Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Παγκόσμιο Συμβούλιο των εκκλησιών


W C C  (παγκόσμιο συμβούλιο των εκκλησιών)
      world council of churches

   "Να θυμάστε το λόγο που σας είπα: Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος του κυρίου του. Εάν Εμένα κατεδίωξαν και εσάς θα καταδιώξουν. Εάν τον λόγον Μου ετήρησαν, και τον δικό σας θα τηρήσουν". (Κατά Ιωάννην ευαγγέλιον ΙΕ-20)
 Το σήμα του WCC σε θεατρική παράσταση:
9η Συνέλευση στο Porto Alegre, στις 20-2-2006
(αρχείο: 20feb_o_mundo.pdf)


  

Όπως βλέπεται ο Σταυρός έχει γίνει φύλλο και φτερό!



Το κόκκινο χέρι του Θεού τους
πάντως, συνεχίζει να στηρίζει το κατασκεύασμα από κάτω, αποτελώντας το σκαρί του πλοίου.
 Το χάρτινο καραβάκι  του WCC:
  

Το χάρτινο καραβάκι του WCC ποια θάλασσα θα διασχίσει;
    Πάντως κάποιοι νέοι το εμπιστεύονται, διότι ίσως ξεχνάνε ότι και η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη καθαγιάζονταν με αίμα, και όχι με διασκεδαστικές συναθροίσεις.
   Η μεν Παλαιά σαν τύπος της Καινής χρησιμοποιούσε το αίμα των ζώων. Η Καινή όμως καθαγιάσθηκε με το Δεσποτικό Αίμα. Και όσοι θέλουν να Τον ακολουθούν πρέπει να είναι έτοιμοι να υποβληθούν σε θυσίες.

Η  σύνθεση
της ισοπέδωσης των θρησκειών του πλανήτη, προβάλλεται από το τεύχος του WCC,
 για την 9η Συνέλευση στο Porto Alegre,
στις 17-2-2006
Η σύνθεση είναι του Andrιs Martinez (Agentina)
 



"Του Κυρίου η Γη και το πλήρωμα αυτής"
Η επικεφαλίδα (στο πράσινο) λέει τα παραπάνω, δηλαδή: "Η Γη και όλοι που κατοικούν σ' αυτήν είναι του Κυρίου".
Ποιανού Κυρίου;
   Όταν όλα ισοπεδώνονται, και η Χριστιανική θρησκεία γίνεται ένα σημαδάκι κάπου μέσα στη σύγχυση, τότε τι νόημα έχει η επίκληση Βιβλικών ρημάτων, παρά μόνο την παραπλάνηση;
     Προσέξτε και το ερωτηματικό πάνω από το σταυρό.  Μπήκε τυχαία, ακριβώς πάνω από το σταυρό, και με το ίδιο χρώμα, ή μήπως διότι πρέπει να αναρωτιόμαστε για το μέλλον του σταυρού στην Πανθρησκεία;

Κάτω άλλο έμβλημα που υποτίθεται καλύπτει τις
3 μονοθεϊστικές θρησκείες του πλανήτη:
 Αυτοί που ακούνε:
τρεις Μονοθεϊστικές θρησκείες, νομίζουν ότι αυτές τουλάχιστον λατρεύουν τον ίδιο Θεό.
   Επομένως σκέπτονται, υπάρχει ελπίδα συνένωσής  των.

     Όταν όμως, για παράδειγμα, μιλάμε για "ένα" άνθρωπο, λαμβάνοντας μαρτυρία από τρεις άλλους ανθρώπους, και ο ένας τον θέλει κοντό, ο άλλος μεσαίου αναστήματος και ο άλλος υψηλό, και όμοια έχουμε διαφορές των 3 μαρτύρων και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του, πχ στο πάχος, στην απόχρωση του δέρματος, στο σχήμα του προσώπου κλπ, δεν συμπεραίνομε ότι αυτοί οι τρεις μάρτυρες μιλάνε για τρία διαφορετικά πρόσωπα;
       Δηλ. μαρτυρούν για ένα άτομο ο καθένας, αλλά διαφορετικό!

    Κατά παρόμοιο τρόπο είναι αδύνατον να συμφωνήσουν ως έχουν οι θρησκείες, ακόμη και οι μονοθεϊστικές, διότι πιστεύουν μεν σε ένα Θεό η κάθε μία, αλλά όμως ξεκάθαρα διαφορετικό Θεό.

    Για να επιτύχει την ένωσή τους λοιπόν η Πανθρησκεία, προσπαθεί να τους αλλάξει τα φώτα! Χρησιμοποιεί γι' αυτό το λόγο μέθοδο πλύσης εγκεφάλου στα μέλη της με συμβούλους -ψυχαναλυτές που τα κατευθύνουν κατά ομάδες!!
(Δείτε το άρθρο:  πλύση εγκεφάλου που αποτελεί απόσπασμα από το:Συνέδριο ματαιότητος)

       Αυτά είναι γελοία όμως, και ο πολύς κόσμος όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση μ' αυτά, αλλά επί πλέον βρίσκεται με τα νεύρα τεντωμένα από όσα συμβαίνουν γύρω του.
      Δυστυχώς ακόμη και οι Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν το έχουν προσέξει αυτό, και για το λόγο αυτό τρέχουν ακόμη σε ανόητα και μάταια συνέδρια.
     Θυμάστε τι έγινε μόλις ο πάπας (2006), σε ακαδημαϊκό επίπεδο μάλιστα, καταφέρθηκε έμμεσα κατά του "πολιτισμού" του Ισλάμ. ʼρχισαν να καίνε οι μουσουλμάνοι ότι έβρισκαν. Μέχρι και εκκλησίες Ορθοδόξων! Τι ωφέλησαν λοιπόν οι έως τότε συζητήσεις;

    Να αναφέρουμε ακόμη, ότι κάθε  θρησκεία, και οι μονοθεϊστικές, έχουν από διάφορους παράγοντες (εμπάθειες, φιλονικίες και άλλες αδυναμίες ή και συνέργεια δαιμονική), κατατμηθεί σε πολλές ομάδες - αιρέσεις, που η κάθε μια από αυτές έχει τη δική της αντίληψη περί Θεού.

 

     Στην πραγματικότητα ο Θεός της  κάθε μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, έχει εντελώς διάφορα χαρακτηριστικά από αυτά της άλλης.
   Πχ. των Μωαμεθανών ο Θεός δεν είναι Τριαδικός. Δεν δέχεται σαν υιό του τον Ιησού Χριστό, αλλά τον υποβιβάζει σε άνθρωπο απλό που είναι προφήτης, μικρότερος του Μωάμεθ. Δεν δέχεται την ηθική της Παλαιάς Διαθήκης, διότι υποβιβάζει τη γυναίκα (εκτός που της βάζει φερετζέ), δέχεται σαν νόμιμη την αρσενοκοιτία κλπ.
    Επίσης κατά παράδοση, το Ισλάμ έχει γήινου τύπου κοσμοκρατορικές επιδιώξεις, προβάλλει υλικού τύπου Παράδεισο, θεωρεί καθαγιασμένη τη "μαρτυρική", βίαιη συμπεριφορά κατά των αντιπάλων, και αυτό προσπάθησε να περάσει στα μηνύματά του και ο φερόμενος σαν Οσάμα Μπιν Λάντεν.

      Η Εβραϊκή θρησκεία, εφ' όσον αναφερόμαστε στους πιστούς της Παλαιάς Διαθήκης, δεν δέχθηκε σαν Μεσσία τον Ιησού Χριστό. Έχει το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού".
   Η Εβραϊκή παράδοση απαιτεί τη χρήση ζωοθυσιών και τελετουργικών τύπων του παρελθόντος, μη χρησιμοποιουμένων πλέον από κανένα πολιτισμένο λαό. Στην πραγματικότητα το Εβραϊκό έθνος δεν είχε τα χρόνια του Χριστού καθαρή πίστη στο Θεό των Αγίων Προφητών και στις θεόπνευστες Γραφές των. Είχε δεχθεί μεγάλο επηρεασμό από τις μυστικιστικές ειδωλολατρικές ή σατανολατρικές γραφές και παραδόσεις των Βαβυλωνίων, μερικές από τις οποίες, τις διατήρησε μέσα στην Καμπάλα, το Ταλμούδ, ή και σε άλλα βιβλία και τις δέχεται μέχρι σήμερα, με διάφορες μετασκευές. Οι τότε αρχιερείς των Ιουδαίων, τους οποίους μάλλον θέλουν να μιμηθούν οι σύγχρονοι ραβίνοι, είχαν φτιάξει μια θρησκεία στα μέτρα τους, γιαυτό τους είπε ο Χριστός:
  «ει γαρ επιστεύετε Μωϋσεί, επιστεύετε αν εμοί.περί γαρ εμού εκείνος έγραψεν» (Ιω Ε-46). Επίσης:
   «ου Μωϋσής δέδωκεν υμίν τον νόμον; και ουδείς εξ υμών ποιεί τον νόμον. τι με ζητείτε αποκτείναι»;(Ιω Ζ-19). Ο λαός τηρούσε πλυσίματα ποτηριών και χεριών και άλλα παρόμοια σαν θρησκευτικά παραγγέλματα, που είχαν πλέον γίνει "παράδοση" γι' αυτούς:
    «αφέντες γαρ την εντολήν του Θεού κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων, βαπτισμούς ξεστών και ποτηρίων, και άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά ποιείτε. και έλεγεν αυτοίς. καλώς αθετείτε την εντολήν του Θεού ίνα την παράδοσιν υμών τηρήσητε»! (Μάρκ Ζ 8-9).
   Σήμερα μπορούμε μόνο καταχρηστικά να μιλάμε για Εβραϊκή θρησκεία, λόγω των πολλών και μεγάλων διαφορών της πίστης των διαφόρων Εβραϊκών ομάδων και των διδασκάλων τους (ραβίνων).

