Δικαιωματισμός - μία σύγχρονη παρεξήγηση.

Γράφει ο Τσολιάς Πέτρος.

Υπεύθυνος Περιφ. Αν. Μακεδονίας & Θράκης

ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ-ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ

Ο άνθρωπος αγωνίστηκε πολύ σκληρά για να κερδίσει βασικά του δικαιώματα καταβάλλοντας ενίοτε πολύ μεγάλο τίμημα.  Το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην περιουσία, στην ελευθερία, στην ανεξιθρησκεία, στον έρωτα, στην εργασία, στην παιδεία, στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι κ.λπ., αγωνίστηκε με αποτέλεσμα τη θεσμική θωράκισή τους στις σύγχρονες τουλάχιστον κοινωνίες.  Ως υποκείμενο λοιπόν του δικαιωματισμού ο άνθρωπος, έχοντας ως βασικό του θεμέλιο το φυσικό δίκαιο, στήριξε πάνω σε αυτό όλες τις αξίες που αυτός υπερασπίστηκε.  Διακρίνουμε λοιπόν μία βασική αρχή πάνω στην οποία εδράζεται το σύνολο των αξιώσεων που έχουν είτε προταθεί είτε έχουν υλοποιηθεί θεσμικά και δεν είναι άλλη από την κατά φύση ζωτική ορμή, ένα φυσικό έρεισμα βάσει του οποίου προτάσσονται τα κάθε λογής δικαιώματα.  Οτιδήποτε απορρέει δηλαδή από μία φυσική κατάσταση κι έχει ως επίκεντρο  τον ανθρώπινο παράγοντα, θεσμοθετείται καθώς η στόχευση είναι η βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών και η προστασία των ανθρωπίνων αξιών.  Συνεπώς το δικαίωμα γεννιέται και απορρέει φύσει - θέσει και επ' ουδενί από μία τεχνητή ή φανταστική επινόηση.  Βλέπουμε δυστυχώς, για παράδειγμα, σε σκανδιναβικές χώρες και όχι μόνο, να παρέχεται νομικά και να είναι ανεκτό το δικαίωμα στην κτηνοβασία, στην παιδοφιλία..  Είναι δε προφανές ότι αυτό δεν αποτελεί κάτι το φυσιολογικό και είναι αντίθετο σε κάθε φυσική διαδικασία.  Αν και το παράδειγμα είναι ακραίο, ήθελα να επισημάνω ότι οι ανθρώπινες αξίες και ο δικαιωματισμός ως απαίτηση θα πρέπει να έχουν ως πρόταγμα το σχήμα: φύσει - θέσει.

Ερχόμενος τώρα στη σημερινή επικαιρότητα, αν και η γειτονιά μας φλέγεται, όπου συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές που επηρεάζουν ήδη αλλά και θα επηρεάσουν προς το χειρότερο τη ζωή μας, η πολιτική ζωή και οι τηλεπερσόνες διατρέχονται από μία ατέρμονη συζήτηση περί θέσπισης δικαιωμάτων ομόφυλων ζευγαριών για τεκνοθεσία, περιουσία κ.λπ. λες και απαγόρεψε κάποιος στη Χώρα μας την κοινή συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών.  Η δυνατότητα τεκνοθεσίας όμως από τα ομόφυλα ζευγάρια ή ακόμα και η δυνατότητα παρένθετης κύησης, δεν μπορεί να προβάλλονται ως ανθρώπινο δικαίωμα για τον απλούστατο λόγο ότι η φύση αναπαράγεται από ετερόφυλα ζευγάρια και όχι από ομόφυλα, δεν μπορεί να εννοηθεί δηλαδή ως αίτημα με βάση το φυσικό δίκαιο αλλά αποτελεί έναν παραλογισμό γιατί έχει συνέπειες και σε ένα τρίτο μέρος, το παιδί εν προκειμένω, για το οποίο η φύση όρισε αλλιώς τη δημιουργία και ανάπτυξή του.  Εν τη αύτη περιπτώσει έχει και αυτό κατά φύσει δικαιώματα.  Αν θεσπιστεί λοιπόν ένα τέτοιο αίτημα, με πρόσχημα τον δικαιωματισμό, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές και η φύση θα εκδικηθεί τον άνθρωπο όπως εκδικείται κάθε φορά σε κάθε υπονόμευσή της.  Είναι απαραίτητες οι κόκκινες γραμμές και υποχρέωσή μας να τις επισημάνουμε..