Γράφει η Φωτεινή Μίκουρα,
Κάνοντας τον απολογισμό των τελευταίων βουλευτικών εκλογών παρατηρούμε ένα χάος να επικρατεί στο μυαλό και στην ψυχή των ανθρώπων που απαρτίζουν τον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο!
Παρατηρούμε να φανατίζονται και να υπερασπίζονται αμφιλεγόμενες πολιτικές περσόνες τύπου Στίγκα, που μέχρι πριν κάποια χρόνια πολύ πιθανό να μην θεωρούσαν καν ότι θα μπορούσε να ανήκει στον «χώρο» μια τέτοια καρικατούρα..
Παρατηρούμε πολλούς να έχουν μετανιώσει για την επιλογή τους εκλογικά και να φοβούνται να τοποθετηθούν επί του θέματος!
Πότε ξεκίνησε όμως να θεωρείται ταμπού να κρίνουμε παραγωγικά και να αναλύουμε μετεκλογικά τις δικές μας επιλογές ή και των υπολοίπων;;
Γιατί επικρατεί «ομερτά» στο πόσο λάθος χειρισμοί έγιναν προεκλογικά και μοιραία και μετεκλογικά;;
Υπάρχουν άμοιροι ευθυνών στον «χώρο» μας ή μήπως υπάρχουν άγραφοι κανόνες που ορίζουν ότι μοιράζουμε «συγχωροχάρτια» σε συγκεκριμένους ανθρώπους λόγω της δεινής και άδικης θέσης στην οποία βρίσκονται;;
Υπάρχουν «ηγέτες» στον χώρο που έχουν το ακαταλόγιστο;;
Κι αν ναι, που αρχίζει και που σταματάει αυτό;
Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή...
Στις τελευταίες εκλογές οι περισσότεροι από εμάς αισθάνθηκαν ότι είναι ένα κομβικό σημείο για το πολιτικό προσκήνιο, μιας και γνωρίζαμε πως η ήδη υπάρχουσα εξουσία θα συνέχιζε το εξοργιστικό της έργο σε πιθανή επανεκλογή, για την καταστροφή του έθνους, με πολύ σκληρότερη πολιτική!
Γνωρίζαμε πως η ανθελληνική ατζέντα Μητσοτάκη θα οργίαζε μετά από αυτοδυναμία, και έτσι χρειαζόμασταν πάση θυσία μια εθνικιστική φωνή εντός βουλής να ταράξει τα νερά και εκφράσει τις δικές μας φωνές και τις ενστάσεις μας!
Σε αυτή την περίοδο μια νέα προσπάθεια μας κίνησε το ενδιαφέρον και πολλούς από εμάς μας γέμισε ελπίδα για το αύριο!
Η νέα αυτή κίνηση ξύπνησε το εθνικό φρόνημα και το πατριωτικό ένστικτο πολλών Ελλήνων πολιτών, προσέλκυσε ανθρώπους εντός και εκτός χώρου να πάρουν μέρος στον αγώνα.. Ακόμη και άνθρωποι που για χρόνια απείχαν από την εκλογική διαδικασία συνειδητά ή μη, αναθάρρεψαν και αποφάσισαν να «σπάσουν» την αποχή τους, συμμετέχοντας σε αυτές τις εκλογές και επενδύοντας πολιτικά, υλικά αλλά και συναισθηματικά σε αυτή τη νέα προσπάθεια.
Ύστερα ήρθε η τροπολογία.. και μαζί με αυτήν το χάος..
Πρώτα με τις βιαστικές επιλογές τύπου Κανελλοπούλου, ύστερα με παροτρύνσεις για ψήφους στην αριστερά, προκειμένου θεωρητικά να χτυπήσουμε το «θεριό» με το ίδιο το σύστημα (αμφιλεγόμενη τακτική) και τέλος ως ταφόπλακα των σερί αποτυχιών, φτάσαμε στην στήριξη Σπαρτιατών και ως αποτέλεσμα να επιλέξουμε ως επίσημο εκπρόσωπο του χώρου στο κοινοβούλιο τον Βασίλη Στίγκα και τους συνεργάτες του με πολύ επικίνδυνα πολιτικά χαρακτηριστικά λόγω έλλειψης εμπειρίας, ιδεολογίας και ηθικής (εκτός κάποιων εξαιρέσεων ίσως).
Ο εν λόγω πολιτικός λοιπόν, όχι απλά στάθηκε ανάξιος εκπρόσωπος του χώρου, αλλά φάνηκε να εκμεταλλεύεται την στήριξη συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων που ασκούν μεγάλη επιρροή λόγω του αγώνα και του σεβασμού που έχουν κερδίσει, προς ίδιον όφελος.
Φάνηκε να μην καταλαβαίνει ή να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει πως δεν ήταν άμεση επιλογή των ψηφοφόρων αλλά έμμεση.
Κι από τις «κηροζίνες» φτάσαμε στο «ολοκαύτωμα».
Φτάσαμε να τον βλέπουμε να γίνεται βασιλικότερος των βασιλέων και να καπηλεύεται αγώνες άλλων προκειμένου να κρατήσει μια θέση μέσα την Βουλή που δεν του ανήκει.
Φτάσαμε να τον βλέπουμε να «μαχαιρώνει» πισώπλατα τους «δικούς του» ως σύγχρονος εφιάλτης, και να μην «χαμπαριάζει» τι ισοπεδώνει στο πέρασμα του και με τι επιπτώσεις!
Αυτό το επικίνδυνο «φαινόμενο» λοιπόν φάνηκε να το τάισαν από τους πιο επιφανείς στον χώρο μέχρι και εχθροί αυτού, προκειμένου να «ανακατέψουν» την τράπουλα και να εκτεθεί πιθανόν ανεπανόρθωτα ο χώρος κατευθείαν από μέσα..
Αυτό το «φαινόμενο» φάνηκε να εξυπηρετεί και να δυναμώνει περισσότερο την ήδη υπάρχουσα εξουσία, παρά εκείνους που τον επέλεξαν θεωρητικά για να την εξοντώσει..
Αυτό το «φαινόμενο» φαίνεται να έχει «εγκλωβίσει» σχεδόν τους ψηφοφόρους του να συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν και να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, βρισκόμενοι σε άρνηση να πιστέψουν πως παρασύρθηκαν στο να τοποθετήσουν στα έδρανα της βουλής μια «νάρκη» που θα πήγαινε τον εθνικιστικό αγώνα 20 βήματα πίσω!
Που θα τον στοχοποιούσε και θα τον ποινικοποιούσε αδίκως περεταίρω..
Αυτό λοιπόν που αποφασίζουμε να αποκαλέσουμε ως «φαινόμενο Στίγκα», εισέβαλε στην Βουλή των Ελλήνων με «πλάτες» άλλων, λειτούργησε αυτόνομα εκπροσωπώντας όμως τον εθνικισμό, για την κοινή γνώμη, σύμφωνα με τον τρόπο που επιλέχθηκε, στηρίχθηκε και προβλήθηκε. Οικειοποιήθηκε αγώνες άλλων προκλητικά και ανερυθρίαστα. Αποκαλεί ακόλουθους και υποστηρικτές ανθρώπους που κρατάει ομήρους συνειδησιακά, ανθρώπους που δεν θα αντέξουν να κοιτάξουν την αλήθεια και τον εαυτό τους κατάματα μετά τις μοιραίες επιλογές που έκαναν, παρασυρόμενοι από το συναίσθημα αλλά και από την θέρμη τους να υπάρχει μια, έστω και «τάχα μου», εθνικιστική επιλογή σε αυτές τις εκλογές! Δέσμιοι στην συνειδησιακή και ηθική τους φυλακή συνεχίζουν να υποστηρίζουν το θέατρο του παραλόγου!
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αντιμετωπίσουμε αυτό το «φαινόμενο» και να το εξαφανίσουμε μια και καλή εφόσον αποτελεί καρκίνωμα και κατάφερε να μολύνει και να διχάσει τον χώρο σε χρόνο ρεκόρ!
Δεν είμαστε εδώ να κατακρίνουμε κανέναν για τις επιλογές του, εφόσον έγιναν με αγνούς σκοπούς και σύμφωνα με την γνώση και την αντίληψη που υπήρχε την δεδομένη στιγμή! Όμως οφείλουμε να αναλύσουμε το φαινόμενο!
Ποιοι θα ήμασταν εξάλλου αν υποκύπταμε σε μεθόδους «ομερτά» μόνο και μόνο για να μην κάνουμε την αυτοκριτική μας;
Ποιοι θα ήμασταν αν δεν μαθαίναμε από τα λάθη μας;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου