Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου.
Σαν σήμερα το 1887 στο Λονδίνο, Άγγλοι αναρχοκομμουνιστές και Ιρλανδοί εθνικιστές αντιμετώπισαν την βρετανική αστυνομία και τον βρετανικό στρατό σε μία αιματοβαμμένη διαδήλωση που έμεινε στην ιστορία ως Bloody Sunday – η πρώτη από τις τέσσερις «ματωμένες Κυριακές» της ιρλανδικής ιστορίας, με τελευταία εκείνη του 1972, που ενέπνευσε και το ομώνυμο τραγούδι των U2.
Κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται αδύνατο αναρχικός να συμμαχεί με εθνικιστή, τα γεγονότα της επετείου καταδεικνύουν ότι όλα είναι δυνατά, αρκεί κοινός εχθρός να είναι η πατρίδα. Οι Άγγλοι αναρχοκομμουνιστές (που δεν συγκροτούν συχνά ενιαίο μέτωπο) της εποχής ήθελαν να πλήξουν την βρετανική άρχουσα τάξη - όπως και οι Ιρλανδοί εθνικιστές του πολυπολιτισμικού Λονδίνου του 1887.
Τα αιτήματα της διαδήλωσης της 13ης Νοεμβρίου ήταν τόσο ετερόκλιτα, όσο και η σύνθεση των 10.000 διαδηλωτών που τελικά συγκρούστηκαν με 2500 άνδρες της μητροπολιτικής αστυνομίας και του στρατού. Άλλος μαχόταν για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και μια γη χωρίς σύνορα, άλλος για την ανεξαρτησία του ιρλανδικού έθνους - τότε κατεχόμενου μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τελικά, πολλά από τα δίκαια και σήμερα αυτονόητα κοινωνικά αιτήματα των τότε αναρχικών καταπνίγηκαν υπό το πρόσχημα της καταστολής του αγώνα για ιρλανδική ανεξαρτησία. Ομοίως, οι Ιρλανδοί επαναστάτες έδωσαν στο βρετανικό κατεστημένο την πρόφαση ότι η μάχη εναντίον τους ήταν συγχρόνως πρόληψη ενάντια στην εξάπλωση των μαρξιστικών ιδεών.
Μην κάνει, λοιπόν, εντύπωση πώς σήμερα οι εγχώριοι εν Ελλάδι αναρχικοί και ριζοσπάστες είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τους Αλβανούς εθνικιστές της («σοσιαλιστικής») κυβέρνησης Ράμα, όταν εκείνοι εκτελούν εν ψυχρώ Έλληνα πολίτη, ή τους Σκοπιανούς ομοϊδεάτες τους, που επιδίδονται σε σκληρό αλυτρωτισμό εφαρμόζοντας ακροδεξιές πολιτικές.
Η ιστορία διδάσκει, ότι το «τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά» δεν ισχύει πάντα και για αλλοδαπούς «φασίστες» της «γειτονιάς» μας, που έρχονται να βοηθήσουν στον αγώνα εναντίον των δικών μας. Σύμφωνα τόσο με μια ριζοσπαστική, όσο και με μια νιχιλιστική ανάλυση, όποιος πολεμά το κράτος που μας καταπιέζει είναι εκ των πραγμάτων φίλος – κι ας είναι όσο εθνικιστής θέλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου