ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Έστω ότι
κατηγορείσθε για κάτι σοβαρό και έχετε έναν δικηγόρο να σας υπερασπίσει στο
δικαστήριο. Μαζί ετοιμάζετε τι θα πείτε στη δίκη με στόχο να πέσετε μαλακά ή να
αθωωθείτε.
Πως θα χαρακτηρίζατε τον δικηγόρο
σας αν ΔΥΟ ημέρες προ της δίκης σας εγκατέλειπε ΥΠΕΡ του αντίπαλου σας; Και
μάλιστα αυτά που μαζί συμφωνήσατε να τα πει στο δικαστήριο; Και φυσικά να πέσει
η καμπάνα μεγάλη για σας.
1. Νεαρός στην Κρήτη, 2. Το 1903, δύο
χρόνια πριν από την επανάσταση του Θερίσου και 3. στη Θεσσαλονίκη το 1916
|
Διαβάστε
λοιπόν τι έκανε το ..ίνδαλμα της Ελλάδας τα χρόνια εκείνα στην Κρήτη Όχι από
οποιονδήποτε, αλλά από το ημερολόγιο του φίλου του και επί
Βενιζελικής τυραννίας των ετών 1917 - 1920 πρόεδρο των έκτακτων Βενιζελικών
δικαστηρίων που τόσα δεινά προξένησε σε Έλληνες (Καταδίκες σε θάνατο, εξορίες
φυλακίσεις) κτλ Του οπλαρχηγού Μανούσου Κούνδουρου.
Στην Κρήτη
μετά από αυτό το περιστατικό ΔΕΝ ήθελαν να ακούσουν για Βενιζέλο
Αλλά όταν έγινε πανίσχυρος κυβερνήτης με ξένα όπλα το 1917, διόρισε όλους του
Κρήτες σε δημόσιες θέσεις και έτσι απέκτησε εκλογική πελατεία (παλιά μέθοδος
των.. δημοκρατικών δυνάμεων)!
18-8 -1896 (Κάμποι Χανίων)
«Προσωπικόν ζήτημα εγερθέν εναντίον ενός πληρεξουσίου
παρ' ολίγον να διατάραξη την Συνέλευσιν. Ό Έλ. Βενιζέλος, όστις μέχρι τής
χθες ήτο εκ των εν Χανίοις εχθρών της επαναστάσεως, παρουσιάσθη ως
πληρεξούσιος τής περιοχής εκείνης. Και κατ' αρχάς άπεκρούσθη ή εκλογή του.
Αλλ' είτα εγένετο δεκτός εκ μέρους τής εξελεγκτικής επιτροπής, διότι και εγώ
εδέχθην, επειδή δεν έπρεπε ν' αποκλεισθή ουδέ άλλος τις, δια να επιτύχωμεν
ευχερέστερον την ένωσιν όλων ανεξαιρέτως των Κρητών εις το πρόγραμμα μας. Ενώ
δε διέμενεν εδώ, μεταξύ των πληρεξουσίων, μοι αναγγέλλεται ότι επρόκειτο να
φονευθή υπό των συγγενών των απαγχονισθέντων υπό τής τουρκικής κυβερνήσεως
δυο χριστιανών, ως υπαίτιος του απαγχονισμού εκείνων. Διεμήνυσα εις αυτούς,
ότι, ατιμωρητί, δεν θα επιτρέψω την διάπραξιν φόνου εν τω μέσω τής
Συνελεύσεως και ότι δύνανται να τον συναντήσουν άλλού. Επειδή όμως η προς
αυτόν αποστροφή των επαναστατών τους ενεθάρρυνεν, εκείνοι έπέμενον.
Οπλαρχηγοί δε τίνες εν οις και ο οπλαρχηγός και πληρεξούσιος Παπα – Γαβριήλ
μοι επρότειναν να συστήσω πολεμικόν δικαστήριον και δι' αποφάσεως τούτου ν'
απαγχονισθή ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς ικανοποίησιν τής χριστιανικής
συνειδήσεως. Δεν ενέκρινα την πρότασίν των δι' ον λόγον εδέχθην και την
εκλογήν του.
Ήδη θ' αναφέρω πώς ακριβώς έχει η υπόθεσις του
απαγχονισμού των δύο Κρητών υπαιτιότητι του Βενιζέλου, ως γίνεται μνεία
ανωτέρω. Το γεγονός τούτο ανάγεται εις την εποχήν κατά την οποίαν ο Βενιζέλος
εδικηγόρει εν Χανίοις. Ήτο το έτος 1893.
Η Κρήτη ετέλει τότε υπό την τυραννικήν διοίκησιν του
Μαχμούτ Πασά. Την περίοδον εκείνην δύο Κρήτες, οι Γεώργιος Παπαδάκης και
Αντώνιος Λορεντζάκης, από το χωρίον Λουτράκι τής Κυδωνιάς, είχον συλληφθεί
και επρόκειτο να δικασθούν με την κατηγορίαν, ότι είχον φονεύσει εις το
ανωτέρω χωρίον τον οθωμανόν Τεφήκ βέην Μπάντρην. Ο Βενιζέλος, ο όποιος
διεκρίνετο δια την δικηγορικήν του ικανότητα, ανέλαβε την υπεράσπισιν των δύο
κατηγορουμένων συμπατριωτών του, οι όποιοι ήσαν παντελώς αθώοι τής
αποδιδομένης εις αυτούς κατηγορίας. Και τούτο, φυσικά, εγνώριζε καλλίτερον
παντός άλλου ο συνήγορος των, Βενιζέλος. Πρέπει δε να σημειωθή, ότι ουδείς
χριστιανός δικηγόρος εδέχετο να παραστή ως αντιπρόσωπος του πολιτικού
ενάγοντος οθωμανού, αδελφού του δολοφονηθέντος. Και τούτο δια δύο λόγους:
Πρώτον διότι οι κατηγορούμενοι ήσαν γνωστοί φιλήσυχοι και νομοταγείς χωρικοί
και επομένως ανίκανοι να διαπράξουν έγκλημα και δεύτερον διότι και ένοχοι να
ήσαν, η εθνική συνείδησις τους ηθώωνε, κατόπιν των τόσων βιαιοπραγιών τας
οποίας είχον διαπράξει οι Οθωμανοί εις βάρος του χριστιανικού στοιχείου.
Ούτως είχον τα πράγματα, οπότε όλως αιφνιδίως, δύο
ημέρας προ της δίκης, ο Βενιζέλος ειδοποίησε τους κατηγορουμένους ότι
παρητείτο της υπερασπίσεως των. Τι είχε συμβή ; Ελαφρά τη καρδία είχεν
αναλάβει την εκπροσώπησιν της πολιτικής αγωγής και θα ενεφανίζετο τώρα εις το
δικαστήριον εναντίον των δύο υποδίκων. Εις την ανάληψιν της πολιτικής αγωγής
δεν ώθησε τον Βενιζέλον μόνον το υλικόν συμφέρον,(Ακούστηκαν τότε για
τεράστια ποσά) άλλα και το γενικώτερον δικηγορικόν του τοιούτον, ως αργότερον
εγνώσθη. Διότι ο αδελφός του δολοφονηθέντος Χουσεΐν βέη Μπάντρης, ήτο
πανίσχυρος τότε εν Κρήτη. Δι' αυτού δε ο Βενιζέλος θα κατώρθωνε να επηρεάζη
τους Οθωμανούς εφέτας, κατά την ενώπιον του Εφετείου Κρήτης εκδίκασιν των
πολιτικών και ποινικών υποθέσεων, τας οποίας εκάστοτε ανελάμβανεν, άλλοτε ο
ίδιος προσωπικώς και άλλοτε οι πολιτικοί του φίλοι. Ακόμη και οι γνωρίζοντες τον
χαρακτήρα του Βενιζέλου κατεπλάγησαν εκ του διαβήματος του αυτού.
Τέλος ήλθεν η ημέρα της δίκης, οπότε χάρις εις την
ρητορικήν δεινότητα του Βενιζέλου, ο όποιος αγορεύσας επί ώραν υπεστήριξε με
θερμόν ζήλον την κατηγορίαν και εζήτησε την κεφαλήν των κατηγορουμένων, το
Δικαστήριον, πρωτοστατούντων των Οθωμανών δικαστών, εξέδωσε την απόφασίν του,
δια της οποίας κατεδικάσθησαν οι δύο Κρήτες εις τον δι' αγχόνης θάνατον.
Αλλά και κατά την υποβληθείσαν έφεσιν ο Βενιζέλος
συνέχισε τας ενεργείας του δια την εκτέλεσιν της καταδίκης, η οποία υπήρχε
πιθανότης, εάν δεν επενέβαινε, να μετετρέπετο εις ισόβια δεσμά. Άλλ' εκίνησε
πάντα λίθον δια να την επιτύχη. Και την επέτυχε. Την 7ην Ιανουαρίου 1894, οι
δύο αθώοι Κρήτες απηγχονίσθησαν εις την Πύλην των Χανίων. Τα σχολεία του
Νομού έκλεισαν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας
Το γεγονός, ως ήτο επόμενον επροξένησεν αλγεινήν
εντύπωσιν, όχι μόνον εις το χριστιανικόν στοιχείον τής Κρήτης αλλά και εις
αυτούς ακόμη τους σώφρονας μωαμεθανούς. Δια ν' αποφύγη δε τας εκδηλώσεις
περιφρονήσεως ο Βενιζέλος, επί τίνα χρόνον δεν ενεφανίζετο δημοσία. Εξ άλλου
από τότε πολλοί Κρήτες έπαυσαν να τον χαιρετούν και έγιναν άσπονδοι εχθροί
του. Δεν ήτο δυνατόν να του συγχωρήσουν ποτέ την πράξιν αυτήν.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου