ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

                          

Tον Δεκέμβριο του 1944 η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί από τον γερμανικό ζυγό και ο πόλεμος είχε απομακρυνθεί στην καρδιά πλέον του Γ' Ράιχ, αλλά οι δοκιμασίες δεν είχαν τελειώσει όπως πίστευαν οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Ένας νέος πόλεμος είχε ξεκινήσει μεταξύ δύο παγκοσμίων στρατοπέδων: του Δυτικού, που εκπροσωπούσε έναν δημοκρατικό τύπο εξουσίας και του Ανατολικού — κομμουνιστικού, που εκπροσωπούσε έναν ολοκληρωτικό τύπο εξουσίας. Η Σοβιετική Ένωση είχε κατορθώσει, στα περισσότερα ευρωπαϊκά υπό κατοχή κράτη, να ελέγξει τα αντιστασιακά κινήματα καθώς τα παράνομα κομμουνιστικά κόμματα είχαν άρτια συνωμοτική οργάνωση. Οι ανταρτικές δυνάμεις των κομμουνιστικών κομμάτων, στις χώρες που περιήλθαν υπό την επιρροή της ΕΣΣΔ, χρησιμοποιήθηκαν για να καταλάβουν την εξουσία και να επιβάλλουν ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα που συμμάχησαν με την Ρωσία. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα όπλα των ανταρτών παραδόθηκαν στις νόμιμες κυβερνήσεις που ανέλαβαν την εξουσία.

    Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι είχε συμφωνηθεί μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν να υπάρχει επιρροή κατά 90% των Δυτικών και μόνο κατά 10% επιρροή των Ανατολικών, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), τον Δεκέμβριο του 1944, διέγνωσε την ύπαρξη μιας καλής ευκαιρίας για να καταλάβει δια της βίας την εξουσία. Οι παράγοντες που συνιστούσαν ευνοϊκές τις συνθήκες για μια τέτοια ενέργεια ήταν αρκετοί. Πρώτον, ο ισχυρός ανταρτικός στρατός του ΕΛΑΣ είχε σύγχρονο και άφθονο βρετανικό, γερμανικό και ιταλικό οπλισμό χάρις στην υποστήριξη από τις υπηρεσίες ανορθόδοξου πολέμου SΟΕ της Βρετανίας και ΟSS των ΗΠΑ, σε αντίθεση με τις εθνικές δυνάμεις που ήταν ελάχιστες και διασκορπισμένες σε διάφορα μέτωπα του πολέμου. Δεύτερον, η ολιγωρία των Βρετανών να αποβιβάσουν έγκαιρα στην Ελλάδα ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις. Τρίτον, η εγκαθίδρυση κομμουνιστικών καθεστώτων σε γειτονικές χώρες, όπως η Γιουγκοσλαβία, η Αλβανία και η Βουλγαρία, οι οποίες υποσχέθηκαν (ιδιαίτερα ο Τίτο) βοήθεια κάθε είδους.

    Η απόφαση για την βίαιη κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα είχε ληφθεί, όπως φαίνεται, πολύ πριν τα επεισόδια της 3ης Δεκεμβρίου, για τα οποία πολλά έχουν λεχθεί όσον αφορά το ποιος ξεκίνησε την αιματοχυσία ώστε να βρεθεί ο ένοχος της σύρραξης που ακολούθησε. Το κλίμα στην Αθήνα του Δεκεμβρίου 1944 ήταν τέτοιο που μια σπίθα, από όπου και αν προήρχετο, θα πυρπολούσε την πόλη. Κατά την ομολογία κομμουνιστικών στελεχών, όπως του Ιωαννίδη, το ΚΚΕ προσανατολίσθηκε στην ένοπλη αντιπαράθεση με την νόμιμη κυβέρνηση αμέσως μετά την συμφωνία της Καζέρτας, τον Αύγουστο του 1944. Αντίπαλες αντιστασιακές ομάδες εξοντώθηκαν, ηγέτες τους δολοφονήθηκαν και άρχισε η προώθηση δυνάμεων του ΕΛΑΣ προς την πρωτεύουσα.

Ο Ν. Ζαχαριάδης: Ένας από τους συντελεστές που κατάστρεψαν την Ελλάδα αλλά και το κόμμα του. Από το εξώφυλλο του Αναγνωστηρίου Α΄ Δημοτικού για τα παιδιά των «Μακεδόνων» που το ΚΚΕ είχε αναγνωρίσει.

Στις 27 Νοεμβρίου οι υπουργοί του ΚΚΕ που συμμετείχαν στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, παραιτήθηκαν αρνούμενοι την διάλυση του ΕΛΑΣ, όπως προέβλεπαν οι συμφωνίες Καζέρτας και Λιβάνου για όλες τις ένοπλες οργανώσεις στις 10 Δεκεμβρίου. Στις 17 Νοεμβρίου το πολιτικό γραφείο του ΚΚΕ αποφάσισε να συγκρουσθεί τελικά με τους Άγγλους, ενώ την 1η Δεκεμβρίου αποφασίσθηκε η διεξαγωγή γενικής απεργίας και συλλαλητηρίου για την 3η του μηνός.

sfoulidis