      Η Χριστιανική θρησκεία στην αυθεντική Ορθόδοξη έκφρασή της, δεν θέλει με κανένα τρόπο να αναμιγνύεται με τις άλλες, ούτε καν με συμπροσευχή, για να μην χάσει την πνευματικότητά της. Δεν περιμένει άλλο γήϊνο Μεσσία σωτήρα, όπως οι Εβραίοι (τον Αντίχριστο), ή οι μουσουλμάνοι τον 12ο ιμάμη.
      Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε κάθε γήϊνο αξίωμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν παρόμοια κοσμο-κρατορική επιδίωξη. Και όπως είπε στον Πιλάτο, "Η Βασιλεία Μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου".

      Αν λάβουμε υπ' όψιν και τις αιρέσεις των τριών θρησκειών που προαναφέραμε, τότε έχομε στην πραγματικότητα πίστη σε δεκάδες ή εκατοντάδες "θεούς". Διότι όταν η κάθε ομάδα προσθέτει η αφαιρεί από την πίστη της άλλης ομάδας, δημιουργεί διαφορετικές δοξασίες περί Θεού για τον εαυτό της. Και το πως δρούμε καθορίζεται ακριβώς από τη "θέα" του Θεού που έχουμε.   
      Έτσι κάποιοι Εβραίοι μπορούν να πιστεύουν ότι οι Χριστιανοί δημιουργήθηκαν από τον "έξω από εδώ", και θεωρούνται ισότιμοι μόνο με τα ζώα.
      Οι μουσουλμάνοι να νομίζουν ότι ο Αλλάχ ανάλογα με τα κεφάλια των απίστων που θα κόψουν θα τους δώσει το βραβείο τους.
    Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι να κινδυνεύουν περισσότερο από τη δικιά τους επιπολαιότητα, παρά από τους άλλους, ή οι άλλοι από αυτούς, αλλά οι παπικοί να δρουν ανάλογα με τα συμφέροντα του πάπα, υποκριτικά πάντα σαν άρπαγες σταυροφόροι... κλπ...

 

Προσέξτε:
Είναι λογικό που η αληθινή θρησκεία είναι μόνο μία. Διότι με μια σύντομη εξέταση, πρέπει,
1. Να δεχθούμε ότι ο αληθινός Θεός θα λατρεύεται και αυτός από κάποια θρησκεία της αρεσκείας του, και δεν θα είναι όλες οι θρησκείες ανθρώπινες επινοήσεις. Αν ήταν ανθρώπινες επινοήσεις όλες, τότε αμφισβητούμε το ίδιο το κύρος του Θεού και πιστεύουμε σε κάτι πολύ χειρότερο: Στην θεά τύχη! Κάτι που, και με μια απλή ματιά γύρω μας, αποδεικνύεται εξαιρετικά ανόητο. Υπάρχει λοιπόν αληθινή θρησκεία.
2.  Όποιος όμως φεύγει από την αληθινή θρησκεία και την διδασκαλία της, πιστεύει αυτομάτως κάτι διαφορετικό, το οποίο ως μη ταυτιζόμενο με την Αλήθεια, αποτελεί ψέμα. Τέτοιες είναι οι αιρέσεις.
3. Αν δεχθούμε ότι δύο ή περισσότερες θρησκείες ή εκκλησίες κατέχουν την Αλήθεια, τότε αναγκαστικά αυτές θα πρέπει να ταυτίζονται. Δηλαδή τότε μιλάμε για τοπικές εκκλησίες του ίδιου συνόλου, όπως για παράδειγμα ο Χριστός μιλάει στον Ευαγγελιστή Ιωάννη για τις 7 εκκλησίες της Ασίας.
4.  Αν δεχθούμε ότι πιθανόν κάθε θρησκεία ή εκκλησία κατέχει μέρος της Αλήθειας, τότε το υπόλοιπο μέρος που κατέχει είναι ψέμα. Επομένως σαν σύνολο ανήκει στις ανθρώπινες, μη θεόπνευστες "εκκλησίες". Διότι η αληθινή εκκλησία είναι ακριβώς αληθινή επειδή δεν στηρίζεται σε κανένα ψέμα, αλλά μόνο στην Αλήθεια! Και επειδή ο Ιησούς Χριστός μία εκκλησία ίδρυσε, αυτή είναι η αληθινή, και αυτή είναι η Ορθόδοξη, διότι μόνο αυτή διατηρεί ότι παρέλαβε, και μάλιστα το επεξεργάστηκε, το ερμήνευσε, το εμπλούτησε με το παράδειγμα της βιωτής πολυαρίθμων Αγίων, και διατηρεί ζωντανή επαφή μαζί τους. Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, εγκαταλείφθηκε από τους Αγίους, και για το λόγο αυτό διέγραψε πλήθος μεγάλων αγίων από τα αγιολόγιά της, νομίζοντας ίσως ότι έτσι τους τιμωρεί! Οι προτεσταντικές "εκκλησίες" ούτε καν αντιλαμβάνονται την ανάγκη της ύπαρξης Αγίων, για να έχει η "εκκλησία" τους νόημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου