Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου.
Με προεδρικό διάταγμα του 2016, οι απόφοιτοι των σχολών της αστυνομίας δεν μπορούν πια να τοποθετηθούν στα ΜΑΤ - ούτε στο Μεταγωγών. Ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπευε με τον τρόπο αυτό να ελέγξει απόλυτα αυτές τις διευθύνσεις της ΕΛΑΣ - κάθε μια νευραλγική για το δικό της λόγο. Όσον αφορά στα ΜΑΤ, το αποτέλεσμα στην πράξη ήταν να κοπεί τελείως η στελέχωση με νέο δυναμικό. Από 2500, οι άνδρες της ΥΑΤ, πλέον, και της ΥΜΕΤ δεν υπερβαίνουν σήμερα τους 1600. Όποιος φεύγει απλά δεν αντικαθίσταται. Πολλές διμοιρίες των τριάντα τώρα δεν έχουν ούτε δεκαπέντε. Αυτό συμβαίνει για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Η κυβέρνηση έχει πάρει μια συνειδητή απόφαση: Να παραδώσει περιοχές αστικού ιστού και διάσπαρτα δημόσια κτήρια στην αναρχία και την άκρα αριστερά ως κομμάτι μιας ευρύτερης πολιτικής στρατηγικής. Αυτό αντικατοπτρίζεται στο γιατί η υπηρεσία που θα έπρεπε να βάζει φρένο στα «παιδιά» και να καθαρίζει τις σχολές έχει αφεθεί στο μαρασμό. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο ότι η κυβέρνηση δεν σταματά τη δράση του «χώρου». Κυρίως, αφορά στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τρέφει την αναρχία - εντελώς κυριολεκτικά και εν μέρει μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων που η χώρα λαμβάνει για τη διαχείριση του μεταναστευτικού. Μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που έχουν μοιραστεί σε κάθε καρυδιάς καρύδι.

Οι ΜΚΟ αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους στα Εξάρχεια. Εξάδελφος πρώην υπουργού έχει μοιράσει πολύ «χαρτί» με τη συνεργασία πρωθυπουργικού συμβούλου, εμβριθούς μαρξιστή και οπαδού των κινημάτων, που μπήκε στο Μαξίμου από την πρώτη μέρα - και μάλιστα εκείνη την πρώτη μέρα προσήλθε συνοδευόμενος από τη σύντροφο μακαρίτη τρομοκράτη. ΜΚΟ έχουν σήμερα κάθε λογής αναρχικοί, αντεξουσιαστές και αλληλέγγυοι, αλλά και πρώην κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ομάδες. Δουλειά κάνει και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ - στο πρόσφατο φεστιβάλ της μοίρασε μαύρο χρήμα σε όλους – με πρώτους τους καλλιτέχνες που πήραν μέρος. Η μπίζνα ανθεί και το κίνημα ενισχύεται, με «επενδυτές» και από το εξωτερικό, όπως τη γερμανική ΜΚΟ που διαχειρίζεται κατάληψη στο κέντρο της πόλης.

Αν αυτή τη στιγμή οι αναρχικοί, οι αντεξουσιαστές και οι ακροαριστεροί κάθε φράξιας, κολεκτίβας, συνέλευσης, γκρούπας, νεολαίας και ομάδας κατέβαιναν στο δρόμο, θα μαζεύονταν πέντε χιλιάδες άνθρωποι τουλάχιστον. Το κίνημα είναι, θεωρητικά έστω, πιο δυνατό από ποτέ. Γιατί δεν εκδηλώνεται με καίρια χτυπήματα και με γενικευμένη βία, όπως μας είχε συνηθίσει τόσα χρόνια; Η απάντηση είναι απλή και ανθρώπινη. Γιατί να δαγκώσεις το χέρι που σε ταΐζει; Η επανάσταση μπορεί να περιμένει έως ότου έρθει ο επόμενος. Τότε θα υπάρξουν επαρκείς αφορμές για χάος. Ένα χάος, που, συνδυασμένο με μη έξοδο στις αγορές και τράπεζες υπό κατάρρευση, ρίχνει κυβέρνηση και στήνει κάλπη με απλή αναλογική.