Πνευματικός αντικομφορμισμός εναντίον υλιστικής προσεγγίσεως:

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης,

Πνευματικός αντικομφορμισμός εναντίον υλιστικής προσεγγίσεως:

Το Πνεύμα είναι αυτό που θα πρέπει να υπερισχύσει, είναι το μόνο που μας έχει απομείνει μαζί με τις Ψυχές μας. Αυτά είναι τα όπλα στην μάχη για την αδιαφορία του εφήμερου, του υλιστικού, εκείνου που γεννά καθημερινά η μεγαλύτερη "πόρνη" του αστικού τρόπου ζωής, η μόδα.

 Κάθε ερέθισμα που δεν αξιολογείται αναλόγως μας φέρνει στην αδρανή αυτή θέση, προσπερνάμε ότι μας εξυψώνει και εκθειάζουμε ταυτοχρόνως κάθε ανοησία. Το παιχνίδι χάθηκε καιρό τώρα, τα γεγονότα δεν έχουν σημασία ή αξία για να αναφερθούν πόσο δε να τους δοθεί βάρος.

Ο εσωτερικός πόλεμος είναι ο μόνος που μπορούμε να νικήσουμε ή τουλάχιστον να ελπίζουμε πώς είμαστε ικανοί. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, αλλά μπορούμε να μην μας αλλάξουν εκείνοι.

Ας γίνουμε ρεαλιστές, δεν επιτρέπονται αυταπάτες και το θηρίο που λέγεται πλειοψηφία δεν συγχωρεί την διαφοροποίηση. Σκότωσε ότι σε ωθεί στον εναγκαλισμό του κοσμικού φρονήματος, γίνε αυτό που σιχαίνονται οι δημοκράτες.

Ζήσε πριν σε σβήσουν οι προαναφερθέντες με τις ήδη αργές, μεθοδευμένες και πολύπλευρες κινήσεις τους. Αποξενώσου από την ιουδαϊκή ηγεμονία και τα πλοκάμια της, αφήνοντας το Αίμα σου να φανερώσει τις ιδιότητές του.

Επαναστάτησε με την λογική σου, την αέναη Ελληνική κοσμοθέαση σου.

Έσσεται Ήμαρ ...

Λαίλαπα δεινή σε σύγχρονη μορφή:

Το σκότος μας κατέκλυσε και η ανάσα εμποδίστηκε. Κλείσανε οι δρόμοι και τα όνειρα μας γκρεμίστηκαν.

Μάνα έφυγε η Ιερή Γη που με γέννησες, την έχω πλέον μόνο νοητά, δεν μου ανήκει...

Πατέρα η Πατρική Εστία δεν είναι δική σου και δική μου, την πούλησαν σε πνευματικά νεκρούς.

Φοβάμαι γιατί πλέον ενεργοποιήθηκε ξανά το μίσος μέσα μου, απέχθεια και οργή με διακατέχουν για την νέα γενιά που δυστυχώς ανήκω. Τα λάθη και τις αδυναμίες μας θα πληρώσουμε με τίμημα βαρύ, ο όλεθρος που έρχεται θα είναι και ψυχική καταστροφή. Βασίλευσε το κέρδος και η δειλία, οι Έλληνες ξεχάσαμε τους αγώνες με Ανδρεία.

Η Ώρα δεν είναι πολύ ούτε και οι συμπαραστάτες μας, όμως το τελευταίο κακό κατά της Φυλής μας, μονάχα εμείς μπορούμε να το εμποδίσουμε. Η μετατροπή μας σε κάτι που δεν γνωρίσαμε θα γίνει αναγκαία, αλλά οι εφιάλτες μας θα σταματήσουν όπως και η ανοχή μας.