Η ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ

 Γράφει η Φλέσσα Γεωργία,

ΜΒΑ in Business Administration,

Συντονίστρια κόμματος Πατριώτες - Πρόδρομος Εμφιετζόγλου Ν. Μεσσηνίας,

Βούτυρο στο ψωμί των απανταχού παγκοσμιοποιητών

Δεκαετία του 1980, βιομηχανίες της Χώρας πτωχεύουν η μία πίσω από την άλλη, ενώ κάποιες υπό περίεργες συνθήκες γίνονται στάχτη. Ως αποτέλεσμα, η παραγωγική δύναμη της Χώρας να συρρικνώνεται σταδιακά μέσα στις δεκαετίες, με την Ευρώπη να ακολουθεί κατά πόδας, ενώ ταυτόχρονα, η εμπορική δραστηριότητα μετακομίζει στην Ασία. Χρειάστηκαν 50 χρόνια σιωπηλής προετοιμασίας, διεθνών ζυμώσεων και αποφάσεων, για τον Κινέζικο Δράκο να ηγηθεί του παγκόσμιου εμπορίου.

Η αποβιομηχανοποίηση του δυτικού κόσμου άλλωστε αποτελεί αποτελεσματικό μέσον για την περαιτέρω φτωχοποίηση των πολιτών, ένα μέτρο που προωθεί η παγκόσμια Ελιτ για να αποδυναμώνει την κοινωνική αντίδραση σε ένα δυστοπικό μέλλον ελέγχου του παγκόσμιου πληθυσμού.

Πως άλλωστε θα επιτευχθεί η διεθνοποίηση και παγκόσμια κυριαρχία χωρίς την οικονομική εξαθλίωση και το σπάσιμο των κοινωνικών - οικογενειακών συνεκτικών δεσμών; Απόρροια μακραίωνου πολιτικού σχεδιασμού η αποξένωση, η καταβαράθρωση των εθίμων και παραδόσεων, η αποκαθήλωση των εθνικών συμβόλων και όλα όσα ενδυναμώνουν και ενώνουν ένα έθνος για να γίνει όλος ο πλανήτης μία σούπα, μία μάζα εύκολα ελεγχόμενη από μία μικρή ομάδα ελιτιστών.

Ο λύκος μασκαρεμένος με την προβιά του ανθρωπιστή χρησιμοποιεί κατ επανάληψη λέξεις κλειδιά όπως συνεκτικότητα και συμπεριληπτικότητα σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται να βρει τον ρόλο της και να δομήσει ξανά όσα οι πολιτικές δεκαετιών κατέστρεψαν. Φυσικά, όποιος διατηρεί αλώβητη την κριτική του ικανότητα και την ορθολογική του σκέψη, αντιλαμβάνεται γρήγορα ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Όπου συνεκτικότητα και συμπεριληπτικότητα βλέπει κανείς ένα μόρφωμα μάζας, ένα χυλό όπου όλοι θα είμαστε ίδιοι χωρίς παραγόμενη ταυτότητα και πολιτισμό, καλούμενοι να δεχθούμε τον στραγγαλισμό των συμφερόντων και δικαιωμάτων μας ως αυτόχθονες Έλληνες στα πλαίσια δήθεν ενός μοντερνισμού, εκσυγχρονισμού και νεοεποχίτικου κατ επίφασην ανθρωπισμού. Οι εξοντωτικές πολιτικές και από την άλλη πλευρά και οι πρακτικές προπαγάνδας που μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρησιμοποιούν οδηγούν τους λαούς σε μια κατάσταση ιδιαίτερης ανασφάλειας και πανικού για την ίδια την επιβίωση και πολύ λίγο γίνεται αντιληπτό ο στραγγαλισμός των ελευθεριών των εθνών.

Ταυτόχρονα, ενώ σου προπαγανδίζουν τον ανθρωπισμό και πόσο νοιάζονται για τους κατατρεγμένους άλλους εκτός βέβαια τον ίδιων των πολιτών τους, βυθίζουν τους λαούς σε δυσθεώρητα χρέη, ακρίβεια, αποδυναμώνοντας την παιδεία και την υγεία και όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες που προσφέρονται περιχαρής να ιδιωτικοποιηθούν μετά για πενταροδεκάρες.

Ώρα μηδέν και ο πλανήτης βασανίζεται με πολλαπλές κρίσεις την τελευταία τριετία, υγειονομική, γεωπολιτικών εντάσεων, οικονομική, ενεργειακή, τροφίμων και νερού. Ένα βολικό σοκ και δέος από τους απανταχού διεθνιστές προς τις παγωμένες για αντίδραση κοινωνίες και μια πολύ καλή δικαιολογία.

Άλλωστε, για τους διεθνιστές, ο πόλεμος στην Ουκρανία, στο Ισραήλ και όπου αλλού ο πλανήτης αναφλεγεί ευθύνεται για τις απανωτές αυξήσεις των αγαθών και δεν είναι καθόλου σχεδιασμένο για να μειώσει και άλλο τις αντοχές των ήδη εξαντλημένων, από τις απανωτές κρίσεις, κοινωνιών. Έτσι ο πολίτης γίνεται θεατής σε ένα θέατρο σκιών που η εκάστοτε κυβέρνηση παίζει για να συγκαλύψει το σχέδιο της εξαθλίωσης των πολιτών και αποχαύνωσης των κοινωνιών με σκοπό την δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος ελέγχου του πλήθους. Όμως για να έχουμε αξιοπρεπή ζωή και ελευθερία οφείλουμε να πάμε αντίθετα στο ρεύμα της εποχής που μας θέλουν αδύναμους, απροπροσανατολισμένους, συγχυσμένους ως προς τον πολιτισμό και την ταυτότητα μας και αποξενωμένους, χωρίς ρίζες και ιστορία. Οφείλουμε να πούμε ξανά το ΟΧΙ αρχικά, στην εκ βάθρων υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου που μας καθιστά ομήρους στα χέρια αυταρχικών αφεντάδων, όχι στην διάσπαση των συνεκτικών μας δεσμών και θεσμών, που μας καθιστά μάζα και υπηκόους του κάθε υποψήφιου αυτοκράτορα. Όταν η ελευθερία θυσιάζεται στα πλαίσια του δόγματος μηδενικής ανοχής, ασφάλειας, δήθεν ανθρωπισμού και αποδοχής, τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι ή ραγιάδες των Προεστών και Προύχοντων;