Η πρόσφατη είδηση πως η Ένωση Αθέων ζητεί να αφαιρεθεί η εικόνα της Παναγίας από το ΣτΕ, μας δίνει το κίνητρο να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση στο τι είναι πραγματικά η Αθεΐα άλλα και να θυμηθούμε τα αθεϊστικά εγκλήματα που βίωσε η ανθρωπότητα κατά το παρελθόν.
Εκ προοιμίου πρέπει να σημειώσουμε πως άθεος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Άρα όταν μιλούμε για αθεΐα ίσως θα ήταν ορθότερο να την αντικαταστήσουμε με την λέξη «απιστία».
Δηλαδή η αποδοχή των όσων υποστηρίζει η αθεΐα ως ιδεολογικό ρεύμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την δήλωση άρνησης των όσων διδάσκει η Εκκλησία. Αντίθεση προς την πίστη (απιστία) και σύνταξη με μίαν άλλη «πίστη» αφού είναι παντελώς αδύνατη η χρήση αντικειμενικών αποδείξεων ώστε να τεθεί ένα σοβαρό έρεισμα για την στήριξη των θέσεων των όσων αρνούνται την ύπαρξη του Θεού (αθέων ή απίστων).
Η παραπάνω παράγραφος βέβαια, θα μπορούσε αβίαστα και αβασάνιστα να χαρακτηριστεί από οποιονδήποτε κακόβουλο πολέμιο ή απερίσκεπτο αδιάφορο, ως μία σαθρή Χριστιανική απολογητική. Τα γεγονότα όμως μιλούν από μόνα τους. Αρκεί κανείς να ρίξει μια σύντομη ερευνητική ματιά στις δογματίζουσες θέσεις των πρωτεργατών και θιασωτών της «αθεΐας». Οπωσδήποτε θα αναγκασθεί να αναφωνήσει- όποιος σέβεται τον εαυτό του- μαζί με τον Ιερό Αυγουστίνο: «Ω, άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι. Είσθε οι πλέον εύπιστοι! Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα, τα πιο αντιφατικά, για να αρνηθήτε το θαύμα».
Αν και αυτό δεν αρκεί να πείσει όποιον με θέρμη υποστηρίζει τον αθεϊσμό- απιστία (και όταν λέμε «να πείσει» δεν εννοούμε να αποδεχθεί ως Πίστη τον Χριστιανισμό, αλλά θέλουμε αδελφικά να τον ωθήσουμε να «σοβαρευτεί» κάπως αναζητώντας με σύνεση κάποιο άλλο ιδεολογικό ή φιλοσοφικό ρεύμα ή καλύτερα την ΑΛΗΘΕΙΑ) προτείνουμε να κοιτάξει την κατάντια των αθεϊστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων ανά τον κόσμο, τα οποία ή κατεδαφίστηκαν ως χάρτινοι πύργοι ή άλλαξαν τακτική προσπαθώντας να διατηρηθούν στη ζωή.
Ίσως όμως και πάλι ο άπιστος να προτείνει την απιστία του. Πριν κλείσουμε το σύντομο εισαγωγικό αυτό κείμενο του προτείνουμε να μην εθελοτυφλεί αλλά να σκεφτεί το τέλος όσων με όμοιο τρόπο υποστήριξαν την αθεΐα˙ τέλος οικτρό, παράνοια, παραφροσύνη, απώλεια… Και από την άλλη αντιπαραθέτουμε τους λαμπρούς αστέρες της Εκκλησίας μας, τους Αγίους που με όλη τους την καρδιά αγάπησαν τον Χριστό και δοξάζονται αιωνίως.
Διάλεξε τον δρόμο σου…
Η Εκκλησία δεν εισάγει ούτε υποστηρίζει κάποιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Υπακούει στους κυβερνήτες και προσεύχεται γι’ αυτούς. Πάντοτε όμως αρνείται να υποταχθεί σε όσα εξ αυτών προσπαθούν να παρεμποδίσουν ή να ελέγξουν το πνευματικό Της έργο. Διδάσκει επίσης με στεντόρεια φωνή πως είναι αδύνατον να οργανωθεί και να κυβερνηθεί ένα κράτος εάν δεν ζητήσουν οι άνθρωποι την βοήθεια του Βασιλέως των βασιλευόντων και δεν διέπονται από τις ηθικές επιταγές του Χριστιανισμού.
Ο ιδεολογικός αθεϊσμός λαμβάνοντας την εξουσία στις λεγόμενες «χώρες του ανατολικού μπλοκ», θέλησε όχι απλώς να υποτάξει το έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας αλλά να ξεριζώσει ακόμη και αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα από τις καρδιές των ανθρώπων. Τόσο μεγάλη ήταν η έπαρση των υλιστών οι οποίοι μεθυσμένοι από την απολυταρχική εξουσία τους έφθασαν στο σημείο να ειδωλοποιήσουν τους εαυτούς τους. Βία, αλληλοπαρακολούθηση και αλληλοκατάδοση των πολιτών, ακόμη και των μελών μιας οικογενείας. Το όλο κλίμα ήταν τελείως ασταθές και απέπνεε μια διαρκή ανασφάλεια η οποία γεννούσε αδυσώπητο μίσος για το κάθε τι.
Υπάρχουν πλήθος κειμένων- ντοκουμέντων που δίνουν ελάχιστη γεύση από την πικρία και τον πόνο αυτών των καταστάσεων. Άλλα πάλι περιγράφουν θαυμαστά γεγονότα, πραγματικές ηλιαχτίδες μέσα στο πηχτό σκοτάδι της δικτατορίας του αθεϊσμού. Κάποια από αυτά δημοσιεύονται παρακάτω. Όχι ασφαλώς για να αντιπολεμήσουν όσους με λύσσα πολέμησαν την Εκκλησία, αλλά ως αναγκαία διδασκαλία για όλους- άρχοντες και αρχομένους.
Πηγή: www.impantokratoros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου