του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου
Διδάκτορος Θεολογίας
H περίοδος της Νηστείας, μας υποβάλει σε ένα σωματικό αλλά και πνευματικό αγώνα, για καθαρισμό των αμαρτιών μας αλλά και να μας γεμίσει με αγαθά για να συνεχίσουμε την καθημερινή μας ζωή. Αυτά τα εφόδια είναι για όλο τον χρόνο, προς κάθαρση, αγιασμό και προσευχή που καθιστούν τον πιστό ικανό να δεχθεί την χάρη και την ευλογία του θεού μέσα στην ψυχή του...
Σε αυτή την περίοδο η νηστεία δεν είναι μια απλή τυπική πνευματική υποχρέωση μας, δεν αποτελεί μια κίνηση παύσης από την διασκέδαση και την απόλαυση, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι οι έντονε ς στιγμές της θλίψης που έχει κάθε άνθρωπος για τα θέματα που αντιμετωπίζει, για τα προβλήματα και για τα αδιέξοδα του κ.λ.π. Είναι στιγμές που ακούμε πολλές φορές στην Εκκλησία τον ψαλμικό υμνο: «Εν τω θλίβεσθαί με».
Μια θλίψη που αναγνωρίζει ο ψαλμωδός, όχι μόνο από την στέρηση τροφών αλλά περισσότερο από την απουσία ή ακόμη την απομάκρυνση του εαυτού μας από τον Θεό. Η Σαρακοστή δεν είναι για να μας βαθμολογήσει κάποιος ή ο Θεός εάν τηρήσαμε απλά την περίοδο αυτή, για να μας κατατάξει στα δεξιά Του. Με την νηστεία και την κατανυκτική περίοδο αυτή βλέπουμε και γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα, βλέπουμε τα πάθη και τα παραπτώματά μας, ειδικά εκείνα που είναι φωλιασμένα μέσα μας και που με τον οφθαλμό δεν είναι ορατά, καθότι η νηστεία, η στέρηση των τροφών, λυγίζει το σώμα από τις απολαύσεις. Δεν είναι για να μας κάνει πεινασμένους αλλά αξιολογεί το πρόσωπό μας γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε. Αυτήν την θλίψη, με πολλές αναφορές σε όλες τις διαστάσεις της ζωής μας, με την βοήθεια της ταπείνωσης, βλέπουμε τον εαυτό μας, όπως πραγματικά είναι στην πραγματικότητα.
Εδώ βλέπουμε ακόμα και μια μικρή λεπτομέρεια, ίσως ασήμαντη βέβαια, πόσο είμαστε ικανοί να αντισταθούμε στην κίνηση να ανοίξουμε το ψυγείο, αντιστεκόμενοι στα γλυκά και στις λιχουδιές. Αυτή η κίνηση είναι κατά πόσο είμαστε δούλοι των παθών και των επιθυμιών μας. Πράγματα, που κινούνται από την ελευθερία μας και το αυτεξούσιο μας, την επιθυμία και την βούληση μας. Η νηστεία μας κάνει να μισήσουμε τα δεσμά που μας κρατούν στα πάθη και τις επιθυμίες μας. Μας προτρέπει να αποδεχθούμε πόσο φυλακισμένοι είμαστε στον ίδιο τον εαυτό μας, από συνήθειες, που αφήνουμε κατά μέρος τώρα και μας δυσκολεύουν περισσότερο τον πνευματικό μας αγώνα. Άλλωστε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας υπενθυμίζει ότι δεν αρκεί να μιλάμε ότι έχουμε τόσο φαγητό για τόσες μέρες, που δεν το έφαγα ή πρόκειται να το φάμε. Η σύνθεση της σωματικής και πνευματικής άσκησης είναι που αποδίδει καρπούς και καλλιεργεί την ψυχή μας. Και πάλι ο ίδιος ο Άγιος ερωτά, εάν λέμε ότι δεν πίνουμε κρασί, και λέμε ότι πίνουμε μόνο νερό έχοντας μέσα μας θυμό, αλαζονεία και φθόνο, πιο το όφελος που αντί για κρασί πίνεις νερό; Ας μην παρουσιάζουμε μια άχρηστη νηστεία, διότι από μόνη της η νηστεία δεν καταλήγει στον ουρανό. Η κληρονομία της βασιλείας των ουρανών χρειάζεται πολλά περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου