Πρέπει να αλλάξει τακτική ο Κ. Μητσοτάκης;

Του Σάκη Μουμτζή

Τα δημοσκοπικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας είναι εδώ και καιρό καθηλωμένα. Η ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ βαίνει μειούμενη, καθώς αυτός σταδιακά, αλλά σταθερά ανακάμπτει.

Έτσι, αρχίζουν οι προβληματισμοί για την πολιτική τακτική που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία.

Όπως είναι γνωστό το εκάστοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να κερδίσει τις εκλογές, δεν αρκείται στην φθορά του αντιπάλου. Πρέπει να παρουσιάσει και το δικό του πρόσωπο.

Τις δικές του προτάσεις. Και το ζήτημα δεν είναι επικοινωνιακό. Είναι πολιτικό.

Δεν αφορά το περιτύλιγμα του κουτιού, αλλά το περιεχόμενο του.

Και εδώ ακριβώς εντοπίζω το πρόβλημα στην Νέα Δημοκρατία και στον αρχηγό της.

Σε έναν λαό που έχει εκπαιδευθεί από την πολιτική ηγεσία του να εισπράττει παχυλές υποσχέσεις, ο Κ.Μητσοτάκης δεν έχει υποσχεθεί τίποτα.

Σε όσα εξαγγέλλει είναι φειδωλός.

Μήπως λοιπόν για να ξεφύγει δημοσκοπικά θα πρέπει να «τάξει»;

Μήπως θα πρέπει να εκπονήσει και να παρουσιάσει στον λαό το δικό του «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης;»

Έτσι δεν κερδίζονται οι εκλογές;

Νομίζω πως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας από το ξεκίνημα της πολιτικής του σταδιοδρομίας έχει οικοδομήσει ένα πολύ συγκεκριμένο προφίλ που συμβαδίζει με την προσωπικότητα του.

Είναι ένας πολιτικός-τεχνοκράτης, που προσπαθεί να λύνει προβλήματα. Δεν είναι ο πολιτικός των «εισερχομένων-εξερχομένων».

Δεν είναι ο απλός διαχειριστής της καθημερινότητας. Το απέδειξε όταν ήταν υπουργός.

Συνεπώς, γνωρίζει καλά πως ό,τι εξωπραγματικό υποσχεθεί σήμερα θα το βρεί αύριο μπροστά του.

Θα κληθεί, δηλαδή, να επιλύει δυσεπίλυτα προβλήματα που προκάλεσαν οι υποσχέσεις του.

Ο Α.Τσίπρας αυτό πληρώνει σήμερα.

«Μα, με τα ψέμματα έγινε πρωθυπουργός», θα υποστηρίξει ο αναγνώστης. Φυσικά.

Αλλά με αυτά τα ψέμματα βρίσκεται σήμερα το κόμμα του δέκα μονάδες πίσω από την Νέα Δημοκρατία, και η δημοτικότητα του ίδιου έχει καταρρεύσει, κάτι πρωτοφανές για εν ενεργεία πρωθυπουργό.

Είναι παντελώς αναξιόπιστος.

Ο Κ.Μητσοτάκης, λόγω του πολιτικού ταμπεραμέντου του, δεν μπορεί να υποσχεθεί μέτρα που γνωρίζει πως δεν θα τα υλοποιήσει. Δεν θα γίνει πιστευτός, γιατί δεν είναι ψεύτης.

Απεναντίας, αυτόν τον ρόλο τον υποδύθηκε θαυμάσια ο Α.Τσίπρας γιατί του ταιριάζει. Γιατί δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα.

Και εξ ιδεολογίας και εκ χαρακτήρος. Άλλωστε αυτά τα δύο βρίσκονται σε μια αλληλοσχέση.

Τι οφείλει να πράξει ο Κ.Μητσοτάκης; να αναπροσανατολίσει την πολιτική του;

Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να παραμείνει ο εαυτός του. Ένας Μητσοτάκης που «τάζει», όχι μόνον δεν θα είναι πειστικός, αλλά θα καταρρακώσει και όλο το προφίλ του που τόσα χρόνια έκτιζε.

Ζημία θα κάνει και στον ίδιο και στο κόμμα του.

Οφείλει λοιπόν να συνεχίσει να πολιτεύεται με σύνεση και σοβαρότητα. Άλλωστε, έχει απέναντι του έναν λαό «υποψιασμένο», λόγω των ανεδαφικών υποσχέσεων του Α.Τσιπρα και των, εν συνεχεία, διαψευσμένων προσδοκιών.

Ο Κ.Μητσοτάκης αναπτύσσει μια σχέση διαπαιδαγωγητική με τον Ελληνικό λαό. Του προσφέρει ειλικρίνεια και ρεαλισμό. Υπόσχεται αυτά που συμβαδίζουν με το πρόγραμμα του κόμματος του, και το κυριότερο, όσα μπορεί να υλοποιηθούν μέσα στο δεδομένο οικονομικό πλαίσιο .

Το ερώτημα είναι αν ο Ελληνικός λαός θα εκτιμήσει αυτήν την πολιτική στάση ή θα επιλέξει για πολλοστή φορά τον δρόμο των ανέξοδων, αλλά απραγματοποίητων υποσχέσεων.

Θα φανεί!

liberal