Από τον
Παναγιώτη Χ. Δούμα*
Είναι κοινό μυστικό ότι η ελληνική Δεξιά, η παράταξη που εκτείνεται από τις παρυφές της πλέον κεντρώας Νέας Δημοκρατίας έως τις αντίστοιχες της εθνικοσοσιαλίζουσας Χρυσής Αυγής, πάσχει από εκπροσώπηση. Οπως συχνά έχω πει, Δεξιά ουσιαστικά στην Ελλάδα, με την παραταξιακή έννοια του όρου, δεν υπάρχει παρά μόνον ως σύνολο ατάκτων, καθώς ως όρος έχει απεμποληθεί εκατέρωθεν, από το αριστερό μέχρι και το δεξί άκρο αυτής της νοητής πολιτικής περιοχής.
Τα πρόσωπα και οι φορείς που κινούνται σε αυτόν τον χώρο στερούνται ουσιαστικού ιδεολογικού υποβάθρου και κατά συνέπεια η πολιτική τους δράση και εξέλιξη έχουν επιφανειακά χαρακτηριστικά, περιοριζόμενα στην επιδίωξη ενός ποσοστού που θα τους εξασφαλίσει την κρατική χρηματοδότηση ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα τους επιτρέψει να εισέλθουν με τα ελάχιστα ποσοστά στο εθνικό ή στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι όμως μόνο το φτωχό ιδεολογικό τους υπόβαθρο η αιτία; Αρκεί η ανεπάρκεια των εμπλεκόμενων «ηγετικών» προσώπων ως εξήγηση για ένα φαινόμενο δεκαετιών, που δεν λέει να ξεπεραστεί;
Τα πρόσωπα και οι φορείς που κινούνται σε αυτόν τον χώρο στερούνται ουσιαστικού ιδεολογικού υποβάθρου και κατά συνέπεια η πολιτική τους δράση και εξέλιξη έχουν επιφανειακά χαρακτηριστικά, περιοριζόμενα στην επιδίωξη ενός ποσοστού που θα τους εξασφαλίσει την κρατική χρηματοδότηση ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα τους επιτρέψει να εισέλθουν με τα ελάχιστα ποσοστά στο εθνικό ή στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι όμως μόνο το φτωχό ιδεολογικό τους υπόβαθρο η αιτία; Αρκεί η ανεπάρκεια των εμπλεκόμενων «ηγετικών» προσώπων ως εξήγηση για ένα φαινόμενο δεκαετιών, που δεν λέει να ξεπεραστεί;
Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής, με την ιδεολογία της να είναι μάλλον αμφιλεγόμενη, βασίστηκε σε κάτι που αναμφισβήτητα μόνο αυτή μπορούσε να εκπροσωπήσει: σε έναν υποτιθέμενο αντισυστημισμό, που εξασφάλιζε στους ψηφοφόρους της την εγγύηση ότι δεν θα «πουληθούν». Είναι όμως αντισυστημισμός η αυτοπεριθωριοποίηση, όταν αυτό ουσιαστικά σε θέτει εκτός παιχνιδιού και σε εξαιρεί από μία προοπτική εξουσίας που θα σου επιτρέψει να διεμβολίσεις το σύστημα; Πολιτικά, αυτό έχει μικρή σημασία, καθώς η Χρυσή Αυγή αποτελεί σε όλο το πολιτικό φάσμα τη μοναδική εναλλακτική σε όσους θέλουν να εκδικηθούν το σύστημα. Επιστρέφοντας λοιπόν στην ανύπαρκτη δεξιά παράταξη, δεν μπορεί κανείς παρά να συμπεράνει ότι μόνο ένας πραγματικός και έμπρακτος αντισυστημισμός, συνδεδεμένος με τις αρχές που διέπουν την ευρύτερη Δεξιά, το έθνος δηλαδή, την ελευθερία, αλλά και τη δημοκρατία, θα μπορούσε να προσφέρει μία αξιόπιστη αλλά και ρεαλιστική πρόταση ως προς τη δημιουργία ενός σύγχρονου πατριωτικού κινήματος.
Συνάμα, αυτή η εναλλακτική απέναντι στο χρεοκοπημένο μεταπολιτευτικό σύστημα δεν θα μπορούσε να προέλθει παρά από την ίδια τη βάση αυτής της παράταξης, η οποία σήμερα υφίσταται ως ακαλλιέργητο και μη αποψιλωμένο αγροτεμάχιο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτή θα επιδιώξει να γεννήσει τους δικούς της πολιτικούς και να μην καταφεύγει στην εσχατιά της στήριξης καιροσκόπων και ψωνισμένων ηγετίσκων, χωρίς ίχνος συνεισφοράς στους αγώνες του εθνικιστικού και πατριωτικού κινήματος.
Τότε και μόνο τότε η προοπτική διεμβολίσεως του μεταπολιτευτικού συστήματος, έστω και υπό τη μορφή συγκυβερνήσεων με ετερόκλητους ή συστημικούς φορείς, όπως γίνεται στην Ιταλία και την Αυστρία, θα μπορούσε να υφίσταται στη συνείδηση των ψηφοφόρων ως το πρώτο βήμα για μια ολική ανατροπή και όχι ως κίνδυνος για άλλη μία προδοσία. Συμπερασματικά, η ελληνική Δεξιά πρέπει να απαλλαγεί από τους καιροσκόπους συνομιλητές του συστήματος και τους άχρηστους που ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική.
* Επιχειρηματίας, επικεφαλής της Κίνησης «Εθνος & Ελευθερία», panayotis@doumas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου