Για τους δικούς μας μετανάστες, όπως και για πολλά άλλα, θα μας βρείτε μπροστά σας κάποτε

Aπό τον 
Φαήλο Μ. Κρανιδώτη*

Το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου όταν είσαι βολεμένος Γκρούεζας, δεν έχεις κολλήσει μισό τίμιο ένσημο στη ζωή σου και ζεις εξαργυρώνοντας φανταστικούς αγώνες της Αριστεράς είναι να είσαι φιλάνθρωπος. Αφού δεν έχεις κανένα δικό σου κοινωνικό αίτημα (και πώς να έχεις, άλλωστε, αφού τα έχεις όλα λυμένα), λυπάται η καρδιά σου έναν σωρό άλλους ατυχέστερους εσού στην άδικη τούτη κενωνία. Αλλά, βέβαια, επειδή δεν είσαι και πλέμπα, η σπάνια ψυχική ανωτερότητά σου διατρέχεται από τον εξίσου σπάνιο εστέτ εκλεκτικισμό. Πώς να το κάνουμε, ίδιο είναι τώρα να παλεύεις για τα δικαιώματα του Τζέισον-Αντιγόνη (το), που είναι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, και ίδιο να σ’ ενδιαφέρουν λαϊκίστικα, συνηθισμένα πράγματα, όπως τα παιδιά των Ελλήνων που πάνε σχολειό χωρίς γάλα;

Ιδιο πράγμα είναι να παλεύεις για τα δικαιώματα του «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια» «λούμπεν προλεταριάτου» και ίδιο για τα δικαιώματα των εξωτικών μεταναστών από κάθε γωνιά της Αφρικής και της Ασίας; Καθότι η σωστή, η αριστερή κοινωνική πάλη είναι avant garde, φίλε μου, επιλεκτική, εκλεκτική, σοφιστικέ, σαν τις αποικιοκρατικές κολεξιόν των μουσείων. Εχεις δει εσύ ποτέ συνηθισμένο πράγμα σε μουσείο; Ούτε και στη δικαιωματική ατζέντα της Αριστεράς θα δεις. Δεν είναι σικ.

Πώς πονάνε, όμως, οι ανώτεροι αυτοί άνθρωποι για τους απανταχού μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα, ένα πράμα παράξενο. Τι κι αν οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους μουσαφιραίους πιστεύουν ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να αποδείξει νομικά πως βιάστηκε χωρίς τρεις άνδρες μάρτυρες του βιασμού της; Τι κι αν πολλοί από αυτούς θεωρούν την ομοφυλοφιλία (σοδομισμό την ονομάζουν) έγκλημα καθοσιώσεως που πρέπει να τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη (άρθρο 377/1860 του ποινικού κώδικα του Πακιστάν); Τι κι αν κάποιοι από αυτούς στις χώρες τους τιμωρούν με θανατική ποινή όποιον προσβάλλει το όνομα του Μωάμεθ (παρ. 295c/1990 του πακιστανικού ποινικού κώδικα περί βλασφημίας); Τι κι αν είναι πασιφανές ότι το 90% αυτών των μεταναστών δεν πρόκειται ποτέ να αφομοιωθεί μ’ εμάς και να ακολουθήσει τις δικές μας κοινωνικές αξίες; Είναι ωραίοι, πολύχρωμοι, αξιοπερίεργοι, εξωτικοί και ως τέτοιοι αξίζουν τη συμπαράστασή μας (φαντάζομαι στον αγώνα τους να μπολιάσουν τις δικές μας έκλυτες φεμινιστικές κοινωνίες με ευλάβεια στον Θεό και τον Προφήτη αυτού, του οποίου η αγαπημένη γυναίκα ήταν εννέα ετών, και τα δικά μας αμαρτωλά νομικά συστήματα με λίγη από την αγνότητα του νόμου της σαρίας). Κι εγώ τους αγαπώ τους μετανάστες. Μη νομίζετε. Τους πονάω. Οταν αφήνουν πίσω γυναίκα και παιδιά και πάνε να δουλέψουν σε μια ξένη χώρα, όταν πεθαίνει η μάνα τους και δεν προλαβαίνουν να της κλείσουν τα μάτια, όταν τα σπίτια τους πίσω στην πατρίδα, που χτίστηκαν με αίμα για να στεγάσουν οικογένειες και παιδιά, πουλιούνται «λόγω αποχώρησης στο εξωτερικό» ή μένουν έρημα και κλειστά 11 μήνες τον χρόνο. Κι εγώ τους πονάω τους μετανάστες, όταν φεύγουν οικογενειακώς και τα παιδιά τους μιλάνε τη μητρική τους γλώσσα σπαστά και δεν μπορούν στις διακοπές να συνεννοηθούν καλά με τη γιαγιά, που τους περιμένει πώς και πώς όλο τον χρόνο. Μου σκίζουν την ψυχή οι μετανάστες που φροντίζουν τους ξένους παππούδες εργαζόμενοι ως αποκλειστικοί κατ’ οίκον νοσοκόμοι, αφήνοντας τους δικούς τους γονείς αφρόντιστους στα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Είναι νέοι, τους λένε ταλαντούχους. Είναι Ελληνες («Guardian» 19/01/2015 Young, gifted and Greek: Generation G - the world’s biggest brain drain). Είναι οι δικοί μας μετανάστες. Αυτοί που σπούδασαν με τις στερήσεις της ελληνικής οικογένειας, που ήθελαν να μείνουν στην πατρίδα, η οποία όμως δεν τους άφησε ούτε πόντο να σταθούν. Αυτοί, τα παιδιά του μέσου Ελληνα «φασίστα», που δεν έχουν καν τρόπο να ψηφίσουν, αν δεν πληρώσουν αεροπορικό εισιτήριο κι αν δεν χάσουν το μεροκάματό τους. Αυτούς, τους οποίους είπαν μέχρι και προδότες που άφησαν, λέει, τη μάχη και έφυγαν για να κοιτάξουν την πάρτη τους και μόνο, την ώρα που η Αριστερά πάλευε να μας κάνει κουβανέζικο παράδεισο κι έπαιζε τη χώρα στα ζάρια φορώντας παρδαλά πουκάμισα. Ξέρετε, μόνο οι Ελληνες μετανάστες γιατροί λιποτακτούν από τους σύγχρονους αγώνες της Αριστεράς. Οι άλλοι (οι καλοί, οι εξωτικοί) κάνουν καλά και δεν μένουν να πολεμήσουν στις πατρίδες τους.

Πονέστε, λοιπόν, γι’ αυτούς όλοι εσείς οι ανώτεροι εστέτ, επιλεκτικά φιλάνθρωποι προοδευτικάριοι. Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τους άλλους, γι’ αυτούς που κρύψατε μέσα στον όρο «brain drain», που τους λένε Γιάννη, Γιώργο, Κατερίνα και στοιβάζονται στις φτηνοπτήσεις της easyJet. Θα σας μιλάμε γι’ αυτούς που γυρεύετε να αντικαταστήσετε με τον Μωχάμετ, τον Αλή και τη Σαμπάγια για να πραγματοποιήσετε το αρρωστημένο, εστέτ πολιτικό σας όνειρο για το μέλλον μιας Ελλάδας χωρίς Iστορία, χωρίς θρησκεία, χωρίς ελληνικό πολιτισμό.

Και γι’ αυτούς, τους δικούς μας μετανάστες, όπως και για πολλά άλλα θα μας βρείτε μπροστά σας κάποτε. Γιατί το αίμα αυτής της εξορίας, αυτών των Ελλήνων δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι το κουβαλάτε ακέραιο.

*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ

dimokratianews