ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ;

 Γράφει ο Τάσος Συμιγδαλάς,

Εκδότης Ήλεκτρον,

Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α. Ελληνισμού,

Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, κατά τη διάρκεια του οποίου βρέθηκαν στενά δεμένες δύο τελείως διαφορετικές ιδεολογικές τάσεις και σε στενή συνεργασία δύο εχθρικά κοινωνικά συστήματα του κομμουνισμού και των δημοκρατικών κρατών, για να αντιμετωπίσουν τη γερμανική απειλή, όπως κι έγινε, δεν υπήρξε η ειρήνη ως επακόλουθο της λήξεως του πολέμου, αλλά δημιουργήθηκε ένα νέο είδος πολέμου που ονομάστηκε “ψυχρός πόλεμος”.

Ο Ρωσικός κομμουνισμός ούτε για μια στιγμή δεν εγκατέλειψε τις κοσμοκρατορικές του επιδιώξεις. Με τη συμφωνία της Γιάλτας, η Ρωσία (Στάλιν), πέτυχε να εξασφαλίσει πρωτεύοντα ρόλο στα της ρυθμίσεως των διεθνών ζητημάτων.

Στην αρχή κομμουνιστικοποίησε όλες τις χώρες που κατέλαβε κατά τον πόλεμο και αφού σταθεροποίησε σ’ αυτές την κυριαρχία της, δημιούργησε μια κομμουνιστική κοινότητα κρατών τα οποία έκλεισε μέσα σ’ ένα “σιδερένιο παραπέτασμα”, πίσω από το οποίο άρχισε φανερά να οργανώνει την τελική της εξόρμηση για την υποδούλωση του κόσμου.

Η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία, η Γιουγκοσλαβία, η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Ρουμανία, η Ανατολική Γερμανία, έγιναν δορυφόρα κράτη της Ρωσίας.

Δεν σταμάτησε εκεί, αλλά μέσω των κομμουνιστικών κομμάτων άλλων χωρών, τα οποία συντηρούσε και ενίσχυε, επιχείρησε τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας και άλλων, όπως της Περσίας με το κομμουνιστικό κόμμα του Αζερμπαϊτζάν, της Ελλάδος με το Κ.Κ.Ε., της Βορείου Κορέας για την κατάληψη της Νοτίου, του Βιετνάμ, της Καμπότζης, της Κίνας για την επικράτηση επί των εθνικιστών, της Ινδονησίας, καθώς επεδίωξε και την κατάληψη της εξουσίας δια της κοινοβουλευτικής οδού στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Νότιο Αμερική και παντού όπου είχαν αναπτυχθεί ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα.

Με την εξέλιξη αυτή των γεγονότων, η ισορροπία των δυνάμεων στον κόσμο ανατράπηκε γιατί η Ρωσία διέθετε συντριπτική υπεροχή δυνάμεων απέναντι στις δημοκρατικές χώρες και αν η ατομική βόμβα δεν βρισκόταν στα χέρια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (ΗΠΑ), που τα αποτελέσματά της γνώρισε ο κόσμος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, θα ήταν πάρα πολύ εύκολο η Ρωσία να επιτύχει την παγκόσμια κυριαρχία τότε.

Η άμυνα του ελεύθερου κόσμου απέναντι σ’ αυτό τον κίνδυνο, δημιούργησε την ανάγκη της συγκρότησης ενός ισχυρού αποτρεπτικού μηχανισμού, πέρα από τη λειτουργία του Ο.Η.Ε., που είχε αποδειχθεί ανίκανος να ανακόψει την επεκτατική κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης.

Έτσι τον Μάρτιο του 1947, η Γαλλία, η Αγγλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο, υπέγραψαν τη συνθήκη των Βρυξελλών και δημιουργήθηκε η “Δυτική Ένωση”. Από τους πρώτους μήνες του 1948 άρχισαν οι συνεννοήσεις της Δυτικής Ενώσεως με τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Η ιδέα αυτής της συνενώσεως του Δυτικού ελεύθερου κόσμου βρήκε καλή απήχηση και στην Ευρώπη και στην Αμερική, τόσο στην κοινή γνώμη των λαών όσο και στους υπεύθυνους ηγετικούς κύκλους. Έτσι γεννήθηκε το ΝΑΤΟ (NORTH ATLANTIC TREATY ORGANIZATION) και υπογράφηκε στις 4 Απριλίου 1949 στην Ουάσιγκτον το Καταστατικό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Τα δώδεκα πρώτα μέλη του ήταν η Αγγλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Πορτογαλία, η Νορβηγία, το Λουξεμβούργο, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιταλία και η Ισλανδία. Στις 18 Φεβρουαρίου του 1952 έγιναν ισότιμα μέλη η Ελλάς και η Τουρκία και την 5η Μαΐου 1955 τα μέλη του ΝΑΤΟ έγιναν 15 με την είσοδο σ’ αυτό της Δυτικής Γερμανίας.

Κάναμε μια μικρή ιστορική αναδρομή, για να θυμηθούμε το λόγο δημιουργίας του ΝΑΤΟ και να τονίσουμε μερικά σημεία. του καταστατικού του, που μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής:

1. Όλα τα μέλη εκφράζουν τον πόθο να ζήσουν σε ειρήνη με όλους τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους.

2. Έχουν πάρει την απόφαση να περιφρουρήσουν την ελευθερία και τον πολιτισμό των λαών τους, ο οποίος έχει θεμελιωθεί πάνω στις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας του ατόμου και να συνενώσει τις προσπάθειές τους για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας.

3. Τα συμβαλλόμενα μέλη, θα αποφεύγουν τις απειλές, την ένοπλη βία και θα ρυθμίζουν κάθε διεθνή διένεξη με ειρηνικά μέσα ούτως ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η διεθνής ειρήνη, η ασφάλεια και η δικαιοσύνη.

4. Θα αντιταχθούν κατά πάσης επιθέσεις εναντίον των.

5. Ενδεχόμενη απειλή κατά ενός μέλους θα εξετάζεται από όλα τα μέλη, τα οποία και θα λαμβάνουν τα ενδεικνυόμενα μέτρα και θα ενημερώνουν αμέσως το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.

Στην οργανωτική δομή του Βορειοατλαντικού Συμφώνου θα σταθούμε μόνο στη Στρατιωτική Επιτροπή που αποτελείται από τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων των συμβαλλομένων μελών και στη στρατιωτική δύναμη που διαθέτει για την επιβολή των αποφάσεων του και που αποτελείται από τους Εθνικούς Στρατούς των μετεχόντων στο Β.Α. Σύμφωνο κρατών και περιλαμβάνει την Επιτελική Οργάνωση και την Περιφερειακή Οργάνωση, με τις δυνάμεις της Βορείου, Κεντρικής και Νοτίου Ευρώπης.

Δηλαδή η Ευρώπη έχει μια ξεχωριστή στρατιωτική δομή μέσα στο ΝΑΤΟ.

Και ας έλθουμε τώρα στο σήμερα.

Παρατηρούμε ότι η γενεσιουργός αιτία της δημιουργίας του ΝΑΤΟ, η Σοβιετική απειλή δεν υπάρχει πλέον. Όμως το ΝΑΤΟ διατηρεί την ίδια στρατιωτική δύναμη και δομή όπως αρχικά σχεδιάστηκε. Κατά ποιας απειλής κρίνεται σήμερα απαραίτητη η ύπαρξη του ΝΑΤΟ;

Εθελοτυφλούμε ομαδικά ως Ελλάς και ως Ευρώπη αν δεν μπορούμε να διακρίνουμε ότι τη θέση της Σοβιετικής απειλής τότε την έχει πάρει σήμερα η Τουρκία.

Η Τουρκία σήμερα αποτελεί άμεση απειλή για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.

Η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού προβλήματος, οι οργανωμένες στρατιωτικές επιθέσεις της Τουρκίας σε περιφερειακούς για την Ευρώπη στόχους (Συρία, Ιράκ, Λιβύη) και “τρώγοντας έρχεται η όρεξη” όλο και πιο κοντά στην Ευρώπη, αποτελούν τα στοιχεία εκείνα που πιστοποιούν ότι η Τουρκία πρέπει τώρα να αντιμετωπισθεί από το σύνολο των κρατών της Ευρώπης, γιατί γνωρίζει καλά τη μέθοδο του σαλαμιού ο σημερινός ηγέτης της Τουρκίας. Η Τουρκία προβαίνει αρχικά σε δηλώσεις, μετρά τις διεθνείς αντιδράσεις και αναλόγως προχωρά στην υλοποίηση των δηλώσεων ικανοποιώντας έτσι το εσωτερικό του μέτωπο ώστε ανενόχλητος να προχωρά στο επόμενο βήμα.

Αν η περιφερειακή οργάνωση του ΝΑΤΟ της Βορείου, Κεντρικής και Νοτίου Ευρώπης δεν βλέπει τον κίνδυνο της τουρκικής απειλής για τα μέλη της, δεν έχει κανένα λόγο να παραμένει η Ευρώπη στο ΝΑΤΟ. Οφείλει άμεσα, ως Ευρώπη πλέον, να πάρει τις αποφάσεις της και να αντικαταστήσει την παραμονή της στο ΝΑΤΟ, με μια καινούργια δική της αμυντική συμμαχία (Ευρωπαϊκή Αμυντική Συμμαχία “ΕΑΣ”) με το δικό της στρατό, το στρατό των κρατών-μελών της, με δικά της μέσα και δυνατότητες, τα μέσα και τις δυνατότητες των κρατών-μελών της, που είναι απείρως ισχυρότερα από οποιονδήποτε άλλον. Και είναι πολύ ταπεινωτικό για την Ευρώπη να ανέχεται, μια περιφερειακή δύναμη, την Τουρκία, να της “κουνά το δάχτυλο” και να απειλεί τα μέλη της με τον έναν και με τον άλλον τρόπο. Δεν αρμόζει στην Ευρώπη μια τέτοια συμπεριφορά. Και παραφράζοντας λίγο την παραίνεση που απηύθυναν στους στρατιώτες τους οι ηγέτες του εκστρατευτικού σώματος στην Τροία, θα πούμε αντί “αιδώς Αργείοι”, ΑΙΔΩΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ!