Γράφει ο Χρήστος Τσοκάνης, Απόφοιτος Φιλοσοφικής
Τέλη Απριλίου -αρχές Μαίου, οπότε και ορίζεται η ημερομηνία των φοιτητικών εκλογών συνήθως, αρχίζει η αέναη συζήτηση για την χρησιμότητα των φοιτητικών παρατάξεων και των “δεινών” που προκαλούν στα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας καταδικάζει τις παρατάξεις, με υποτιμητικούς πάντα χαρακτηρισμούς και καταλήγει στο συμπέρασμα πως τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα έχουν περιέλθει σε παρακμή λόγω της ύπαρξής τους. Πάντα βεβαίως, κατά κάποιο περίεργο λόγο, το συντριπτικό ποσοστό όσων διαφωνούν με τις φοιτητικές εκλογές, καθυβρίζουν την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σαν να είναι η μοναδική φοιτητική παράταξη. Ενθυμούνται μόνο τα “περίφημα’ πάρτυ της και τις σημειώσεις που μοιράζει. Ουδεμία αναφορά στις “αριστερές, δημοκρατικές δυνάμεις” που καταστρέφουν δημόσια περιουσία και την καταλαμβάνουν για να διακινούν ναρκωτικά και να στεγάζουν λαθρομετανάστες.
Η αντίδραση αυτή από αριστερούς και κεντρώους είναι απολύτως φυσιολογική. Τους είναι αδιανόητο να ηττώνται σε συνδικαλιστικές εκλογές. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κυριαρχεί στις φοιτητικές εκλογές από το 1987,οπότε και κέρδισε πρώτη φορά. Τριάντα ένα (31) συνεχόμενα έτη νικήτρια σε εκλογές. Ανεξαρτήτως κυβερνήσεως, ανεξαρτήτως πολιτικών συγκυριών. Δεν είναι και λίγο για την κακομαθημένη και ιδεολογικά κυρίαρχη αριστερά στην Ελλάδα να ηττάται συνεχόμενα και μάλιστα σε εκλογές που ψηφίζει το πιο μορφωμένο, το πιο ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας.
Αυτό που προκαλεί τεράστια εντύπωση όμως, είναι η αντίδραση ανθρώπων που ανήκουν στον χώρο της κεντροδεξιάς, ανθρώπων που γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να διαδίδονται οι ιδέες της παράταξης, ιδιαίτερα στα νέα παιδιά. Είναι τέτοια η ιδεολογική τρομοκρατία της αριστεράς που έχει οδηγήσει κι εμάς τους ίδιους στην παγίδα των “πάρτυ” και των “παραγόντων”.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι η ΔΑΠ μόνο πάρτυ και ωραίες κοπέλες που αποπλανούν τους νεαρούς φοιτητές; Μια γρήγορη ματιά σε πραγματικά γεγονότα διαψεύδει πλήρως την καλοστημένη προπαγάνδα της αριστεράς. Ξεκινώντας από το σημαντικότερο κατόρθωμα της ΔΑΠ, αντιλαμβάνεται κανείς το έργο της. Είναι η μοναδική παράταξη που υπερασπίζεται το δικαίωμα του φοιτητή να μπορεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα του, να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ώρα του. Διότι είναι η μοναδική παράταξη που κρατά ανοιχτές τις σχολές. Εκεί που το κράτος κλείνει τα μάτια και αντισυνταγματικά αφήνει τις μειοψηφίες να καταλαμβάνουν σχολές, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δίνει αγώνες για την ορθή λειτουργία των ιδρυμάτων.
Αξιολόγηση, εσωτερική και εξωτερική, σύνδεση αγοράς εργασίας και πανεπιστημίων, προγράμματα Erasmus, ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ηλεκτρονικές γραμματείες, διοργάνωση συνεδρίων, επιλογή συγγραμμάτων, κατάργηση του ασύλου, το οποίο έχει μετατραπεί από άσυλο ιδεών σε άσυλο εμπορίας ναρκωτικών, είναι μόνο λίγες από τις προτάσεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που έχουν ήδη γίνει ή γίνονται σιγά σιγά πράξη. Ακόμη κι αυτές οι περιβόητες σημειώσεις, έρχονται να καλύψουν τα κενά της διοίκησης των ιδρυμάτων και του υπουργείου παιδείας, με τα υπεράριθμα τμήματα που απαγορεύουν στον φοιτητή να παρακολουθήσει την διάλεξη ή αυτά που διεξάγονται ταυτόχρονα.
Στην Ελλάδα, στην χώρα όπου συνδικαλίζεται μέχρι κι ο γείτονας από τον τρίτο που θέλει να γίνει διαχειριστής της πολυκατοικίας, ενοχλούν οι φοιτητικές εκλογές. Η υποκρισία και το θράσος της αριστεράς έχει φτάσει στο έσχατο σημείο. Αυτό πρέπει να αλλάξει και είναι δικό μας χρέος να το αλλάξουμε.
Υ.Γ. Την Τετάρτη 16 Μαίου θα είστε πάλι πρώτοι. Οι ιδέες μας κυριαρχούν σε όλον τον πλανήτη, είναι αυτές που οδηγούν την κοινωνία σε ευημερία. Να μάχεστε και να είστε υπερήφανοι γι’ αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου