Μέλος Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου,
Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει την αποδυνάμωση των εθνικών κρατών της Δύσης βοηθώντας με αυτό τον τρόπο την ανορθολογική ανατολή να ισχυροποιηθεί, επειδή οι αγορές της Ασίας ανήκουν πλέον σε ένα απροσδιόριστο δυτικοφανές κεφάλαιο το οποίο συναλλάσσεται με το κινέζικο, προκειμένου να εξασφαλιστούν δρόμοι εμπορικοί προς την ανατολή.
Σε αυτή την εξίσωση, συμπεριλαμβάνονται και τα ελληνοτουρκικά όπου η Τουρκία μετατρεπόμενη σε περιφερειακή δύναμη στην περιοχή αντιλαμβάνεται πως η ηγεσία της χρεωμένης Ελλάδος στις τράπεζες θα προβεί σε παραχωρήσεις χωρίς πόλεμο.
Σε μια εποχή που τα σύνορα μειώνονται ως προς την κρατική αξία τους για χάρη των διεθνοποιημένων αγορών, ο Μητσοτάκης με την οικονομιστική αντίληψη που τον διέπει ως καλό νεοφιλελεύθερο, μειοδοτεί απέναντι στην Τουρκία καθώς δέχεται να μιλήσει με τον Ρ. Τ. Ερντογάν για ζητήματα κυριαρχίας της Ελλάδος. Η Αιγαιακή θάλασσα, η οποία αποτελεί εσωτερική θάλασσα της Ελλάδος, θα θυσιαστεί στον βωμό της μακροοικονομίας προκειμένου οι δυτικές αγορές να εισχωρήσουν στην Τουρκία η οποία γίνεται περιφερειακή δύναμη ένεκα της μεγιστοποίησης της σε οπλική βιομηχανία και της επεμβατικής της πολιτικής σε Λιβύη, Συρία, Κουρδιστάν και στην Αρμενία μέσο του Αζερμπαϊτζάν που λειτουργεί ως σφραγιδοφύλακας του πετρελαίου στην περιοχή.
Η ΕΕ όντας υποτακτική στην Τουρκία καθώς δέχεται να συζητήσει ζητήματα ασφαλείας με τον Ερντογάν, ενώ είναι γνωστό τοις πάση πλέον πως οι λαθρομετανάστες εισέρχονται εντός Ευρώπης από την ελληνοτουρκική μεθόριο. Ο υβριδικός αυτός πόλεμος της Τουρκίας γίνεται για δύο λόγους : ο πρώτος είναι πως η ίδια έχει ανοιχτό πολεμικό μέτωπο τόσο με την Συρία όσο και με τους Κούρδους (άρα δεν ρισκάρει έναν πόλεμο στα δυτικά της σύνορα) και ο δεύτερος πως γνωρίζει πως η Ελλάδα λόγω πολιτικής ηγεσίας δεν θα δείξει πυγμή απέναντι στις τουρκικές ορέξεις διότι έχοντας ψηφίσει συνθήκες όπως αυτή της Μαδρίτης (1997) οι Τούρκοι αποκτούν το know how απέναντι στην ελληνική κυριαρχία.
Έχοντας λοιπόν ως δεδομένο την παγκόσμια πολιτική η οποία γεννά συγκρούσεις σε πλανητικό επίπεδο (βλ. Ρωσία - Ουκρανία, Αρμενία - Αζερμπαϊτζάν) η Ελλάδα με γνώμονα το ιστορικό προηγούμενο που έχει με την Τουρκία δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω διότι την δεσμεύει η γεωγραφία αφενός και η πολιτική εντός της δυτικής συμμαχίας (ΕΕ ΝΑΤΟ) αφετέρου.
Ας αποφύγουμε όμως την μακροσκελή ανάλυση και ας σχολιάσουμε τους πολιτικούς της εθνικής εμπορίας, όπως το κόμμα των Σπαρτιατών όπου λειτουργεί εντός βουλής ως την ''δεξιά'' βαλβίδα εκτόνωσης της ΝΔ μαζί με την Ελληνική λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Ο Στίγκας ως εκπρόσωπος του ''συνταγματικού πατριωτισμού'' κατά αυτόν, ''ελεγχόμενης αντιπολίτευσης'' κατ' εμέ, δήλωσε εντός βουλής πως αυτός και το κόμμα του τάσσονται υπέρ μιας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή της Θράκης. Σίγουρα κάποιος απατημένος ψηφοφόρος θα ήθελε να πιστεύει πως αυτή η δήλωση ανήκει στο μπλοκ του εθνομηδενισμού της αριστεράς ή και του νεοφιλελευθερισμού, όμως εκφράζεται από ένα κόμμα το οποίο θεωρητικά ανήκει στον εθνικιστικό χώρο. Το ερώτημα που τίθεται στην προκειμένη, είναι πως αν ένα εθνικιστικό κόμμα προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις τότε μήπως ο εθνομηδενισμός παύει να είναι προνόμιο της (νεο) αριστεράς και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων και αν ναι τι είναι αυτό που διαβρώνει τα εθνικιστικά/πατριωτικά κόμματα;
Η απάντηση είναι απλή, ο Στίγκας όντας ένας πολιτικός χωρίς ταυτότητα και συγκεκριμένες θέσεις είναι εύκολο το σύστημα να τον χρησιμοποιήσει ως δούρειο ίππο προκειμένου να προχωρήσει τις όποιες πολιτικές έχει προγραμματισμένες και εκτός αυτού ένα ''ακροδεξιό'' κόμμα στα ''δεξιά'' της κεντρώας ΝΔ είναι ότι πρέπει προκειμένου να περνά αναίμακτα την όποια συστημική πρόταση. Επίσης κόμματα όπως οι Σπαρτιάτες , η Ελληνική λύση και η ΝΙΚΗ ουσιαστικά παίζουν τον ρόλο του χωροφύλακα της εθνικής αντίδρασης.
Η θέση του Στίγκα για την Θράκη δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, αντιθέτως πρέπει να δημιουργήσει πολιτικό αισθητήριο και εθνικό αντανακλαστικό ως προς τον ρόλο της καθεστωτικής ''ακροδεξιάς'' η οποία στρώνει κόκκινο χαλί στην επίσημη πολιτική της κυβέρνησης για τις επονομαζόμενες ''Πρέσπες του Αιγαίου'' όπου μια συμφωνία σαν κι αυτή εκτός ότι παραχωρεί εθνική κυριαρχία, αφήνει τον ελληνικό λαό έρμαιο στην καπιταλιστική ασυδοσία ενώ τα μονοπώλια ανεξέλεγκτα θα δημιουργήσουν τεχνιτή φτώχεια και υπερφορολόγηση των ελληνικών επιχειρήσεων της περιοχής. Το (νεο) φορολογικό που έρχεται, ο πληστηριασμός 700.000 ελληνικών σπιτιών για τα fund's αλλά και η πολιτική της ΔΕΗ γύρω από το ρεύμα που θα λειτουργεί με ποσοστά, είναι άμεσα συνδεδεμένα με την επίσκεψη Ερντογάν διότι η Τουρκία όντας συναλασόμενη με την Ρωσία στο κομμάτι της ενέργειας θα προσπαθήσει να αυτονομηθεί και γιατί όχι μελλοντικά να πιστώσει την Ελλάδα μέσο του φυσικού αερίου.
Η Ειδική Οικονομική Ζώνη που πρότεινε λοιπόν ο κ.Στίγκας ως ''βιώσιμη'' λύση για τα ελληνοτουρκικά είναι η πλήρης υποχώρηση και παραίτηση της Ελλάδος από τον ζωτικό της χώρο που λέγεται Θράκη εισάγοντας την οποία τουρκική αξίωση από την πίσω πόρτα, αναίμακτα και χωρίς την παραμικρή διάθεση υπεράσπισης του εδάφους μας απέναντι στην Τουρκία.
Η εν λόγω θέση θα μπορούσε να συζητηθεί ως βιώσιμη για την Ελβετία στης οποίας η μόνη ανησυχία είναι αν η παραγωγή της θα πάει καλά και ποιο καντόνι της θα της πολλαπλασιάσει το ΑΕΠ. Όμως στην Θράκη που αποτελεί εθνικό έδαφος το οποίο επικοινωνεί με την Μακεδονία εξασφαλίζοντας στην Ελλάδα και την οικονομική της δύναμη γύρω από το εμπόριο και τον πρωτογενή τομέα, αποτελεί αυτοχειρία και ξεπούλημα της Εθνικής κυριαρχίας η οποία βάλετε τόσο από την Τουρκία διαχρονικά όσο και από τους ντόπιους αυτοαποκαλούμενους ''εκσυγχρονιστές'' οι οποίοι προωθούν την ανύπαρκτη στην ουσία ελληνοτουρκική φιλία διότι πιστεύουν πως η αγορά ρυθμίζει τα πάντα αγνοώντας όμως πως κυρίαρχα έθνη είναι αυτά που βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις πρώτον και δεύτερον τα υπολογίζουν ως ελεύθερα οι ξένοι όταν σχηματίζουν ανεξάρτητη πολιτική.
Ο ''συνταγματικός πατριωτισμός'' λοιπόν που εκπροσωπούν οι Σπαρτιάτες στην ουσία είναι η ποινικοποίηση των εθνικών ιδεών οι οποίες στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη συνολικά παίζουν έναν πρωταγωνιστικό και ρυθμιστικό ρόλο οπότε το σύστημα κατανοεί πως όλη αυτή η δυσαρέσκεια που εκφράζεται ταυτοτικά πρέπει να ελεγχθεί. Στα πλαίσια λοιπόν του πολιτικού ελέγχου συμπεριλαμβάνεται και η ''Σπαρτιάτικη'' δήλωση η οποία στην απελπισία της να αποδείξει πως δεν έχει ''μπροστινούς'' δεν διστάζει να παίξει με ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα προκειμένου να έχει πολιτική παρουσία με τις πλάτες του νέοφιλελευθερισμού και της ΝΔ. Η συνταγματική πατριωτική έκφραση είναι να λες ναι σε εθνικές μειοδοσίες αλλιώς είσαι πειρατής της επικρατούσας πολιτικής η οποία επιδιώκει την συνεκμετάλευση στο Αιγαίο διότι η ελληνική ελίτ έχει δούναι και λαβείν με τις τουρκικές εταιρείες, άρα μια φωνή σαν των Σπαρτιατών βοηθάει στην επικράτηση της κυβερνητικής ατζέντας η οποία μέσα από την τεχνιτή φτώχεια όπου θα συνοδεύεται και από εθνικές προδοσίες θα παρουσιάζει πως έχει ''έσοδα'' προκειμένου να επιφέρει την ανάπτυξη που ισχυρίζεται.
Για εμάς τους Έλληνες εθνικιστές η μόνη ανάπτυξη είναι αυτή η οποία διασφαλίζει την εθνική ανεξαρτησία, την αυτάρκεια και την ελευθερία η οποία δημιουργεί και την πραγματική ανάπτυξη του έθνους. Αν για τους Σπαρτιάτες και την ΝΔ της οποίας αποτελεί παραμάγαζο το ''συνταγματικά πατριωτικό'' κόμμα, εθνική πολιτική σημαίνει ξεπούλημα τότε γεννάται μια μηδενιστική αντίληψη του πατριωτισμού η οποία έχει τις ρίζες της στην οικονομιστική χυδαία αντίληψη του κοσμοπολιτισμού που επιτάσσει την σαλαμοποίηση της Εθνικής κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα. Αν πατριωτισμός σημαίνει να ευθυγραμμιζόμαστε με τον οικονομισμό ο οποίος διακυβεύει την ελευθερία μας ως έθνος τότε χαρισμά τους ο κάλπικος και στην ουσία εκχυδαϊσμένος πατριωτισμός.
Ακροτελεύτιο: Η Τουρκία επιδιώκει την είσοδο της στην ΕΕ προκειμένου να επιτύχει τις όποιες επιδιώξεις της μέσα σε ένα θεσμό ο οποίος εκπίπτει και ως ρυθμιστικό παράγοντα έστω και ανεπίσημα έχει το ριζοσπαστικό ισλάμ. Η Τουρκία λοιπόν το συσπειρώνει και στην προσπάθεια της να επεκταθεί επιδιώκει την δημιουργία ΑΟΖ με το κρατίδιο του Σαλάτζ στην Λιβύη διότι στοχεύει στην απομόνωση της Κύπρου από την Ελλάδα και την εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων στην λεγόμενη ''λεκάνη του Ηροδότου''. Όταν λοιπόν η Τουρκία ζητά ΑΟΖ σε ελληνικά ύδατα, ποιον εξυπηρετεί άραγε η πρόταση των Σπαρτιατών για την Θράκη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου