Γράφει ο Ανδρέας Νικολόπουλος,
Διευθυντής Περιφερειών ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ - ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ,
Λίγα έθνη έχουν δικαιολογημένα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Ένα από αυτά, είναι το έθνος των Σέρβων! Κοινοί αγώνες, κοινοί εχθροί, όμοιες τραγωδίες. Η τελευταία τραγωδία συνέβη τέτοιες ημέρες το 2004, στην αδικοχαμένη καρδιά του Σερβικού έθνους, το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Θύτες οι Αλβανοί Κοσοβάροι, θύματα αθώοι και -σε όλες τις περιπτώσεις- ανυπεράσπιστοι Σέρβοι.
Όλα ξεκίνησαν στις 15 Μαρτίου. Οι Αλβανοί ήταν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά των πρόσφατων συλλήψεων πρωτοκλασάτων στελεχών του UCK. Τότε, στο μικρό χωριό Γιαγκλαβίτσα πυροβολήθηκε θανάσιμα ένας 18χρονος Σέρβος, ο Γιόβιτσα Ίβιτς, από Αλβανούς που επέστρεφαν από τη μεγάλη συγκέντρωση της Πρίστινα.
Την επόμενη ημέρα, κατά διαβολική σύμπτωση, πνίγηκαν 3 έφηβοι Αλβανοί στον ποταμό Ίμπαρ, κοντά στην Κόσοβσκα Μιτρόβιτσα. Φρικτές φήμες εξαπλώθηκαν τάχιστα στον αλβανοκρατούμενο τομέα της πόλης. Οι Αλβανοί και εκεί ήταν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι. Δύο ήταν οι επικρατέστερες θεωρίες, για αυτούς. Ή οι Σέρβοι είχαν πνίξει τους εφήβους ή σκυλιά τους, τους είχαν κατασπαράξει. Πολύ αργότερα, σύμφωνα με τον 4ο έφηβο που γλίτωσε από το ορμητικό ποτάμι, οι Σέρβοι δεν είχαν καμία σχέση με το τραγικό γεγονός. Ότι ακολούθησε έμεινε στην ιστορία ως το πογκρόμ του Μαρτίου.
Αμέσως οι Αλβανοί οπλίστηκαν και έβαλαν πυρ κατά ανυποψίαστων Σέρβων και μελών της KFOR. Οι νεκροί έφτασαν τους 8 και οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 100. Να σημειωθεί ότι η ηρεμία στην πόλη επανήλθε, ύστερα από την Σερβική ένοπλη απάντηση, που άφησε 2 νεκρούς Αλβανούς.
Παντού στο Κοσσυφοπέδιο χιλιάδες αφιονισμένοι Αλβανοί, πότισαν την Αγία Σερβική γη με το αίμα των αθώων παιδιών της. Δολοφονίες, βιασμοί, λεηλασίες, καταστροφές. Τρομοκρατία. Εθνοκάθαρση, σύμφωνα με τον -τότε- Σέρβο Π/θ Β. Κοστούνιτσα. Ο οπλισμένος όχλος είχε ήδη στοχοποιήσει τους επαναπατρισθέντες Σέρβους. Αυτοί ήταν και τα πρώτα θύματα. Κινήθηκε κατά γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων. Κατά των απομακρυσμένων θυλάκων και περιοχών με ισχνή Σερβική παρουσία. Κατά των εύκολων στόχων δηλαδή. Εκεί όμως που ο όχλος έδειξε τον πραγματικό βάρβαρο εαυτό του ήταν στις ανελέητες επιθέσεις εναντίον των Εκκλησιών και των Μοναστηριών. Τους αδιάψευστους μάρτυρες της προαιώνιας Σερβικής παρουσίας και παραγωγής πολιτισμού. Μάλιστα του υψηλότερου επιπέδου, μιας και αναφερόμαστε σε Μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Χαρακτηριστικό της βιαιότητας και του φανατισμού είναι ότι στο Πρίζρεν, οι Γερμανοί της KFOR αρνήθηκαν να εκτελέσουν το καθήκον τους, με αποτέλεσμα πέραν όλων των άλλων, να καεί ολοσχερώς η Ιστορική Θεολογική Σχολή του Σερβικού Πατριαρχείου... Ο όχλος δεν δίστασε να επιτεθεί σφοδρά κατά Ελλήνων στρατιωτικών με τυφέκια, χειροβομβίδες και εμπρηστικές βόμβες. Αυτό συνέβη στην πόλη Ουρόσεβατς, όπου στελέχη του 525 ΜΤΠ υπερασπίστηκαν, με αίσθημα καθήκοντος και πατριωτισμό, τον ιστορικό Ναό του Αγίου Βασιλέα Ούρου!
Θλιβερός ο απολογισμός. 30 νεκροί, 1000 τραυματίες. Περισσότερες από 1500 οικίες, 35 Εκκλησίες και Μοναστήρια και 10 Δημόσια κτίρια καταστράφηκαν. Ακολούθησε μαζική έξοδος των Σέρβων, αφού κανείς δεν εγγυόταν την ασφαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου