Η χώρα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει αν δεν αποκαταστήσει τη δύναμη της κοινωνίας της

Από τη Βάσω Κόλλια

Η οικονομία ανακάμπτει, η ανεργία μειώνεται, η ανάπτυξη έρχεται, τον Αύγουστο θα βγούμε από τα Μνημόνια». Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να φορέσει την καπιταλιστική γραβάτα! «Και τι έχει αλλάξει για εμάς;» είναι το βασικό ερώτημα, εφόσον βέβαια πάρουμε στα σοβαρά αυτά που λέει η κυβέρνηση.

Η έξοδος από τα Μνημόνια είναι μια «γυμνή» έξοδος. Εχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο για την ελληνική κοινωνία ή τα πραγματικά προβλήματά μας είναι εδώ, ακόμη πιο επίμονα από πριν;
Κατά τη διάρκεια των Μνημονίων ζήσαμε, αλλά και συνεχίζουμε να ζούμε, την καταστροφή της μεσαίας τάξης. Χωρίς μεσαία τάξη δεν γίνεται να λειτουργήσει μια ανοιχτή ανταγωνιστική κοινωνία, που να μπορεί να καλύψει το χαμένο έδαφος και τον χαμένο χρόνο της χώρας. Χωρίς μεσαία τάξη δεν μπορεί να υπάρξουν κοινωνική ειρήνη και ανάπτυξη. Χωρίς μεσαία τάξη δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία. 

Για να υπάρξει μεσαία τάξη δεν μπορεί, μεταξύ άλλων, να υπάρχουν νέοι, σπουδασμένοι άνθρωποι με προσόντα, αλλά με αποδοχές που μόλις φτάνουν για να καλύψουν το φαγητό τους, οι λεγόμενοι «φτωχοί εργαζόμενοι», όπως τους έχει χαρακτηρίσει το γερμανικό «Spiegel». Το περιοδικό τονίζει ότι, για τη δημιουργία αυτής της κατάστασης, ευθύνονται καθαρά οι δανειστές μας και οι πολιτικές που επέβαλαν ιδιαίτερα στην εργατική νομοθεσία.

Παράλληλα, προέκυψε μια γενιά εργαζομένων που κάνουν σχεδόν τα πάντα, γνωρίζοντας ότι εάν δεν τα κάνουν αυτοί θα τα κάνουν κάποιοι άλλοι. Και μια κακοπληρωμένη δουλειά είναι πάντα καλύτερη από την ανεργία... Οπως εκτιμά το «Spiegel», το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα, που μόλις του φτάνουν για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ τον μήνα ή 60% λιγότερα από τον μέσο μισθό. Ο κίνδυνος, ακόμη και με σταθερή εργασία, να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος όσο πουθενά αλλού στην Ε.Ε.

Οσες αξιολογήσεις και να κλείσει η κυβέρνηση, όσους νόμους κι αν περάσει, αν δεν αντιμετωπίσει τα χρόνια δομικά προβλήματα της χώρας, αλλά και τα νέα, που προέκυψαν από τα Μνημόνια, δεν θα υπάρχει στην πραγματικότητα καμία έξοδος, τουλάχιστον για την κοινωνία. Τα προβλήματα αυτά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν με μια πολιτική αναδιανομής επιδομάτων και δημιουργίας μιας κοινωνίας της επιδοματικής προσδοκίας και του χριστουγεννιάτικου μερίσματος.

Ζούμε ακόμα τρία χρόνια με 100 δισ. επιπλέον από ένα τρίτο και αχρείαστο Μνημόνιο. Τρία χρόνια με πάνω από 100 δισ. χρέη των Ελλήνων στην Εφορία. Τρία χρόνια υπερφορολόγησης. Τρία χρόνια χαμένα, που μας γύρισαν ακόμη πιο πίσω. Τρία χρόνια με μισθούς των 360 ευρώ. Τρία χρόνια με ζημιά για τους πολλούς. Τρία χρόνια καθημερινής ανασφάλειας για όλους.

Η χώρα δεν υπάρχει περίπτωση να ορθοποδήσει και να ξαναβρεί την αξιοπρέπειά της μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων και τον σεβασμό από τους γείτονές της, αν δεν αποκαταστήσει πρώτα τη δύναμη της κοινωνίας της, αν η ελληνική κοινωνία δεν σταθεί και πάλι στα πόδια της με αισιοδοξία και περηφάνια. Αυτή τη φορά, όμως, πρέπει να γίνει με αλήθειες και όχι με χυδαία ψεύδη, γιατί κράτος με εξαθλιωμένη την κοινωνία του δεν μπορεί να επιβιώσει.

dimokratianews