ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΑΓΜΑΤΩΝ
Στην αρχή της κατοχής και γύρω στο Σεπτέμβριο του 1941 εμφανίσθηκε ο ΕΑΜ (Εθνικό Απαλευθερωτικό Μέτωπο) και σχεδόν ταυτόχρονα ο ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικό Ελληνικός Σύνδεσμος). Λίγο αργότερα μια τρίτη οργάνωση η ΕΚΚΑ (Εθνική και Κρατική Απελευθέρωση).
Ο Ε.Δ.Ε.Σ. οργάνωσε και συγκρότησε τον Ε.Δ.Ε.Σ. (Εθνικός δημοκρατικός Ελληνικός Στρατός) βραδύτερο μετονομάσθηκε σε Ε.Ο.Ε.Ε.Α. (Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών).
Κι ενώ ο επιδιωκόμενος κοινός σκοπός υπό των τριών ανωτέρω οργανώσεων, ως διακήρυτταν η απελευθέρωση της πατρίδας των εκ των κατακτητών, έπρεπε να τις ενώνει, εν τούτοις οι επιδιωκόμενοι απόκρυφοι ιδιοτελείς των σκοποί, τις απομάκρυναν, και μάλιστα επί ζημία όχι μόνον του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος, αλλά και αυτού του λαού.
Δεν υπήρχε μεταξύ των σύμπνοια, η μια οργάνωση υπέβλεπε την άλλη και ιδία το Ε.Α.Μ., το οποίον θεωρούσε τις δύο άλλες οργανώσεις ως εχθρικές προς αυτό, διότι αντετίθεντο, προς τον υπό τούτου επιδιωκόμενο απόκρυφο σκοπό του.
Βραδύτερον, όταν εκ της εν γένει συμπεριφοράς των οργανώσεων τούτων, αποκαλύφθηκαν και οι απώτεροι σκοποί του Ε.Α.Μ.- Ε.Λ.Α.Σ, οι κάτοικοι όχι μόνον δίσταζαν να προσχωρήσουν εις την οργάνωση αυτή, αλλά και πολλοί εκ των προσχωρησάντων άρχισαν να αποχωρούν ταύτης και να μεταπηδούν εις αλλάς οργανώσεις, τας οποίας τώρα, έβλεπαν μετά μεγαλύτερη συμπάθεια, καίτοι είχαν ενδοιασμούς δια το πολιτειακό θέμα, το οποίον επεθύμουν να θιγεί, αλλά η επιδίωξη αυτή, τουλάχιστον ευρίσκετο εντός των εθνικών και νομίμων πλαισίων.
Το Ε.Α.Μ.- Ε.Λ.Α.Σ ως ήταν επόμενο δυσαρεστήθηκε από αύτη τη μεταπήδηση πρώην οπαδών του εις άλλες οργανώσεις, αλλά και δεν έβλεπε με καλόν βλέμμα την ολονένα αύξηση των οπαδών των οργανώσεων τούτων. Διέβλεπε ότι αυτές θα αποτελέσουν μέγα εμπόδιο εις την επίτευξη του επιδιωκόμενου απόκρυφου σκοπού του, που συνίστατο στην κατάληψη της αρχής και την ανακήρυξη της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Για αυτό και θεωρούσε αυτές, ως εχθρικές προς αυτό γι αυτό και κατ' επανάληψιν, υπό το πρόσχημα επιλύσεως μικροδιαφορών μεταξύ των, επιχείρησε να τις διαλύσει δια των όπλων.
Έτσι, κατά το έτος 1943 διέλυσε την ανταρτική ομάδα του Ταγμ. Κωστοπούλου εις Θεσσαλία.
Την 7/5/43 διέλυσε την ανταρτική ομάδα του Παπαϊωάννου εις Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας. Την 13/5/43 την ομάδα 5/42 του Συνταγματάρχου Ψαρρού εις Στρώμη.
|
| Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός Διοικητής του ηρωικού Συντάγματος 5/42 κατά την κατοχή. |
Την 10-10-43 διέλυσε εις Ευρυτανία αντάρτικο τμήμα του σώματος Ζέρβα. Την ιδίαν ημέρα διέλυσε εις Αρτοτίνα Ναυπακτίας την ανταρτική ομάδα του Αντ/ρχου Παπαγιάννη.
Κατά τον μήνα Οκτώβριο ενήργησε πολλές επιθέσεις εναντίον ανταρτικών ομάδων του Ζέρβα (Ε.Ο.Ε.Α).
Αλλά και εις την Πελοπόννησο, ευθύς ως εμφανιζότανε εθνική ανταρτική ομάς, έσπευδε να επιτεθεί εναντίον της δια να την διαλύσει.
Την 6-8-43 διέλυσε την ομάδα λοχαγού Θεοχαρόπουλου. Την ομάδα του Ανθυπολοχαγού Καφήρη. Του Ταγματάρχη Κοκκώνη Γεωργίου στα όρια της Τριφυλίας-Ολυμπίας. Του Ιλάρχου Βρεττάκου την 13-8-43 παρά τον Ταΰγετο, και βραδύτερο την ομάδα του ταγματάρχη Καραχάλιου Χρίστου παρά το χωρίον Πέτρινα τον Οκτώβριο του έτους 1943. Του λοχαγού Σεβαστάκη, εις την περιοχή Αχαΐας, τον Ιούνιο 1943.
Εκτός των ως άνω αναφερθεισών τριών, κύριος, ούτως ειπείν οργανώσεων εθνικής αντιστάσεως, εις την Ηπειρωτική Ελλάδα, Ρούμελη και Πελοπόννησο, περιοχές τις οποίες πραγματευόμεθα είχαν ιδρυθεί και άλλες και μάλιστα πολλές οργανώσεις αντιστάσεως, ιδία μετά την αποκάλυψη των πραγματικών σκοπών του Ε.Α.Μ. κυρίως δε στην Αθήνα. Από αυτές, ελάχιστες διέθεταν παραρτήματα εις άλλα αστικά κέντρα, και καμία τούτων δεν διατηρούσε ενόπλους αντάρτικες ομάδας εις το βουνό. Παρουσίαζαν το τεράστιο μειονέκτημα να είναι ασύνδετοι μεταξύ των, ενώ εκάστη τούτων να έχει ιδίαν διοίκηση, ιδικό της καταστατικό, δικό της πολιτικό πρόγραμμα και επί πλέον να μην έχουν σύνδεσμο με το συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής εκτός ελάχιστων. Ασχολούντο με την κατασκοπεία εις βάρος του εχθρού, με δολιοφθοράς και προ παντός με προπαγάνδα έναντι της κομμουνιστικής επιβολής και των αντεθνικών επιδιώξεων του Ε.Α.Μ.
Ως ήταν επόμενο, το Ε.Α.Μ. εστράφη και εναντίον των οργανώσεων τούτων. Πολλά των μελών των συνελήφθησαν, άλλα εκ τούτων εξετελέσθησαν και άλλα ενεκλείσθησαν εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ικανός αριθμός μελών των οργανώσεων τούτων, εφ' όσον το κατόρθωναν, αποφεύγοντας την δίωξη των εκ μέρους του Ε.Α.Μ., κατέφευγαν εις τας αντάρτικες ομάδες 5/42 Σ.Ε. κυρίως δε εις τας Ε.Ο.Ε.Α. αλλά και εις τα Τάγματα Ασφαλείας Αι οργανώσεις αύται, αριθμούσαν μικρόν αριθμόν μελών σε σύγκριση με τας τρεις κυρίας οργανώσεις, διέθεταν δε περιορισμένο αριθμό ανδρών (οπλισμένων δι' ελαφρών όπλων δι' ατομική ασφάλεια).
Εξ' όλων των οργανώσεων τούτων, ως πλέον αξιόλογος εθεωρείτο η Μεραρχία ‘Χ’ διότι και περισσότερα μέλη είχε, και ενόπλους μαχητικές ομάδας διέθετε.
Ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι εις το Ε.Α.Μ,- Ε.Λ.Α.Σ. υπήρχαν άτομα εμπνεόμενα υπό εθνικιστικών φρονημάτων, πλην όμως ταύτα, με τον επιδέξιο τρόπον των διαφόρων επιτηδείων μελών του Κ.Κ.Ε. ανηκόντων και τούτων εις την αυτήν οργάνωση, παραμερίστηκαν και τόσον η διεύθυνση του Ε.Α.Μ. όσο και η διοίκηση του ΕΛΑΣ, περιήλθαν εις πρόσωπα εμπνεόμενα υπό κομμουνιστικών φρονημάτων, τα οποία και κατηύθυναν τας εν γένει ενεργείας των οργανώσεων τούτων συμφώνα προς τον επιδιωκόμενο υπό του Κ.Κ.Ε. αντικειμενικό σκοπό.
Ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας την 28/9/64 στη Πάτρα ως πρωθυπουργός της Ελλάδος, χαρακτήρισε το Ε. Α.Μ. ως εξής:
Η σύνθεσις τσυ Ε.Α.Μ. ήτο διπλή. Και εθνική και κομμουνιστική. Η πλειονότης απετελείτο από εθνικόφρονας νέους, οι οποίοι δονούμενοι από τα ιδανικά της πατρίδος και της δημοκρατίας και μη ευρίσκοντες άλλην ισχυράν οργάνωσιν εις τον καιρόν της κατοχής, ενετάχθησαν εις το Ε.Α.Μ. δια να αγωνισθούν με αυτοθυσίαν εναντίον του κατακτητού. Οι κομμουνισταί ήσαν μειονότης. Αλλά καίτοι μειονότης είχον αποτελέσει την κεφαλήν και την σπονδυλικήν στήλην του Ε.Α.Μ. Αυτοί απεφάσιζον, αυτοί διέτασσον και άλλοι εξετέλουν διαταγάς"sfoulidis
Εισαγωγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου