Από τον
Παναγιώτη Χ. Δούμα*
Η περίπτωση του καθηγητή στο ΤΕΙ Σερρών Κ.Κ., που από το 1991 έκανε καριέρα εκβιάζοντας φοιτητές με χρηματικά ή σεξουαλικά ανταλλάγματα, κυριάρχησε αυτή την εβδομάδα. Ο κ. καθηγητής επέπλευσε σχεδόν τρεις δεκαετίες με μοναδικό τίμημα κάποιες επιπλήξεις. Οι ευθύνες ωστόσο, υπό ένα κοινωνικό πρίσμα τουλάχιστον, δεν είναι μόνο δικές του και θα έπρεπε να διαμοιραστούν σε όλους τους συμμετέχοντες σε αυτήν τη σχεδόν τριακονταετή ομερτά.
Για να μπορέσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να «τη βγάλει λάδι» ο Δον Ζουάν με το περουκίνι, που στα κοινωνικά δίκτυα εμφανίζεται σε φωτογραφίες με σωρεία χαμογελαστών δεσποινίδων, χρειαζόταν σίγουρα βοήθεια. Χρειαζόταν την ανοχή των πολλαπλών διοικήσεων που εθήτευσαν στο εν λόγω εκπαιδευτικό ίδρυμα όλα αυτά τα χρόνια και, φυσικά, των εποπτευόντων αυτές φορέων και πολιτικών ηγεσιών.
Για να μπορέσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να «τη βγάλει λάδι» ο Δον Ζουάν με το περουκίνι, που στα κοινωνικά δίκτυα εμφανίζεται σε φωτογραφίες με σωρεία χαμογελαστών δεσποινίδων, χρειαζόταν σίγουρα βοήθεια. Χρειαζόταν την ανοχή των πολλαπλών διοικήσεων που εθήτευσαν στο εν λόγω εκπαιδευτικό ίδρυμα όλα αυτά τα χρόνια και, φυσικά, των εποπτευόντων αυτές φορέων και πολιτικών ηγεσιών.
Χρειαζόταν την εχεμύθεια όσων συνεργάστηκαν μαζί του ως αδίστακτη σπείρα εκβιασμού νέων ανθρώπων. Και, φυσικά, χρειαζόταν τη σιγή των θυμάτων του, ακόμη και μετά το πέρας των σπουδών τους. Ποιος είναι, λοιπόν, αλήθεια το θύμα εδώ; Είναι μόνον οι φοιτήτριες που ενέδωσαν στις ορέξεις αυτού του πλαδαρού, κρυπτοφαλακρού ερωτύλου για να περάσουν ένα ή περισσότερα μαθήματα; Είναι οι φοιτητές που δέχθηκαν να εργασθούν αμισθί στις παράνομες ιδιωτικές επιχειρήσεις του; Είναι οι γονείς και οι οικογένειες που πλήρωσαν το τίμημα της δράσεώς του; Ναι, σίγουρα είναι θύματα. Είναι όμως και συνεργοί. Διότι το αποτέλεσμα της ενδοτικότητος και της σιωπής τους είναι κάποιες δεκάδες ή και περισσότερα πτυχία, η εγκυρότητα των οποίων είναι αμφισβητήσιμη. Τα ουσιαστικά θύματα είναι αυτοί που επαφέθηκαν σ’ έναν πτυχιούχο με ελλιπείς ενδεχομένως γνώσεις. Είναι αυτοί που έχασαν μια θέση εργασίας που είχαν ή διεκδικούσαν, επειδή τους αντικατέστησε ο εν λόγω πτυχιούχος. Κυρίως, όμως, είναι όσοι δεν ενέδωσαν. Οσοι και όσες επέλεξαν να μην πάρουν πτυχίο ή μετεγγράφησαν σε άλλη σχολή, προτιμώντας το όποιο κόστος από το βρόμικο όφελος που τους προσέφερε ο καθηγητής.
Δεν μπορεί, άλλωστε, να ταυτίζουμε την εκπορνευόμενη για ένα μάθημα φοιτήτρια με μία βιασθείσα ή κάποια που ενέδωσε για να σώσει τη ζωή της ή την οικογένειά της. Γιατί, αν είναι έτσι, τότε και στον χρηματισμό εφοριακών, εν παραδείγματι, θα έπρεπε να αθωώνεται ο δωροδότης και να ανακηρύσσεται σε εθνικό ήρωα.
Δεν μπορεί, άλλωστε, να ταυτίζουμε την εκπορνευόμενη για ένα μάθημα φοιτήτρια με μία βιασθείσα ή κάποια που ενέδωσε για να σώσει τη ζωή της ή την οικογένειά της. Γιατί, αν είναι έτσι, τότε και στον χρηματισμό εφοριακών, εν παραδείγματι, θα έπρεπε να αθωώνεται ο δωροδότης και να ανακηρύσσεται σε εθνικό ήρωα.
Εκείνο, όμως, που με σοκάρει πολύ περισσότερο δεν είναι η θυματοποίηση των ενόχων. Είναι η ανοχή των οικογενειών. Και, επιτρέψτε μου, με τίποτα δεν μπορώ να πιστέψω ότι τρεις δεκαετίες δεν βρέθηκε ένας τρελός που να τον στείλει στο νοσοκομείο και να τον κάνει πρώτη είδηση. Προς Θεού, η αυτοδικία δεν είναι θεμιτή, είναι όμως ανθρώπινη, ειδικά όταν απειλείται η τιμή σου. Τι λέω, όμως, κι εγώ; Τιμή; Πού το θυμήθηκα αυτό; Δυστυχώς, πλέον αποτελεί προνόμιο μόνον όσων υπάγονται στο καθεστώς της σαρίας. Εμείς, οι κοινοί θνητοί, τιμή δεν έχουμε πια!
*Eπιχειρηματίας, αντιπρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου