Γράφει ο Γιάννης Μαραγκούλης,
Η σύγκρουση που συγκλόνισε την Αθήνα μεταξύ της 4ης Δεκεμβρίου του 1944 και της 11ης Ιανουαρίου 1945 αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής,που κόστισε την ζωή σε χιλιάδες ενόπλους και αμάχους και αποτέλεσε την επιτομή του διαιρετικού παρελθόντος.
Το κράτος της μεταπολίτευσης αγνοεί την επέτειο και απομένει στην ποικιλόμορφη Αριστερά να τιμά τους δικούς της νεκρούς... ενώ δεν παραλείπει να δημιουργεί και νέους επετείους Γρηγορόπουλου!!!.
Είναι σύνηθες φαινόμενο να εμφανίζονται οι αριστεροί και το ΚΚΕ ως οι δημοκράτες των πάντων, θέλουν πάντα να δημιουργούν τα δικά τους ραντεβού με την Ιστορία-αντί για συνάντηση- ενώ κανείς δεν μιλάει για τα Δεκεμβριανά με τις βαρύτατες αριστερές ευθύνες δημιουργώντας συνθήκες εξωτερικής πολιτικής και αρχόμενης εθνικής συμφοράς εκείνη την χρονική περίοδο.
Το «ορθόδοξο» ΚΚΕ επιλέγει την εύκολη οδό και θεωρεί υπαίτια για το αιματοχύλισμα την βρετανική παρέμβαση ενώ αποσιωπά τον ρόλο του Στάλιν, ο οποίος στις 9 Οκτωβρίου, στη Μόσχα, συμφώνησε με τον Τσώρτσιλ να σεβαστεί τη βρετανική πρωτοκαθεδρία στην Ελλάδα με αντάλλαγμα να αφεθεί απερίσπαστος σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, τις οποίες ήδη «απελευθέρωνε» ο Κόκκινος Στρατός. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το ΚΚΕ και η Αριστερά φροντίζουν να παραποιούν και να παρουσιάζουν τα πράγματα ως μία αναμέτρηση μεταξύ των «λαϊκών δυνάμεων» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και κάποιων κυβερνητικών δυνάμεων με την βοήθεια των Άγγλων .
Με βάση τα ιστορικά στοιχεία, φαίνεται πως η ηγεσία του ΚΚΕ έθεσε ως άμεσο στόχο την εξουδετέρωση της νόμιμης κυβέρνησης Παπανδρέου, ώστε στη συνέχεια να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος και να εξασφαλίσει τη μερίδα του λέοντος στη σύνθεση νέας κυβέρνησης αλλά και νέου στρατού με την βρετανική ανοχή και τις ευλογίες του Στάλιν.
Τι ακριβώς επιδίωκε το ΚΚΕ? Όπως κάθε κόμμα την εξουσία με «ειρηνικό» τρόπο, μέσω εκλογών που θα γίνονταν υπό τη σκιά της ένοπλης βίας ...
Οι αφηγήσεις που παρουσιάζουν το ΚΚΕ ως ένα κοινοβουλευτικό κόμμα που επεδίωκε την απλή συμμετοχή του σε μια κεντροαριστερή κυβέρνηση δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ίσως η εμμονή του πυρήνα ότι του ανήκε η εξουσία αυτοδικαίως, ίσως η παρερμηνεία των εντολών του Στάλιν, ίσως η λάθος ανάγνωση των βρετανικών μηνυμάτων, ίσως η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων και η πρόχειρη διαπίστωση των διεθνών ισορροπιών οδήγησαν ένα ΚΚΕ να τα παίξει όλα για όλα για το δικό του καλό.. προκαλώντας πληγές στο ελληνικό έθνος .
Η ιστορία δεν είναι ερωμένη εύκολη ή δύστροπη, που αναλόγως παραδίδεται ή βιάζεται. Είναι μία άτεγκτη ,γονιμοποιός διαδικασία, γεμάτη διδάγματα που προδίδει όσους τα προδίδουν και τα παρερμηνεύουν.
Τα Δεκεμβριανά αποτέλεσαν την αντικομμουνιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία αναβαπτίστηκαν οι πάντες... Η ένταξή τους όμως στη μεταπολεμική «εθνικοφροσύνη» υπήρξε συνέπεια και όχι αιτία της σύγκρουσης .
Ιστορικοί σταθμοί που πρέπει να τους φρεσκάρουμε στην μνήμη μας που και που όχι μόνο για να γινόμαστε πιο Δημοκράτες- η Δημοκρατία είναι μία και μοναδική- αλλά για να τις συγκρίνουμε με τις ψευδεπετείους που δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική ιστορία.
Και κυρίως να αναλογιζόμαστε την βολική φαντασίωση του προοδευτικού μετώπου της Αριστεράς με την ανορθόδοξη κυβερνητική παρένθεση της,πως αν επικρατούσε το ΕΑΜ/ΚΚΕ τον Δεκέμβρη, η πορεία της Ελλάδας θα ήταν πιο δημοκρατική από εκείνη των «Λαϊκών Δημοκρατιών» της Ανατολικής Ευρώπης του Ψυχρού Πολέμου.
Όμως ευτυχώς είχαμε Αγιο!!! Είναι καιρός πια και οι φιλελεύθεροι να αποδειχτούν άριστοι γνώστες του Γκράμσι...., να επικρατήσουν ιδεολογικά και ιστορικά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου