Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Δαμανάκη, Πολυτεχνεῖο καὶ …MOSSAD!

Ὁ ῥόλος τῆς ἰδίας τῆς Δαμανάκη καὶ τῆς «Ἀριστερᾶς» στὰ γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου τὸ 1973, γιὰ τὸ πῶς ἐκαπηλεύθησαν τὸν ἡρωισμὸ τῶν ἁγνῶν νεολαίων, ποὺ εἶχαν προτάξη τὰ στήθη τους στὰ ἅρματα μάχης, ἀλλὰ καὶ δείγματα τοῦ ῥόλου τοῦ Συνόλου τοῦ Ἐβραιοκρατουμένου Πολιτικοῦ Συστήματος τῆς, ἐν τέλει, Ἀποικίας μὲ τὸ ψευδώνυμο «Ἑλλάς», εἶναι ὁ πραγματικὸς ῥόλος τῆς ἰδίας καὶ τῆς «ἀριστερᾶς».

Εἶναι χρήσιμο γιὰ τὸν κόσμο ποὺ βλέπει κάποια πράγματα ὡς «δεδομένα» νὰ ἀναφέρω ὅτι ἡ «κυρία» Δαμανάκη (ἡ ἑβραία στὴν καταγωγὴ Μαριὰμ Δαμανάκη, ὅπως ἔχει παραδεχθῆ καὶ ἔχει καταγραφῆ καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς!), τὴν ἐποχὴ ὅπου ἦταν μέσα στὸ Πολυτεχνεῖο ὡς φοιτήτρια, ἦταν μαζὺ μὲ τὴν Κόρη τοῦ γνωστοῦ Σιωνιστοῦ «Σφαγέως», Στρατηγοῦ τοῦ Ἰσραῆλ, Μοσὲ Νταγιὰν (!!!)
Ὁ «κύριος» αὐτὸς (ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ 1981), τὶς ἡμέρες ἀκριβῶς τῆς Ἐξεγέρσεως τοῦ Πολυτεχνείου  τὸν Νοέμβριο τοῦ 1973, ἦταν «Ὑψηλὸς Φιλοξενούμενος» τῆς Δικτατορίας τῶν Ἀθηνῶν καί, τόσο ἡ κόρη του, φοιτήτρια τοῦ Πολυτεχνείου, ὄσο καὶ ἡ φίλη της ἡ Μαριὰμ Δαμανάκη, εἶχαν πολὺ συγκεκριμένο «ῥόλο» (ὑπὲρ τῶν γνωστῶν συμφερόντων…) καί, ἐννοεῖται, ἦσαν ὑπὸ τὴν ὑψηλὴ ἐποπτεία τοῦ «Σφαγέως» στρατηγοῦ καὶ τῆς Ἰσραηλινῆς Μυστικῆς Ὑπηρεσίας «MOSSAD» τῶν Σιωνιστῶν…
Οἱ ἐν λόγῳ «κυρίες» λοιπόν, ἀφ’ ἑνὸς ἡ τότε φοιτήτρια Μαριὰμ Δαμανάκη καί, ἀφ’ ἑτέρου ἡ φίλη της Γιαὲλ Νταγιάν, κόρη τοῦ «Σφαγέως» (ἡ ὁποία εὑρίσκετο στὴν Ἀθήνα, λόγῳ τῆς συμμετοχῆς της ἐκείνη τὴν ἐποχὴ σὲ Ταινία τοῦ γνωστοῦ σκηνοθέτου Μιχάλη Κακογιάννη), «ἐφυγαδεύθησαν» μὲ «λιμουζίνες» σὲ «ἀσφαλὴ τοποθεσία» μακρυὰ ἀπὸ τὸ μπάχαλο τῆς εἰσβολῆς τοῦ ἅρματος καὶ τοῦ Στρατοῦ / Ἀστυνομίας, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι γνωστοὶ τοῦ Πολιτικοῦ μας Συστήματος(…) ὥστε καὶ νὰ πιστωθοῦν τὸν ῥόλο τῶν «ἡρώων», ἀλλὰ καὶ νὰ «ἐξαργυρώσουν» τὸν ῥόλο αὐτὸν ὡς μετέπειτα Ὑπουργοί, Βουλευτές, δημόσιοι Λειτουργοὶ κλπ, οἱ ὁποῖοι ἦσαν καὶ εἶναι ἀκόμη «στρατευμένοι» καὶ ὑψηλὰ ἀμοιβόμενοι τοῦ πολιτικο-οἰκονομικοῦ συστήματος, ποὺ δυναστεύει τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸν Κόσμο…
Μὲ ἄλλα λόγια… Ἡ ἐξέγερσις τῶν φοιτητῶν τοῦ Πολυτεχνείου ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἀφ΄ ἑνὸς εἶχε διαβρωθῆ ἀπὸ μέσα (μὲ εἰσχώρηση «δικῶν» τους ὅπως ἡ Δαμανάκη καὶ ἡ θυγατέρα Νταγιάν), καὶ ἀφ’ ἑτέρου εἶχε πρό-καπηλευθῆ, ὥστε μὲ συγκεκριμένους τρόπους, νὰ προλειάνῃ τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν δῆθεν ἐπάνοδο τῆς χώρας μας σὲ μίαν ἀπατηλὴ δημοκρατία (μεταπολίτευσις), ἡ ὁποία, πολὺ μελετημένα καὶ μὲ ἐπιστημονικοὺς τρόπους (ἐξαιρετικὸ ῥόλο εἶχαν καὶ ἔχουν σὲ αὐτὸ τὰ «στρατευμένα» στὸ σύστημα ΜΜΕ…) ὁδήγησε τὴν χώρα,καθὼς καὶ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο, στὴν σημερινὴ κατάσταση κατοχῆς!!!! ἀλλὰ καὶ στὸ «παρὰ πέντε» τῆς ἐπιβολῆς «παγκοσμίου διακυβερνήσεως».
Ἄτομα λοιπὸν ὅπως καὶ ἡ ἐν λόγῳ «κυρία», μαζὺ μὲ πάρα πολλοὺς ἄλλους καὶ ἄλλες, εἶναι ὑπόλογοι γιὰ ἐσχάτη προδοσία καὶ θὰ πρέπη νὰ καταδικασθοῦν παραδειγματικῶς, μόλις ὁ λαὸς θὰ πάρη στὰ χέρια του τὴν χώρα…!!!
Λεπτομέρειες τῆς ἐπεμβάσεως τῶν Ἰσραηλινῶν, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἡμερῶν ποὺ ἔλαβαν χώρα τὰ γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου, ἀκολουθοῦν παρακάτω. 
(Ἀπὸ σχετικὸ ἄρθρο τοῦ 1993, τὸ ὁποῖο μπορεῖτε 
νὰ δεῖτε κι ἐδῶ.)
«Την νύκτα της 14ης Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμβρού του Δημ. Ιωαννίδου, του γιατρού Αλαζράκη. Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος : «η ώρα έφθασε. Όλα είναι έτοιμα». Την επομένη 15 Νοεμβρίου, το γιώτ «Απόλλων», ιδιοκτησίας της εταιρείας ΟΤC, η οποία τότε ήταν ιδιοκτησίας της CIA, έφθασε στον Πειραιά.
Το γιώτ πριν την μετατροπή του, ήταν μονάδα του βρεταννικού πολεμικού ναυτικού.
Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρο ασύρματο, τέλεια εργαστήρια και αναρίθμητους φακέλλους.
Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους.
Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοικτά του Σουνίου, όπου και περίμενε ανενόχλητο.
Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους, κυρίως με τον στρατηγό Νταγιάν, ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
Η κύρια επαφή Νταγιάν, εκτός από τους Ιωαννίδη – Αραπάκη -Μπονάνο, ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα. Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου.
Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επί κεφαλής των φοιτητών, του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή, κυρίως με τρία πρόσωπα, από τους φοιτητές της εξεγέρσεως:
Η μία (ἡ «κυρία» Μαριὰμ Δαμανάκη…) είναι σήμερα 1993 (ἡ ἐποχὴ ποὺ ἐγράφη αὐτὸ τὸ κείμενον – ντοκουμέντο) αρχηγός αριστερού κόμματος («ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ τὴς ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ καὶ τῆς ΠΡΟΟΔΟΥ»…) και οι άλλοι δυο στελέχη και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως (ΠΑΣΟΚ…).
Με την ελπίδα και την ευχή, πως θα βγουν και θα καταγγείλουν δημόσια τα γεγονότα εκείνης της νύκτας από την πλευρά τους όπως εκείνοι τα έζησαν, υπόσχομαι, αν δεν μιλήσουν οι ίδιοι, να δημοσιεύσω στο επόμενο βιβλίο μου τα ονόματά τους …
Τα χαράματα της 16ης Νοεμβρίου, έφθασαν χίλιοι κομάντος από τις Βρυξέλλες, με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου.
Όλοι μεταφέρθηκαν από την βάση του «Ελληνικού» στην Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού στο πεδίον του Άρεως.
Τους μοιράσθηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές και περίμεναν διαταγή να επέμβουν.
Εκτός από όπλα, είχαν στην κατοχή τους ασύρματο, συγχρονισμένο με εκείνον του γιωτ «Απόλλων», απ΄ όπου και περίμεναν την διαταγή για επέμβαση….
Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών, ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ, αλλά και έμπιστος της «Τριμερούς Επιτροπής» (*)
Την νύκτα της 16ης Νοεμβρίου , οι κομάντος του ΝΑΤΟ διετάχθησαν από τον υποστράτηγο Χουήβερ, να ακροβολισθούν στο Πεδίον του Άρεως και να περιμένουν διαταγές ..
Οι είκοσι κομάντος που περίμεναν στο γιωτ, διετάχθησαν να πάνε με λέμβους στην στεριά, να καταλάβουν το σπίτι του Γεωργίου Παπαδοπούλου, να κόψουν τα τηλεφωνά του και να απαγορεύσουν στον δικτάτορα κάθε επαφή με τον έξω κόσμο.
Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή για να αποχωρήσουν.
Όταν νύκτωσε οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζιπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορος Παπαδοπούλου.
Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από την Γεωγραφική Υπηρεσία και ἀκροβολίσθηκαν στο πεδίον του Άρεως.
Αργότερα, όταν το άρμα έσπασε την πόρτα του πολυτεχνείου, οι κομάντος ευρίσκοντο ήδη μέσα. Στις εφιαλτικές στιγμές που ακολούθησαν, οι Νατοϊκοί κομάντος κτυπούσαν αδιάκριτα…
Σκότωσαν, έσφαξαν έσπασαν ωμοπλάτες και όταν πια ο «εχθρός» είχε νικηθεί ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επί κεφαλής τους επανέφερε στην τάξη.
Ανασυντάχθηκαν, και όπως είχαν έλθει, έφυγαν αθόρυβα.
Σε μια ώρα απογειώνονταν από την βάση του Ελληνικού, με προορισμό τις Βρυξέλλες .
Χίλια δολλάρια μπόνους πήρε ο κάθε ένας, για εκείνην την βραδιά…
Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι. Διετάχθησαν να επιστρέψουν στο γιωτ.
Ξημερώματα της 18ης Νοεμβρίου 1973, το γιωτ «Απόλλων» έπλεε ανοικτά, με προορισμό την Βαρκελώνη ..
Ο Στρατηγός Νταγιάν αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων Υπουργών, τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες και ανεχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ, όπως είχε έρθει …»
~*~*~*~*~*~*~*~**~*~*~*~*~*~*~*~*~ 
(*)
Τὰ παραπάνω ἔγραφε τὸ ἄρθρον τοῦ 1993 καί, προσθέτω, τὶς ἀκόλουθες ἐπεξηγήσεις, γιὰ τὴν πληρεστέρα ἐνημέρωσή σας: 

«Τριμερὴς Ἐπιτροπή» ἢ «Trilateral Commission»
Επίσημος ἱστότοπος: http://trilateral.org/ 
Ἄρθρο στὰ ἀγγλικὰ γιὰ τὸν ῥόλο τῆς «Trilateral Commission» στὴν «Νέα Παγκόσμιο Τάξη»…:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου