Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Όσο πλησιάζουν οι εθνικές εκλογές τόσο και βαθαίνει το «μαύρο» σε όλα τα επίπεδα, τόσο και διαχέεται η προπαγανδιστική μαυρίλα. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποφασίσει ποιο δίλημμα θα προσπαθήσουν να θέσουν στους πολίτες και ήδη χτίζουν λίγο, λίγο την επιχειρηματολογία τους.
Το ηθικό πλεονέκτημα, με πολλές διαφορετικές εκφάνσεις, θα είναι το κύριο ζητούμενο. Από την σκανδαλολογία και την αναζήτηση εύκολων «θυμάτων» κι αποδιοπομπαίων τράγων έως την ανασύσταση του μιντιακού τοπίου. Κι από την Συνταγματική αναθεώρηση με… αριστερό πρόσημο έως τη μη περικοπή των συντάξεων.
Όταν η μεταμνημονιακή ρητορική εξαντλεί τη δυναμική της, με την ανάπτυξη να παραμένει σε ρηχά νερά και την ανεργία να μειώνεται κάποιες μονάδες από την εκτόξευση των ελαστικών μορφών εργασίας, τι απομένει παρά η επίκληση των, υπαρκτών ή μη, σκανδάλων του παρελθόντος μήπως και παρουσιαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο ηθικός τιμωρός.
Πόσο τιμωρός όμως είναι αυτός που επικαλείται την τιμιότητα με μόνο άλλοθι την μη συμμετοχή του σε προηγούμενες κυβερνήσεις; Πόσο αμνήμονες μάς θεωρούν ώστε να λησμονούμε τον ρόλο της Αριστεράς στην διεκδίκηση και την προάσπιση πάσης φύσεως συνδικαλιστικών κεκτημένων, στις αλόγιστες απαιτήσεις για παροχές, στις αντιαναπτυξιακές παρεμβάσεις, στην υπεράσπιση του διεθνισμού και του… ακτιβισμού;
Αξίες που υπηρέτησαν και στην κυβερνητική τους θητεία αναβάλλοντας την ταχύτερη ολοκλήρωση του προγράμματος προσαρμογής, την οικονομική ανάκαμψη, την ασφαλή και διαρκή έξοδο στις αγορές. Αξίες που αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο οπισθοδρομικό και ξεπερασμένο στην μεταπολιτευτική ιστορία.
Πέρα από γενικολογίες και ευχολόγια, ποιες υπήρξαν οι θεσμικές προτάσεις της Αριστεράς για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, για την μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, για την ψηφιοποίηση των διαδικασιών των κρατικών προμηθειών. Ούτε καν την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων δεν αντέχουν να υποστηρίξουν, ψελλίζοντας αστήρικτες δικαιολογίες αποφυγής.
Στήριξη σε αυτή την προσπάθεια αναζητείται στην μιντιακή σφαίρα γι’ αυτό και τέθηκε ως προτεραιότητα η αναδιάταξη του τηλεοπτικού σκηνικού. Το τηλεοπτικό «μαύρο» ασχέτως αν αποτελεί και επιχειρηματική ευθύνη, βόλεψε τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς που δεν άφηναν περιθώριο για διαλλακτικότητα κι εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων.
Υ.Γ. Το κερασάκι στην προπαγανδιστική τούρτα θα αποδειχτεί η Συνταγματική Αναθεώρηση. Εδώ και πολλά χρόνια αναβάλλονται απαραίτητες αλλαγές επειδή τα κόμματα δεν μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και σε όσα θεωρούνται προφανή σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο.
Έτσι και τώρα αναγκαίες βελτιώσεις δεν θα προχωρήσουν επειδή η κυβέρνηση για μικροπολιτικούς λόγους θα επικεντρωθεί στην επιβολή της απλής αναλογικής ως μόνιμου εκλογικού συστήματος και στον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, αποτρέποντας την κατάργηση των διατάξεων περί ευθύνης υπουργών που εξέθρεψε την ασυδοσία. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία. Άλλη μια μαύρη θεσμική σελίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου