Του Ηλία Ψυχογιού*
Ο «σύντροφος» Λένιν είχε πει πως «Η τέχνη
κάθε προπαγανδιστή και πολιτικού ακτιβιστή συνίσταται στην ικανότητά του να
ανακαλύπτει τα καλύτερα μέσα επιρροής για οποιοδήποτε ακροατήριο,
παρουσιάζοντας μία προφανή αλήθεια με τρόπο ώστε να γίνεται απόλυτα πειστική,
πιο εύπεπτη, πιο γραφική και κατά το μέγιστο εντυπωσιακή». («The
art of any propagandist and agitator consists in his ability to find the best
means of influencing any given audience, by presenting a definite truth, in
such a way as to make it most convincing, most easy to digest, most graphic,
and most strongly impressive»).
Αφήνω στην άκρη τις πασίγνωστες -πλέον- κωλοτούμπες του Αλέξη Τσίπρα, όπου την προφανή αλήθεια της οβιδιακής του μετάλλαξης την παρουσίασε ως «αυταπάτες», και εστιάζω σε αυτά που, ως κορυφαίος τακτικιστής που είναι, μας επιφυλλάσσει για το άμεσο μέλλον.
Το τελευταίο διάστημα έχουμε υποβληθεί σε μία επικοινωνιακή επίθεση αναφορικά με την υποτιθέμενη «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια και την επιτροπεία. Καθαρή έξοδος σημαίνει απόπειρα δανεισμού από τις αγορές χωρίς την εγγύηση ότι οι αγορές θα θελήσουν να αγοράσουν τα ομόλογά μας.
Σε αυτή την αρνητική εξέλιξη είτε τα αγοράζουμε εμείς οι ίδιοι με το «μαξιλάρι» (15 δισ.) που έχει δημιουργηθεί από την απίστευτη φορολόγηση, είτε υπογράφουμε νέο μνημόνιο, επαχθέστερο αυτή τη φορά, καθώς θα έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορούμε να «κάνουμε ποδήλατο».
Ο Αλέξης Τσίπρας, ως γνήσιος μαρξιστής – λενινιστής, είναι μάστορας στη δημιουργία κλίματος. Διαθέτει μία εκπληκτική ικανότητα, για το κακό βέβαια, να καθοδηγεί τη μάζα εκεί όπου αυτός θέλει, συνεπικουρούμενος φυσικά από τους «φίλους» του, οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ελέγχουν την πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας.
Δεν έχει καμία σημασία για τον Τσίπρα και τους υπολοίπους αν οι οικονομικοί αναλυτές τονίζουν τους κινδύνους μη ύπαρξης πιστοληπτικής γραμμής στήριξης. Δεν έχει καμία σημασία αν ο Γιάννης Στουρνάρας προειδοποιεί γι’ αυτή την έλλειψη. Δεν έχει καμία σημασία αν όλες οι άλλες χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια ακολούθησαν αυτή την τακτική.
Εδώ είναι Βαλκάνια...
Απέκτησε ξανά ο Τσίπρας το νεανικό επαναστατικό του οίστρο; Αποφάσισε να συγκρουστεί εκ νέου με τους δανειστές; Έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό η οικονομική κατάσταση της χώρας ώστε να μην απαιτείται η βοήθεια κανενός;
Και οι Ευρωπαίοι; Οι «εταίροι» μας; Τι κάνουν; Δεν φοβούνται μήπως χάσουν τα χρήματα με τα οποία έχουν εγγυηθεί τα δάνειά μας;
Προσωπική, ίσως ακραία, αλλά σίγουρα όχι αστήριχτη, άποψη είναι ότι ο Τσίπρας κάνει όσα κάνει και λέει όσα λέει σε πλήρη συνεννόηση με τους ευρωπαίους. Είπαμε: είναι αγράμματος, αλλά όχι ανόητος.
Δεν θα τολμούσε να κάνει τόσο έντονη αναφορά σε «καθαρή έξοδο», χωρίς την αμέριστη υποστήριξη των Ευρωπαίων και δη των γερμανών. Ο Τσακαλώτος δεν θα είχε προσκληθεί στο χρηματιστήριο της Ν.Υόρκης, αν δεν είχε εκ των προτέρων διασφαλιστεί η πρώτη έξοδος της Ελλάδας στις αγορές μετά τον Αύγουστο του 2018.
Πού είναι το πρόβλημα λοιπόν; Γιατί δεν αποδεχόμαστε ότι ο Τσίπρας καταφέρνει να βγάλει τη χώρα στις αγορές;
Το πρόβλημα εντοπίζεται, πρώτον, στο ότι η έξοδος θα είναι προσωρινή και αδύναμη και, δεύτερον, επειδή το βάρος της αποτυχίας θα έχει ήδη περάσει σε άλλον, στον Μητσοτάκη.
Αφού, όταν τελειώσουν τα χρήματα από το «μαξιλάρι» των 15 δισ. ώστε να καλυφθεί το κενό από τη μη κάλυψη της προσφοράς ομολόγων από τις αγορές ή για την πτώση των επιτοκίων, ο Τσίπρας θα έχει κάνει ήδη εκλογές και θα έχει ήδη μεταθέσει την ευθύνη στον Μητσοτάκη. ‘Ομως, στην επόμενη έξοδο για δανεισμό, το 2019 ή στις αρχές του 2020, επειδή η οικονομία δεν θα βρίσκεται σε κατάσταση στην οποία να μπορεί να ανταποκριθεί, ο Μητσοτάκης θα αναγκαστεί είτε να πάει σε νέες εκλογές (με απλή αναλογική), είτε να υπογράψει νέο μνημόνιο, είτε να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Τραγικό ε; Είναι η περίπτωση «lose - lose – lose» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Συνεπώς, λανθάνουν όσοι νομίζουν ότι ο Τσίπρας θα χρησιμοποιήσει την εκλογή ΠτΔ το 2020 για να ρίξει εκ νέου τη ΝΔ. Ο Τσίπρας θα δρομολογήσει την καταστροφή της χώρας για να ρίξει τη Ν.Δ.
Κι αναρωτιέται εις έκαστος αν οι Ευρωπαίοι το βλέπουν... Δεν το ξέρουν; Δεν το καταλαβαίνουν;
Φυσικά και το καταλαβαίνουν. Όπως καταλάβαιναν και το 2014 ότι ο Σαμαράς είχε καταφέρει να βάλει τη χώρα στη σωστή πορεία και τον έριξαν, επειδή οποιοσδήποτε πολιτικός σκέφτεται το συμφέρον της Ελλάδας είναι γι’ αυτούς – ουσιαστικά – αντίπαλος. Καθώς, δυστυχώς, οι σημερινοί ευρωπαίοι θέλουν κυβερνώντες υποτακτικούς και, όταν δεν τους βρίσκουν, τους δημιουργούν.
‘Όπως επίσης γνωρίζουν ότι οι μπολσεβίκοι (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) που σήμερα κυβερνούν τη χώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υπογράψουν μία νέα συνθήκη «Μπρεστ – Λιτόφσκ» με τους Γερμανούς για να διατηρήσουν την εξουσία τους, όπως έκαναν οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι 99 χρόνια πριν.
Ακόμα και αυτό όμως δεν μας εντυπωσιάζει. Γερμανοτσολιάδες ήταν οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι, γερμανοτσολιάδες είναι και αυτοί.
Και διερωτώμαι: μήπως όσοι πιστεύουμε τα ανωτέρω είμαστε «εχθροί του λαού» και συνεπώς -κατά την κομμουνιστική αντίληψη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- φασίστες;
Σε αυτή την περίπτωση, με αυτούς στην εξουσία, μήπως τα γκούλαγκ είναι το μέλλον όσων σκεφτόμαστε ελεύθερα και ανοιχτά;
Μήπως θα θέλατε, αγαπητοί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να σας υπογράψουμε «δήλωση πολιτικών φρονημάτων» για να μη μας κυνηγήσετε επειδή διαφωνούμε μαζί σας και για να μην υποστούμε τις διώξεις που μας έχετε «τάξει»;
Αν έχετε τέτοιες προσδοκίες, κάνετε λάθος. Θα κάνουμε αυτό που ο θεωρητικός του πολέμου, Κλαούσεβιτς, έλεγε: «Στον πόλεμο χτυπάμε πρωτίστως το κέντρο βάρους του εχθρού».
Το δικό σας κέντρο βάρους ήταν το «ηθικό πλεονέκτημα» της ιδεολογίας σας. Αυτό θα αποδομήσουμε. M’ αυτόν τον τρόπο καταρρέουν όλα τα σαθρά οικοδομήματα.
Με πάταγο.
Όπως όλα τα ερείπια.
*Ο Ηλίας Ψυχογιός έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελλάδα
και Τεχνολογίες Διαδικτύου στη Σκωτία. Έχει εργαστεί σε πολυεθνικές εταιρείες
του τουρισμού και την πληροφορικής. Επικοινωνήστε μαζί του στο https://twitter.com/psichogioselias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου