Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

H εγκατάλειψη των Κούρδων από τις ΗΠΑ δεν προκαλεί έκπληξη, ούτε απογοήτευση…


... παρά μόνο στους ανιστόρητους. Η εγκατάλειψη αδύναμων συμμάχων όταν αυτό συμφέρει, είναι η συνήθης γεωπολιτική πρακτική αιώνων – και ασφαλώς είναι η πρακτική που ακολούθησαν οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση καθ ‘όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ειδικά για τους Κούρδους, η απόφαση του κ. Τράμπ να αποσύρει τις (έτσι κι αλλιώς ελάχιστες) αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία, αποτελεί απλή συνέχεια της ιστορικής συμπεριφοράς των ΗΠΑ απέναντί τους.
Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί οι Κούρδοι ή οι υπόλοιποι αναλώσιμοι σύμμαχοι, συνεχίζουν να συμπαρατάσσονται με τους Αμερικανούς, μόνο και μόνο για να προδοθούν στη συνέχεια και να εγκαταλειφθούν στη μοίρα τους – ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται συνεχώς από το Νότιο Βιετνάμ, την Καμπότζη, το Ιράκ, τους Κούρδους του Ιράκ, το ίδιο το ISIS, το Πακιστάν, εώς ακόμη και την Ελλάδα εντός της ίδιας της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας και την Κύπρο.

Η απάντηση είναι ότι οι ΗΠΑ υπήρξαν κατά κανόνα η μοναδική υπερδύναμη που προσφερόταν να υποστηρίξει σχετικά λογικές ιστορικές απαιτήσεις συγκεκριμένων κρατών και εθνών σε συγκεκριμένες συγκυρίες, όπως η διαρκής απαίτηση των Κούρδων για απόκτηση πατρίδας. Πολύ απλά, για τους Κούρδους της σύγχρονης εποχής δεν υπήρξαν ποτέ διαφορετικές επιλογές.
Οι ΗΠΑ, πολύ λογικά από γεωπολιτικής απόψεως, έχουν αποδείξει ξανά και ξανά ότι είναι μια αναξιόπιστη παγκόσμια υπερδύναμη – όλες τους ήταν, είναι και θα είναι. Όμως, τα κράτη και τα έθνη που επιδίωξαν και διατηρήσαν τη συμμαχία τους μαζί τους, δεν είχαν άλλες λογικές επιλογές στο εκάστοτε περιβάλλον. Ποιές επιλογές είχαν άραγε οι Κούρδοι στην εμφυλιοπολεμική Συρία του 21oυ αιώνα; Ποιές τους έχουν απομείνει τώρα, μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ;
Η ειδοποιός διαφορά της σύγχρονης εποχής, είναι ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε παρακμή, ενώ συγχρόνως αναδύεται μια πολυ – πολική παγκόσμια τάξη που θα είναι πολύ πιό οδυνηρή και πολύ περισσότερο ασταθής από την διπολική προηγούμενη. Πιθανό λοιπόν, οι ΗΠΑ να σταματήσουν σύντομα να είναι η μοναδική λογική συμμαχική επιλογή για πλήθος κρατών και εθνών. Υπό μία άλλη οπτική, καθώς η ισχύς των ΗΠΑ θα συρρικνώνεται, θα δημιουργούνται «κενά» τα οποία θα σπεύδουν να τα καλύψουν αντιμαχόμενες και ανταγωνιζόμενες μεταξύ τους περιφερειακές δυνάμεις.
Στην Ανατολική Ευρασία λόγου χάριν, η βασική αστοχία των ΗΠΑ προέρχεται κυρίως από την αδυναμία της να αναγνωρίσει και να διαχειριστεί επιτυχώς την ισχυροποίηση της Κίνας. Οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον καμία δυνατότητα να περιορίσουν την άνοδο της Κίνας και την προβολή της ισχύος της προς Νότον και προς Δυσμάς και αυτές οι περιοχές του κόσμου οφείλουν να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα, ελπίζοντας πως η Κίνα θα επιδείξει μεγαλύτερη προσήλωση προς την ειρηνική συνύπαρξη απ’ ότι οι ΗΠΑ στο παρελθόν, πράγμα που θα επιδιωχθεί μόνο εφ’ όσον εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά της συμφέροντα.
Οι ΗΠΑ αδυνατούν πλέον να επιβάλουν την κυριαρχία τους στην Ευρασία και αδυνατούν επίσης να προσφέρουν στα αδύναμα κράτη και έθνη της περιοχής μιά πιό δελεαστική και ρεαλιστική εναλλακτική λύση από εκείνη που προσφέρουν – ή επιβάλουν – οι περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής και η Κίνα. Ίσως ο κ. Τράμπ να το ξεκαθάρισε αυτό λίγο πιό γρήγορα απ’ ότι απαιτούσαν οι συνθήκες, αυτό όμως δεν παύει να είναι η σαφής γεωπολιτική τάση της εποχής μας.
Πετροβούβαλος/Αβέρωφ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου