Δὲν πρόκειται βεβαίως διὰ ποιμαντικὴν ἐπίσκεψιν, ἀλλὰ διὰ γεωστρατηγικὸν σχέδιον. Συμφώνως πρὸς τὴν ἐφημερίδα «Καθημερινή» τῆς 3ης Μαΐου 2019: «Στὴ Βόρεια Μακεδονία ὑπάρχουν ἐλάχιστοι ρωμαιοκαθολικοί, ἀλλὰ αὐτὸ καθόλου δὲν μειώνει τὴ σημασία τοῦ ταξιδιοῦ τοῦ Ποντίφικα, ὁ ὁποῖος ἀναμένεται νὰ «εὐλογήσει» τὴ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἀναδεικνύοντάς την σὲ πρότυπο διευθέτησης καὶ ἄλλων διαφορῶν (Κόσσοβο, Βοσνία) στὰ Βαλκάνια καὶ ὄχι μόνον… Ἦταν τὸ Βατικανὸ ποὺ ἀναγνώρισε, πρῶτο αὐτό, τὴν ἀποσχισθεῖσα Κροατία τὸ 1991 ὡς ἀνεξάρτητο Κράτος καὶ εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ ὅσα εἶχε ἀποκαλύψει, ὁ τότε Πρωθυπουργὸς Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης.
«Ὁ φίλος μου Τζούλιο Ἀντρεότι, Πρωθυπουργὸς τότε τῆς Ἰταλίας, μοῦ εἶχε γίνει φορτικὸς πιέζοντάς με νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν Κροατία. Τὸν ρώτησα τότε: Μὰ τί σὲ ἔχει πιάσει, Τζούλιο, καὶ λύσσαξες μὲ αὐτὸ τὸ θέμα; «Δὲν μ’ ἀφήνει σὲ ἡσυχία ὁ Πάπας, μοῦ τηλεφωνεῖ δύο φορὲς τὴν ἡμέρα καὶ ἀξιώνει νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Κροάτες». Τὸ Βατικανὸ εἶχε κινητοποιηθεῖ σὲ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση», μοῦ ἀπάντησε. Καὶ δὲν ἦταν ἡ μοναδικὴ περίπτωση, οὔτε, προφανῶς, καὶ ὁ Πάπας εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἀσκεῖ θρησκευτικὴ διπλωματία πίσω ἀπὸ τὰ βόρεια σύνορά μας καὶ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη…».
Ὡς ἐπληροφορήθημεν ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «Βῆμα Ὀρθοδοξίας» τῆς 25ης Ἀπριλίου 2019: «Ὅπως σχολιάζουν ἀναλυτές, γιὰ τὸ Βατικανὸ ἡ στρατηγικὴ αὐτὴ δὲν ἀντανακλᾶ μόνο τὶς «οἰκουμενικὲς ἀνησυχίες» τοῦ Ποντίφικα ἀλλὰ ἔχει μεγάλη πολιτικὴ σημασία, κυρίως σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴ στάση του σὲ χῶρες τοῦ πρώην ἀνατολικοῦ μπλόκ. Ἐκεῖ, μὲ τὴν εἰσβολὴ τοῦ κομμουνισμοῦ τόσο οἱ Ὀρθόδοξοι ὅσο καὶ οἱ Καθολικοὶ ὑπέστησαν διωγμούς. Ἐν συνεχείᾳ, ἡ πτώση τοῦ Σιδηροῦ Παραπετάσματος, δημιούργησε νέα προβλήματα καθὼς οἱ Καθολικοὶ ὑποστήριξαν ὅτι δόθηκαν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐκτάσεις ποὺ ἀνῆκαν στοὺς Καθολικούς.
Καὶ ὡς ἐκ τούτου, σιωπηρὰ τὸ Βατικανὸ τὶς διεκδικεῖ. Ἡ στρατηγικὴ τοῦ Βατικανοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη κινεῖται οὐσιαστικὰ σὲ δύο ἄξονες: ἐπαφὴ μὲ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τῶν χωρῶν, στὴν ὁποία βρίσκει πρόσφορο ἔδαφος καὶ προσπάθεια νὰ ἀνοίξει ὁ διάλογος μὲ τοὺς Προκαθημένους τῆς Ὀρθοδοξίας… Μετὰ ἀπὸ τὴν ἄρνηση τῆς Ρωσίας νὰ συμμετάσχει στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016, τὸ Βατικανὸ ἄρχισε νὰ ἀλλάζει πλεύση στρεφόμενο πρὸς τὶς μικρότερες χῶρες ποὺ περιβάλλουν τὴ Ρωσία, καὶ προσεγγίζοντας τοὺς ἐκεῖ Προκαθημένους».
«Ὁ φίλος μου Τζούλιο Ἀντρεότι, Πρωθυπουργὸς τότε τῆς Ἰταλίας, μοῦ εἶχε γίνει φορτικὸς πιέζοντάς με νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν Κροατία. Τὸν ρώτησα τότε: Μὰ τί σὲ ἔχει πιάσει, Τζούλιο, καὶ λύσσαξες μὲ αὐτὸ τὸ θέμα; «Δὲν μ’ ἀφήνει σὲ ἡσυχία ὁ Πάπας, μοῦ τηλεφωνεῖ δύο φορὲς τὴν ἡμέρα καὶ ἀξιώνει νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Κροάτες». Τὸ Βατικανὸ εἶχε κινητοποιηθεῖ σὲ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση», μοῦ ἀπάντησε. Καὶ δὲν ἦταν ἡ μοναδικὴ περίπτωση, οὔτε, προφανῶς, καὶ ὁ Πάπας εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἀσκεῖ θρησκευτικὴ διπλωματία πίσω ἀπὸ τὰ βόρεια σύνορά μας καὶ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη…».
Ὡς ἐπληροφορήθημεν ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «Βῆμα Ὀρθοδοξίας» τῆς 25ης Ἀπριλίου 2019: «Ὅπως σχολιάζουν ἀναλυτές, γιὰ τὸ Βατικανὸ ἡ στρατηγικὴ αὐτὴ δὲν ἀντανακλᾶ μόνο τὶς «οἰκουμενικὲς ἀνησυχίες» τοῦ Ποντίφικα ἀλλὰ ἔχει μεγάλη πολιτικὴ σημασία, κυρίως σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴ στάση του σὲ χῶρες τοῦ πρώην ἀνατολικοῦ μπλόκ. Ἐκεῖ, μὲ τὴν εἰσβολὴ τοῦ κομμουνισμοῦ τόσο οἱ Ὀρθόδοξοι ὅσο καὶ οἱ Καθολικοὶ ὑπέστησαν διωγμούς. Ἐν συνεχείᾳ, ἡ πτώση τοῦ Σιδηροῦ Παραπετάσματος, δημιούργησε νέα προβλήματα καθὼς οἱ Καθολικοὶ ὑποστήριξαν ὅτι δόθηκαν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐκτάσεις ποὺ ἀνῆκαν στοὺς Καθολικούς.
Καὶ ὡς ἐκ τούτου, σιωπηρὰ τὸ Βατικανὸ τὶς διεκδικεῖ. Ἡ στρατηγικὴ τοῦ Βατικανοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη κινεῖται οὐσιαστικὰ σὲ δύο ἄξονες: ἐπαφὴ μὲ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τῶν χωρῶν, στὴν ὁποία βρίσκει πρόσφορο ἔδαφος καὶ προσπάθεια νὰ ἀνοίξει ὁ διάλογος μὲ τοὺς Προκαθημένους τῆς Ὀρθοδοξίας… Μετὰ ἀπὸ τὴν ἄρνηση τῆς Ρωσίας νὰ συμμετάσχει στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016, τὸ Βατικανὸ ἄρχισε νὰ ἀλλάζει πλεύση στρεφόμενο πρὸς τὶς μικρότερες χῶρες ποὺ περιβάλλουν τὴ Ρωσία, καὶ προσεγγίζοντας τοὺς ἐκεῖ Προκαθημένους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου