Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός,
Πρόεδρος Δημοκρατικού, πατριωτικού κινήματος ΝΙΚΗΣ,
Χάσμα μέγα χωρίζει το πνεύμα των Πατέρων, μ’ αυτό που λέγεται σήμερα νεοελληνική Παιδεία. Τους ονομάζουμε προστάτες μας, όμως τους τιμούμε τόσο, ώστε να καταργήσουμε την γιορτή τους. Ανύπαρκτοι ακόμη στα σχολικά βιβλία οι μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας, καθώς οι μαθητές του δημοτικού σχολείου, δεν συναντούν στα αναγνωστικά τους ούτε ένα κείμενο των Τριών Ιεραρχών γιατί έτσι έκρινε η «προοδευτική» διανόηση.
Συναθροίζονται και ξανασυναθροίζονται οι ταγοί, για να λύσουν, να συμμαζέψουν τα της Παιδείας. Τόμοι ολόκληροι γράφονται με παχιές αναλύσεις και διαπιστώσεις, όμως…άλυτο το πρόβλημα. Νόσημα ανίατο, κακοφορμισμένο. Ουδείς τολμά να θέσει τον δάκτυλόν του «εις τον τύπον των ήλων».
Η παιδεία μας σήμερα, εγκατέλειψε την ψυχή του παιδιού και στράφηκε στον εγκέφαλο του. “Παιδεία εστί ου την υδρία πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν” έλεγε ο Πλούταρχος. Γεμίζουμε το κεφάλι του παιδιού με γνώσεις και αφήνουμε σβησμένη την ψυχή του. Ουδέποτε υπήρχαν στον κόσμο και στον τόπο μας τόσοι εγγράμματοι και τέτοια φτώχεια πνευματική. Γεμίσαμε διπλωματούχους και εξαφανίστηκαν οι πνευματικοί άνθρωποι. “Είχαμε τζιβαϊρικόν πολυτίμημον και παίρνομεν ασκιά με αγέρα και κούφια καρύδια. Έτζι θα γίνωμεν παλιόψαθα των
λαών” βροντοφωνάζει ο στρατηγός Μακρυγιάννης, που έβλεπε με θλίψη την περιφρόνηση της παράδοσης μας. Παιδεία σημαίνει μόρφωση, μεταμόρφωση του ανθρώπου, η παιδεία οφείλει να δημιουργεί άνθρωπο με πίστη, δηλαδή αγωνιστή. Παιδεία, εν τέλει, εστί μετάληψις αγιότητος, κατά τον άγιο Χρυσόστομο. Ας μην απορούμε που αγρίεψαν τα παιδιά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου