Από την ταινία «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη. Φωτογραφία αρχείου: Ευρωκίνηση.
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. «Ηταν μία γενιά που ήρθαν στην Αυστραλία για αγάπη, αλλά για ορισμένες από αυτές το ταξίδι ήταν γεμάτο φόβο», αναφέρει η δημοσιογράφος Rhiannon Elston του αυστραλιανού SBS News, σε ρεπορτάζ της για τις 900 νύφες που έφτασαν στη μακρινή ήπειρο, 60 χρόνια πριν, αφήνοντας τις οικογένειές τους στην Ελλαδα για να παντρευτούν στην Αυστραλία, έναν σύζυγο που δεν είχαν ποτε γνωρίσει.
Ειδικότερα, το άρθρο, επισημαίνει:
Οταν η Αναστασία Τσιόρβα (Anastasia Tsiorvas) ταξίδεψε στην Αυστραλία το 1957, ήταν για να συναντήσει το σύζυγό της για πρώτη φορά. Ηταν ανάμεσα στις περισσότερες από 900 Ελληνίδες που επιβιβάστηκαν στο πλοίο Begona, από το λιμάνι του Πειραιά για να συναντήσουν άντρες που επέλεξαν να παντρευτούν μόνο από μία φωτογραφία.
«Ενιωθα λίγο άβολα, αλλά τόσα πολλές κοπέλες, ήρθαν σαν εμένα», δήλωσε η ίδια στο SBS News.
Τότε, ο γάμος με προξενιό, ήταν ένας τρόπος για τους Ελληνες που ζούσαν στην Αυστραλία να βρουν συζύγους με το ίδιο πολιτιστικό ιστορικό.
Ο Πίτερ Φωτάκης (Peter Photakis) ήταν ένα φιλόμαθο 8χρονο παιδί, επάνω στο πλοίο Begona, με τη μητέρα του και τους δύο αδερφούς του. Η μητέρα του, δεν ήταν μία από τις «νύφες», αλλά ο ίδιος πέρασε πολλά χρόνια ερευνώντας το ιστορικό αυτό ταξίδι.
«Υπήρχαν τρεις κατηγορίες: Αυτές που ήταν αρραβωνιασμένες πριν να φύγουν, αυτές που είχαν παντρευτεί μέσω φωτογραφίας και φυσικά οι άλλες που ήρθαν, κατά κάποιο τρόπο για οικογενειακούς λόγους και βρήκαν τους συζύγους τους εδώ», είπε για τις γυναίκες που ήταν στο πλοίο.
«Πλήρωναν ένα χρηματικό ποσό, οι φωτογραφίες στέλνονταν εδώ, ο άντρας επέλεγε από 10 περίπου φωτογραφίες την κοπέλα που ήθελε να παντρευτεί, τότε μία φωτογραφία αυτού στέλνονταν πίσω στην κοπέλα. Δεχόταν και παντρεύονταν, πήγαιναν στην εκκλησία και λάμβαναν την ευλογία ενός ιερέα, που τους πάντρευε διά φωτογραφίας», πρόσθεσε.
Αλλά ορισμένες από τις κοπέλες δεν ήθελαν να φύγουν από την Ελλάδα. «Φαινομενικά πωλούνταν από τις οικογένειές τους για να έρθουν εδώ, να παντρευτούν από μία φωτογραφία και να μην επιστρέψουν ποτέ», επεσήμανε ο ίδιος.
Η κ. Τσιόρβα ήταν μία από τις τυχερές. Σχεδόν μετά από ένα μήνα στη θάλασσα, γνώρισε το σύζυγό της αφού το πλοίο έπιασε στο Port Philip Bay της Μελβούρνης. Είχε αράξει στο Fremantle, 4 ημέρες νωρίτερα. «Ημουν επάνω στο πλοίο…είχε μερικά λουλούδια και με φώναζε ‘Αναστασία!Αναστασία!’. Και τον κοίταξα και σκέφτηκα ‘Ω, ναι, είναι καλός’», δήλωσε. «Ηταν πολύ όμορφος και ήταν νέος».
Ο κ. Φωτάκης, ο οποίος εργάζεται στην εκπαίδευση, θυμάται πως δεν γίνονταν όλες οι «ενώσεις» καλοδεχούμενες.
«Αυτές που παντρεύονταν διά φωτογραφίας, είχαν τη φωτογραφία στο χέρι τους όλο το ταξίδι», είπε. «Αλλά θυμάμαι όταν φτάσαμε στην αποβάθρα, της Μελβούρνης, δύο ή τρεις από αυτές εμπρός μου άρχισαν να σχίζουν τις φωτογραφίες επειδή η φωτογραφία που είχαν στο χέρι και οι κύριοι που τις πλησίασαν δεν τους άρεσαν».
Φέτος, στην 60η επέτειο από την άφιξη του Begona, βοήθησε να γίνει μία επανένωση των επιβατών και των οικογενειών τους στην Αδελαΐδα.
Ο ομοσπονδιακός βουλευτής των Εργατικών, Στιβ Γεωργάνας, η μητέρα του οποίου ήταν επιβάτης του Begona, ήταν ανάμεσα στους παρευρισκόμενους. Θέλει να δει περισσότερη αναγνώριση είπε γι αυτή τη μοναδική ομάδα μεταναστών.
«Είναι μέρος της ιστορίας της Αυστραλίας, μέρος της πρωτοπόρας ιστορίας μας», υπογράμμισε. «Αυτές οι γυναίκες ήταν πρωτοπόρες. Ηταν δυνατές γυναίκες, πέρασαν από δοκιμασίες και βάσανα, έρχονταν σε έναν τόπο για τον οποίο δεν ήξεραν τίποτε».
Η Βαλερί Ρεντούλα (Valerie Rentoulas) ήταν μία από τις νεότερες στο πλοίο, μόλις 17 ετών. «Ηρθα για να βρω σύζυγο, αλλα ήρθα για να εργαστώ και να έχω χρήματα, να είμαι καλύτερα από εκεί όπου ήμουν», επεσήμανε. «Επειδή όλοι…εκείνο τον καιρό, ήθελαν να φύγουν, ξέρετε, για κάπου καλύτερα».
Εγινε μητέρα και αρχηγός της οικογένειας και είπε πως είναι πολύ χαρούμενη που εγκαταστάθηκε και έφτιαξε τη ζωή της στην Αυστραλία. Αλλά, είχε και ένα κόστος… «Αφήσαμε την μαμά και τον μπαμπά, δεν τους είδαμε ξανά για 20 χρόνια, αυτό ήταν το χειρότερο, αλλά όλα τα άλλα ήταν καλά», εξήγησε.
Σήμερα, πολλές από τις νύφες είναι στα 80 τους χρόνια και ο κ. Φωτάκης είναι αποφασισμένος η ιστορία να μην τις ξεχάσει. Ελπίζε να χρησιμοποιήσει την έρευνά του για να αποθανατίσει το ταξίδι τους σε βιβλίο και ντοκιμαντέρ.
«Πρόκειται να το κάνω γι αυτές επειδή πιστεύω, πως είναι πρωτοπόρες». «Αν δεν ήταν αυτές οι κυρίες, η Διασπορά, η ιστορία της μετανάστευσης, η νέα ελληνική…γλώσσα και κουλτούρα που φέραμε μαζί μας, μας έκανε αυτό που είμαστε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου