Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Ο Μπακογιάννης και το “τρόπαιο” του Δήμου Αθηναίων


Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Όσο κι αν έχουν περάσει πάνω από δύο δεκαετίες από τη στιγμή που εισήχθη ο αιρετός δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης, όσο κι αν οι Περιφέρειες αποτελούν πλέον σημαντικό θεσμό άσκησης πολιτικής, από τον οποίο μάλιστα εξαρτώνται απόλυτα οι Δήμοι για την εκτέλεση των έργων τους, η εκλογή Δημάρχου παραμένει πολύ πιο ενδιαφέρουσα διαδικασία για τους πολίτες.

Και πως να μην είναι αφού στο μυαλό τους έχει ταυτιστεί με την εγγύτερη μορφή εξουσίας που αντιμετωπίζει ζητήματα της καθημερινότητας όπως η καθαριότητα, ο φωτισμός, το πράσινο, η ανάπλαση πλατειών, οι παιδικές χαρές.
Η επικράτηση ειδικά στο Δήμο της Αθήνας λαμβάνεται ως εκπέμπουσα ξεχωριστό πολιτικό μήνυμα. Αυτή τη φορά οι αυτοδιοικητικές εκλογές έρχονται ως προοίμιο των εθνικών και τα αποτελέσματά τους θα θεωρηθούν πρόκριμα. Οπότε η μάχη της Αθήνας, αλλά και των άλλων μεγάλων πόλεων, αποκτά κομβικό ρόλο.
Οι υποψηφιότητες για την Αθήνα είναι ακόμη υπό διαμόρφωση αν και οι περισσότεροι βασικοί υποψήφιοι είναι γνωστοί, πλην αυτής που θα στηρίξει το κυβερνητικό “στρατόπεδο”. Μπακογιάννης και Γερουλάνος δήλωσαν νωρίς παρών και το πιθανότερο είναι ο Κασιδιάρης να σταθεί ξανά στην αφετηρία αυτής της διαδρομής.
Ο Γερουλάνος αποτελεί μια συμπαθή αστική φιγούρα δίχως εξαιρετικά θετικές ή αρνητικές στιγμές στην πορεία του, τέτοιες που να φανατίζουν υποστηρικτές και αντιπάλους. Σε μια περίοδο έντονων εντάσεων και πολώσεων,μένει να δούμε κατά πόσο αυτό το προφίλ μπορεί να συνεγείρει τα πλήθη κι αν θα κατορθώσει να διατηρήσει τα κεκτημένα του Καμίνη που πέτυχε να κινείται σε ποσοστά υπερδιπλάσια από τους χώρους που τον στήριξαν.
Κοινά χαρακτηριστικά υπάρχουν αλλά και μεγάλες διαφορές αφού ο Γερουλάνος είναι πιο έντονα κομματικά ταυτισμένος ως άνθρωπος του στενού περιβάλλοντος του Γ. Παπανδρέου. Δεν είναι απωθητικός και στο πιο δεξιόστροφο κοινό αλλά η διατήρηση των κεκτημένων θα είναι δύσκολη υπόθεση αφού μέρος των συνεργατών του Καμίνη ήδη κατευθύνεται προς τον Μπακογιάννη. Μένει να δούμε αν μπορεί να απορροφήσει μέρος των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ώστε να βρίσκεται στο 2ο γύρο
Από την άλλη ο Μπακογιάννης, με όνομα πολλαπλά πολιτικά και συναισθηματικά φορτισμένο. Με επιτυχημένη αυτοδιοικητική θητεία, άρα γνώστης των ιδιαιτεροτήτων του ρόλου που διεκδικεί, των δυνατοτήτων και των περιορισμών του. Με νεανικό στίγμα κι ανεπιτήδευτο λόγο.
Του χρεώνεται όμως η οικογενειοκρατική συνέχεια, η έλλειψη ιδιαίτερης επαγγελματικής εμπειρίας στον αλλάτικό τομέα, η πιθανή πρόωρη εγκατάλειψη της διοίκησης του Δήμου για ενσσχόληση με την κεντρκή πολιτική σκηνή και οι κατά καιρούς θέσεις του για ιστορικά και κοινωνικά ζητήματα που απέχουν πολύ από τις αντιλήψεις του μέσου συντηρητικού κοινού της Αθήνας. Οι “αγώνες” της Αριστεράς, η σχεδόν “Ομπαμική” αποδοχή της χρήσης ναρκωτικών, η λιγότερο σθεναρή στάση του στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Οι εποχές παντοκρατορίας της ΝΔ στην Α’ Αθηνών έχουν περάσει προ πολλού και για δημογραφικούς λόγους εκτός όλων των άλλων λόγων, και το 2015 αρκέστηκε στο 31%. Όλοι δε οι Κεντροδεξιοί σχηματισμοί των προηγούμενων δημοτικών εκλογών στην περιοχή άγγιξαν το 26%. Όσοι φιλελεύθεροι ψηφοφόροι, που προτίμησαν τον Καμίνη, κι αν επαναπατριστούν η νίκη από τον 1ο γύρο δεν μοιάζει εφικτός στόχος.
Το ζητούμενο για τον Μπακογιάννη δεν είναι η τελική επικράτηση, που θα αποτελεί τεράστια έκπληξη η μη επίτευξη της, αλλά το σε ποιες συμμαχίες θα μπορεί να προσβλέπει ώστε να κατορθώσει να εφαρμόσει τις προτάσεις του και να μην βρεθεί δέσμιος ιδεολογικών αγκυλώσεων άλλων συνδυασμών. Αν μάλιστα οι συνθήκες επιβάλλουν συνεργασία με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επιτευχθεί πλειοψηφία στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο, η σύμπλευση θα είναι δύσκολη και ίσως να σπρώξει τον νέο Δήμαρχο σε πιο αριστερές αποφάσεις δίνοντας περιθώριο πολιτικής εκμετάλλευσης από τη ρητορική των άκρων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου