ΜΟΝΑΧΟΥ Β.Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ
H Πατρική αγάπη του Θεού, πάντα πριν από μεγάλες εθνικές συμφορές, προετοίμαζε από την μια τους πιστούς χριστιανούς για τις επικείμενες συμφορές και από την άλλη, προμήνυε για την αίσια έκβαση των δεινών εφόσον θα επέρχονταν μετάνοια.
Μας δόθηκαν 7 χρόνια προθεσμίας για να αλλάξουμε στάση ζωής, ως ορθόδοξο έθνος, προς εκπλήρωση του θελήματός Του.
Αυτή η μετάνοια δεν κηρύχτηκε από την Εκκλησία, όπως ήταν χρέος της να το κάνει, προσέχοντας τα σημεία των καιρών, έχοντας και επίγνωση της
Λίγο πριν από την έναρξη των με σφοδρότητα δεινών, που θα πλήξουν την χώρα και σιγά-σιγά όλο τον κόσμο, λόγω ανεπανάληπτης αποστασίας και αμετανοησίας κλήρου και λαού, μας αποκαλύπτει ο Κύριος και την λύτρωση από την υποδούλωση στις σκοτεινές δυνάμεις.
Σας έκανα γνωστή την αγάπη Του για την πατρίδα μας, σας γνώρισα τον τρόπο ομιλίας Του (τον γλυκύτερο υπέρ μέλι και κηρίον), δημοσιοποίησα πολλές προφητείες που ήδη κάποιες έχουν εκπληρωθεί.
Θα σας γνωστοποιήσω σήμερα έναν από τους ωραιότερους λόγους Του σε μορφή διηγήματος με βαθυστόχαστες έννοιες για την μέλλουσα Ελλάδα.
Γι΄αυτήν, που και ο Άγιος Παϊσιος προφήτεψε ότι θα γίνει ένδοξη και μεγάλη.
Έτσι ώστε όταν θα βρισκόμαστε μέσα στο καμίνι των θλίψεων, να μην απελπιστείτε, αλλά να φέρετε στην μνήμη σας την υπόσχεσή Του, ότι την Ελλάδα θα την ελευθερώσει, θα την αναστήσει, θα την δοξάσει σ΄όλο τον κόσμο.
Κατόπιν θα την χρησιμοποιήσει για άλλη μια φορά για να ευαγγελίσει όλο τον κόσμο.
Να μην φοβηθείτε από την ένταση των δεινών, γιατί ξέρει ο Κύριος ποιοι είναι οι δικοί του, και σε καιρό πείνας θα τους χορτάσει ψ.36, 18-19.
Να μην σας ξεφύγει ούτε λογισμός γογγυσμού ή και χειρότερα βλασφημίας στον Πατέρα μας, που δεν θα ευθύνεται γι΄αυτό που θα επακολουθήσει.
Εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που τα προκαλέσαμε όλα αυτά που περνάμε.
Οι αμετανόητες αμαρτίες μας θα είναι η αιτία των συμφορών.
Η μακροθυμία του Θεού δεν μπορεί να συνεχιστεί επ΄αόριστον, γιατί αυτό αντιτίθεται στην αγάπη Του και την δικαιοσύνη Του.
Το αποκαλυπτικό κείμενο που ακολουθεί είναι μια ευρύτερη ερμηνεία των τεσσάρων πρώτων στίχων του 21ου κεφαλαίου της «Αποκάλυψης».
Το οποίο σε στενότερο κύκλο εννοεί την Ελλάδα.
Ανάσταση χωρίς σταυρό και ενταφιασμό δεν γίνεται.
Ο Κύριος μας, έλεγε συχνά στους μαθητές του: «Ιδού προείρηκα υμίν άπαντα».
Είπε ο Κύριος:
Κάποτε ήταν κάποιος, που ήθελε να μάθει πολλά, αλλά δεν τον άφηναν να μάθει.
Δεν τον άφηναν οι «άρχοντες».
Διότι εκείνος ήταν πτωχός και πάμπτωχοι οι γονείς του.
Εκείνος όμως είχε τόση θέλησιν, που κρυφά επήγαινε και τα διάβαζε από έξω απ΄το βιβλίο.
Ήσαν μεν τα γράμματα ανάποδα εκείνων, αλλά ορθά μαθήματα για τον πτωχόν.
Ποια είναι τα ανάποδα γράμματα παιδιά μου;
Είναι αυτά που σας μαθαίνουν σήμερα.
Όσοι όμως με τον Ουράνιον Πατέρα είναι συνδεδεμένοι, ορθά τα διαβάζουν και γίνονται ποιο σοφοί και ας είναι πιο πτωχοί απ΄αυτούς.
Και να! Ήλθε η ώρα που εκείνος ο πτωχός έγινε σοφός και πάμπλουτος, διότι δεν γεννήθηκε από πτωχούς γονείς, αλλά κατάλαβε όταν μεγάλωσε αργότερα, ότι ο Πατέρας του, ήταν ο Άρχοντας των αρχόντων.
Γνωρίζετε παιδιά μου ποιος ήταν ο Πατέρας; Ήταν ο Πατέρας σας ο Ουράνιος.
Εσείς που αναγνωρίζετε Εμένα ως Υιό και τον Πατέρα ως Θεό, βρήκατε τον πραγματικό Πατέρα που είναι πάμπλουτος.
Γι΄αυτό θα γίνετε οι πιο πλούσιοι των πλουσιοτέρων ως Χώρα, ως έθνος, ως πιστοί και ως γένος του Πατρός σας.
Όταν λέτε «Πατρός» παιδιά μου, είμαι και Εγώ μέσα.
Γι΄αυτό μην ανησυχείτε!
Ό,τι ανάποδα σας διαβάζουν, ορθά θα τα καταλάβετε.
Γράψτε και ένα άλλο.
Έβγαλαν κάποιους έξω από το σπίτι τους.
Τους πέταξαν έξω στο κρύο, στην ζέστη, τους σπρώξανε και επειδή έφαγαν ένα καλαμπόκι από τον αγρό, τους είπαν κλέφτες και απατεώνες.
Και εδάκρυσαν πολύ αυτοί.
Και επόνεσαν τόσο πολύ στην ψυχή τους που τους ξεσπιτώσανε και έφυγαν τα παιδιά τους για να βρουν άλλους αγρούς.
Και τα δάκρυα τους έφτιαξαν ένα ποτάμι με πεντακάθαρο νερό. Για φανταστείτε πόσο πολύ έκλαψαν και πόνεσαν.
Και κάθε ημέρα, έπλεναν τον πόνο τους στο ποτάμι των δακρύων.
Να, όμως, που το ποτάμι έπιασε ψάρια (πλούτη), αλλά και πότισε και τις ακτές και βρήκαν ολίγα χόρτα στην αρχή για να φάνε.
Και ξαφνικά είδαν να έρχεται μια κιβωτός!
Ως κάτι άγνωστον, την άρπαξαν με λαχτάρα, μήπως είχε μέσα λίρες.
Την έβγαλαν στην ακτή, γονάτισαν, την άνοιξαν και δεν βρήκαν λίρες.
Αλλά βρήκαν ένα γράμμα. Το άνοιξαν και έγραφε:
Ο ΘΕΟΣ!
Αυτή είναι η Ελλάδα παιδιά μου.
Και οι διωγμένοι είστε εσείς, που Εγώ θα δικαιώσω!
Και γύρισαν οι υιοί τους από τους άλλους αγρούς που είχαν πάει, φορτωμένοι θλίψη, τρόμο και χαλασμένη ψυχή!
Απελπισμένοι γύρισαν στον αγρό, από τον οποίον τους πέταξαν έξω.
Και περνώντας τον ποταμό, σάστισαν και φοβήθηκαν, μήπως μπήκαν στο παράδεισο. Και με απορία κοιτούσαν ο ένας τον άλλον.
Και ξαφνικά βλέπουν την Μητέρα τους (Παναγία), ως Αρχόντισσα και Βασίλισσα επί της γης, να τους καλωσορίζει και πάλιν και τους έδειξε την καλύτερη βίλα που δεν είχαν δει στα άλλα μέρη που πήγαν.
Και ως επιγραφή στο επάνω μέρος της εξώπορτας έγραφε με γράμματα που και τον χρυσό είχαν ξεπεράσει:
«Ο οίκος του Πατρός, σας καλωσορίζει ο Θεός».
Και έκλαψαν και πάλι από αγάπη και μαζεύτηκαν πάνω στη κιβωτό, εγονάτισαν με πολλή λαχτάρα, την ξανα-άνοιξαν για να δουν τι είχε μέσα.
Αλλά τι βρήκαν πάλι γραμμένο;
«Ήρθατε εσείς οι υιοί και σας περίμενε ο Υιός!»
Γνωρίζετε για ποιον Υιό σας ομιλώ;
Για Εμένα, που περίμενα να έλθουν τα αδέλφια μου.
Έτσι μαζεύτηκε η οικογένεια και δεν χώρισαν ποτέ πια!
Εξαφανίστηκαν από προσώπου γης τα «αφεντικά» και έμεινε μόνον ο αφέντης των αφεντικών, ο Πατήρ!
Πέρασαν άπειρα χρόνια και ο παράδεισος δεν έλειψε ποτέ από αυτή την γη (την Ελλάδα).
Και όμως το ποτάμι, δεν το ξέραναν ποτέ.
Για να μην ξεχάσουν αυτά που πέρασαν.
Αλλά, επειδή έβλεπαν απέναντι μόνον ξεραμένη γη ανοίγανε μικρά αυλάκια, ώστε τα ψάρια να περάσουν απέναντι ως τροφή και από το καλύτερο και ατελείωτο αμπέλι, δώσανε και κρασί στους άλλους.
Όμως την σοφία πλέον την κράτησαν για τον εαυτό τους και ως φως λαμπάδος την πήγαιναν να φωτίζουν και τα πλέον σκοτεινά μέρη.
Και έζησαν αυτά τα παιδιά παραδεισένια στο Παράδεισο του Παραδείσου.
Σας άρεσε παιδιά μου το διήγημα αυτό;
Αυτοί θα είσαστε εσείς και αυτή θα είναι η χώρα σας.
Μην ξεχάσετε τον ποταμό.
Μην ξεχάσετε τα βάσανά σας.
Και να μην χαίρεστε μετά με τους άλλους.
Αυτό το διήγημα, κομμάτι-κομμάτι θα το δείτε κάθε ημέρα να πραγματοποιείται!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου