Η ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΙΑ ΩΣ ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ -Δ ΜΕΡΟΣ

π. Κυριακού Τσουρού, Δ/ρος Θεολογίας,Γραμματέως της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων.

Πηγή: περ. Διάλογος, τ. 13‐19

Στάση των νεοειδωλολατρικών ομάδων έναντι του Χριστιανισμού γενικώς και της Ορθοδοξίας ειδικότερα

Η στάση των νεοειδωλολατρικών ομάδων έναντι του Χριστιανισμού γενικώς και της Ορθοδοξίας ειδικότερα είναι από υπούλως παραπλανητική μέχρι εντόνως εχθρική και πολεμική. Υπάρχει και η απίστευτη θέση της προσπάθειας συμβιβασμού του Χριστιανισμού και Νεοειδωλολατρίας με πρώτο στάδιο την αποκοπή της Π. Διαθήκης από τα Ιερά Κείμενα του Χριστιανισμού και τον αστήρικτο χαρακτηρισμό του Ιησού Χριστού ως Έλληνα. Ήδη στο προηγούμενο τεύχος αναφερθήκαμε ακροθιγώς στα θέματα αυτά. Εδώ θα επεκταθούμε σε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα.

Η εκκίνηση γίνεται από μια επαναλαμβανόμενη δήθεν διαπίστωση για την πολύπλευρη εξαθλίωση ή μάλλον καθολική εξαχρείωση, της σύγχρονης νεοελληνικής (βυζαντινορωμαϊκής) κοινωνίας (Διιπετές, τ. 13/1995, σελ.3), η οποία αποδίδεται στην αυθαίρετη κι ανιστόρητη επιλογή... του εθνικά αλλότριου, μεσαιωνικού, δουλοπρεπούς, δεισιδαιμονικού χριστιανοκρατικού και πάνω απ’ όλα διεφθαρμένου βυζαντινού ήθους (αυτόθι).

Και άλλου διαβάζουμε: Ζούμε σε μια εποχή μαζικής ηθικής αλλοτρίωσης (αυτόθι, σελ. 4). Δηλαδή το ξεκίνημα γίνεται με τον ίδιο γνωστό τρόπο όλων των παραθρησκευτικών και παραχριστιανικών ομάδων, οι όποιες μετά από μια τέτοια διαπίστωση, προσφέρουν την μόνη και σωτήρια λύση του προβλήματος

(Πρβλ. και Δαυλός τ. 154/1994, κύριο άρθρο, και επιστολή προς οικονομικό Ταχυδρόμο 21.3.96, σελ. 108 και Ελληνική Αγωγή, φυλ. 4/Δεκέμβριος 1996).

Η επιθετική και εχθρική στάση έναντι του Χριστιανισμού φαίνεται μέσα από τους βαρείς χαρακτηρισμούς και τις ύβρεις που συναντά κανείς για την Εκκλησία και τους Χριστιανούς μέσα στα νεοειδωλολατρικά έντυπα. Συχνή είναι η αναφορά στους διωγμούς των αρχαίων ειδωλολατρών από μέρους των χριστιανών, σε καταστροφές ναών και βιβλιοθηκών, στην κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων από τον Μ. Θεοδόσιο με νοσταλγικές αναφορές στην μορφή του Μύστη, Φιλοσόφου Ηγέτη Έλληνα Ιουλιανού (Ελληνική Φλόγα, τ.5, σελ.20) κλπ.

Αντίθετα προς τους αρχαίους Έλληνες που πίστευαν στην συνέχιση της προσωπικής ζωής μετά θάνατον στον Άδη, πολλοί Έλληνες νεοειδωλολάτρες πιστεύουν σε πολλαπλές μετεμψυχώσεις για την ανάπτυξη ανωτέρας συνειδήσεως (Πάνθεον 3, 1999), προφανώς για να προσαρμόσουν τις δοξασίες τους στον αποκρυφισμό της Νέας Εποχής στην οποία πράγματι ανήκουν.

Σε επιστολή στην Ελευθεροτυπία (13.12.87) χαρακτηρίζονται οι Χριστιανοί παραμυθολόγοι του αποσυντεθέντος απαίσιου βυζαντινισμού... (Λ. Γούσιος). σε επιστολή ιερέως της θεάς Δήμητρος οι ιερείς χαρακτηρίζονται ως στυγεροί Πρωτογενίτσαροι ρασοφόροι (Επιστολή προς Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανόν 20 Τρυγητοί) 1992 μ.Α.Τ., Πρβλ. Διιπετές τ. 13/1995, σελ. 15).

Αλλού οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας χαρακτηρίζονται ως οι εξ ανατολών ύαινες (Μεγαρικός Τύπος 24.9.199 , ο σφαγμένος Ελληνισμός Βʹ) και υβρίζονται ως εγκληματίες ‐ χιλιαστές, άγια ρεμάλια και μελανειμονούντες (με μαύρα ράσα) και τα φαιά φέροντες (Μεγ. Τύπος 17.91995, σελ. 4, ο σφαγμένος Ελληνισμός). Κι ακόμη χαρακτηρίζονται ως κοπρόψυχοι (Μεγαρ. Τύπος 8.10.95, ο σφαγμένος Ελληνισμός Γʹ).

Γενικά ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται ως η θανατική ποινή κατά της Ελλάδος (Μεγ. Τύπος 17.9.95, Παυλισμός ‐ Χριστιανισμός) ή το σάβανο του Ελληνισμού (Επιστολή στον Β. Ραφαηλίδη, Έθνος 30.4.87). Πάνω σε ταχυδρομικό φάκελλο προερχόμενο από την Βόννη της Γερμανίας είχε επικολληθή αυτοκόλλητο με τις φράσεις: 92 μ.Χ. οι Χριστιανοί σβήνουν από το χάρτη τον Αρχαιοελληνικό Πολιτισμό, 16 αιώνες μετά... ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ είναι ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ!

Ακόμη η Εκκλησία χαρακτηρίζεται ως αδίστακτη πολιτική και οικονομική συντεχνία και ότι βαρύνεται καίρια με την κατηγορία της σκόπιμης δολοφονίας του αρχαίου Ελληνικού (Ελληνική Φλόγα, τ.Ι/1994, σελ. 6)

Στό νεοειδωλολατρικό περιοδικό Διιπετές οι εξ αποκαλύψεως θρησκείες παριστάνονται με ένα χοίρο και δίπλα υπάρχει σαν τίτλος η φράση: Πάνω στους ίδιους βόθρους με τα ίδια πάντοτε κόπρανα.

Έντονος πολεμική γίνεται ιδιαίτερα κατά της Π. Διαθήκης, η οποία θεωρείται βιβλίο εχθρικό προς τον Ελληνισμό (μεταξύ των επιστρατευομένων χωρίων το Ζαχ. Θ...). Μέχρι και Ανοικτή επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει συνταχθή (Δαυλός τ. 137, κύριο άρθρο), με την οποία ζητούν: ιδιάζουσα θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος, έναντι της Π. Διαθήκης και διατυπώνουν το αίτημα: Υπάρχει εθνική ανάγκη μιας αυτονόητης, αυτόλογης και αυτοδίκαιης αποφάσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία να αποκηρύσση και να αποβάλλη από τα ιερά κείμενα τάς θρησκείας του Ελληνισμού είτε ολόκληρο το ʹσώμαʹ των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης είτε τουλάχιστον τα μέρη εκείνα που κατάφωρα στρέφονται κατά του Έθνους μας, της ιστορίας μας, των Ελλήνων ονομαστικώς και του Ελληνικού μας Πνεύματος και Πολιτισμού.

Αλλοιώς, σημειώνουν αν δεν ύπαρξη η προτεινόμενη εδώ ʹκάθαρσηʹ θα πρέπει να αφαιρεθή η δεύτερη λέξη από την επωνυμία Εκκλησία της Ελλάδος.

Βεβαίως είναι εμφανής ο στόχος αυτής της απαιτήσεως:

Αποκοπή του αληθινού Μεσσία Ιησού Χρίστου από τους προφήτες Του, ώστε να καταντήση κι Αυτός ένας από τους πολλούς μεσσίες αφού δεν θα έχει πλέον το μοναδικό αυτό χαρακτηριστικό των αναρίθμητων προφητειών περί της επί γης παρουσίας Του.

Στό ίδιο τεύχος του περιοδικοί) γίνεται απόπειρα ταυτίσεως της Ελληνικής Κοσμολογίας με την περί δημιουργίας του κόσμο διήγηση της Π. Διαθήκης (Ευ. Μπεξής: Ελληνική κοσμολογία και Π. Διαθήκη, Δαυλός τ. 137/93 σελ. 7949 εξ. και Δαυλός τ. 166/95 σελ. 9917 εξ.)

Προς επίτευξιν των σκοπών τους οι νεοειδωλολάτρες ‐ αρχαιολάτρες διατυπώνουν και σχετικές Προτάσεις προς την Πολιτική ηγεσία του τόπου από χριστιανούς και αρχαιοελληνιστές (!!!) (Διακήρυξη 22‐23 Ιουνίου 1996, με την ευκαιρία ειδωλολατρικής συναντήσεως στο Λιτόχωρο Πιερίας). Εκεί μεταξύ των άλλων, διαβάζομε:

...2) Το κράτος να μην ιδρύει ούτε να συντηρεί θεολογικές σχολές οποιουδήποτε δόγματος.

3) Να μην διδάσκεται στα δημόσια σχολεία μάθημα θρησκευτικών.

4) Να μην γίνονται ούτε πρωινή προσευχή ούτε άλλες θρησκευτικές τελετές σε σχολεία και στρατόπεδα …

10) Να επιτραπεί η καύση μετά θάνατον για όσους το επιθυμούν.

11) Να μην αναγράφεται θρήσκευμα στην αστυνομική ταυτότητα.

12) Να μην μεταδίδονται θρησκευτικές τελετές από τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης...

14) Να μην υπάρχουν θρησκευτικές αργίες

15) Να αλλάξει η σημαία ώστε να μην φέρει κανένα θρησκευτικό σύμβολο.

Με τους τρόπους αυτούς ευελπιστούν ότι θα αλλοιωθή ο χριστιανικός χαρακτήρας της Ελλάδος, ώστε να μπορέσουν να εισορμήσουν στην συνέχεια νέες ιδέες, για την επιστροφή στους προγονικούς θεούς.

Αλήθεια τι σύμπτωση! Πολλά απ’ αυτά τα αιτήματα ‐ προτάσεις ακούγονται και από ένα σωρό άλλες πλευρές. Τα προβάλλουν και τα κινήματα της Νέας Εποχής. σε μερικά σημεία τους ταυτίζονται με ανθελληνικές θέσεις ξενοκίνητων ομάδων και ασφαλώς στοχεύουν στην παγκοσμιοποίηση που είναι το όραμα της Νέας Εποχής.