STOP στην βαρβαρότητα του δικαιωματισμού κατά των γυναικών.

 Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά,

STOP στην βαρβαρότητα του δικαιωματισμού κατά των γυναικών.

Αρκετά με τον ευτελισμό της γυναίκας μάνας, συντρόφου, συζύγου, εργαζομένης.

Εορτάσθηκε η παγκόσμιος ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών ή κατά της έμφυλης βίας την προηγουμένη εβδομάδα. Μία ακόμη παγκόσμιος ημέρα υποκρισίας και ευτελών ανακοινώσεων, συμπαραστάσεως στις γυναίκες θύματα οποιασδήποτε μορφής κακοποιήσεως. Δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια «εορτασμού» και υπενθυμήσεως της κακοποιήσεως που υφίστανται οι γυναίκες, ως σωματικά αδύναμες και ψυχολογικά ευάλωτες, ο αριθμός των κακοποιηθέντων με κάθε τρόπο γυναικών, αυξάνει δραματικά, τόσο στην πατρίδα μας, όσο και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Ένας εκ των λόγων αυξήσεως των θυμάτων γυναικών, είναι η προωθουμένη πολυπολιτισμικότητα, από την Νέα Τάξη πραγμάτων. Δίποδα ανθρωποειδή, μη έχοντα καμία σχέση με τις ευρωπαϊκές αξίες, κακοποιούν ψυχικώς και σωματικώς, ότι ευάλωτο υπάρχει στο ανθρώπινο είδος, παιδιά και γυναίκες. Θρησκευτικές και πολιτισμικές αγκυλώσεις που θέλουν τις γυναίκες υποδεέστερες των ανδρών, οδηγούν αδιστάκτους κακοποιητές να πράττουν αδιανόητα πράγματα, ξεσπώντας την πνευματική τους ανεπάρκεια και τα κτηνώδη ένστικτά τους, επάνω στις αδύναμες γυναίκες και στα παιδιά.

Πολλοί και σημαντικοί οι ομιλητές στην πατρίδα μας, σε διάφορες εκδηλώσεις, αυτήν την παγκόσμιο ημέρα. Μεγάλα λόγια, υποσχέσεις, ονοματοδότες εννοιών, γλωσσοπλάστες της δεκάρας και των εντυπώσεων και το αποτέλεσμα πτωχό. Οι γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται την βία των προβληματικών, σωματικώς δυνατών ατόμων.

Εν τω μεταξύ, οι ίδιοι υποστηρικτές και πρωτοστάτες των αγώνων, κατά της έμφυλης βίας ή της βίας κατά των γυναικών, συμπράττουν στην ύπαρξη και γιγάντωση της νοσηρής αυτής καταστάσεως, διακρίνοντας τον φόνο μίας γυναικός ,ως «γυναικοκτονία», από τον φόνο ενός ανδρός που είναι «ανθρωποκτονία». Προσπαθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, να κάνουν σαφή την διάκριση της γυναικός από τους ανθρώπους. Κάτω από άλλες συνθήκες, η προσπάθεια αυτή, θα αντιμετωπίζονταν ως πρακτική καλής προθέσεως. Σήμερα όμως ,με την ακόρεστη δίψα των δικαιωματιστών για αντικατάσταση ό,τι φυσιολογικού και δοκιμασμένου ανά τους αιώνες, από το ευτελές, νοσηρό και πέραν πάσης ηθικής επιβαλλόμενο από προβληματικές μειοψηφίες, πρέπει η κατάσταση αυτή να μας αφυπνήσει. Πόσο μάλλον, όταν οι ίδιοι που στηρίζουν τον αγώνα εναντίον της βίας κατά των γυναικών, είναι οι ίδιοι που στηρίζουν και νομοθετούν, υπέρ της μετατροπής της γυναικός σε «μηχανή παραγωγής βρεφών», που άρρωστοι νόες επιθυμούν. Επί τέλους, όλοι οι ανήκοντες στο ανθρώπινο είδος, οι διαφοροποιούμενοι από τα δίποδα, λόγω της επαρκούς νοητικής τους λειτουργίας, οφείλουν να κινητοποιηθούν. Μετά από αρκετά χρόνια η ανοχή, της στα όρια της ψυχικής διαταραχής υπερβολής και επιβολής των αιτουμένων από τους δικαιωματιστές προταγμάτων, πρέπει να σταματήσει . Η γυναίκα, που έλαβε ως δώρο θεού ,την δυνατότητα δημιουργίας εντός του σώματός της μίας νέας ανθρωπίνης ζωής, αντιμετωπίζεται πλέον ως «μηχανή παραγωγής ανθρωπίνων βρεφών». Η όποια διαδικασία είχε προβλεφθεί για την ύπαρξη της παρενθέτου μητρός ,δηλαδή της γυναικός που προσφέρεται να κυοφορήσει το έμβρυο άλλης γυναικός ,που για λόγους υγείας δεν δύναται να το κυοφορήσει η ίδια, ευτελίζεται μαζί με το ανθρώπινο είδος «γυναίκα», από τους λάτρεις της διαστροφής. Έτσι ,μετά την χαρακτηρησθείσα ως «μήτρα

της Ευρώπης» Ουκρανία, που παρά τους υπάρχοντες νόμους που προβλέπουν πώς μία έγγαμος μητέρα, μπορεί να γίνει παρένθετη μητέρα και έχουν προ καιρού παραβιασθεί, ο δικαιωματισμός με τους οπαδούς του, προσπαθεί να επιβάλλει και στην χώρα μας το άηθες: γυναίκες, ευρισκόμενες σε οικονομική ένδεια, ζώντας την βαρβαρότητα της ανεχείας οι ίδιες και οι οικογένειές τους, να δίνουν τα ωάριά τους ή απλώς να κυοφορούν έμβρυα αγνώστων γυναικών και ανδρών. Σκοπός, μετά την γέννησή τους, να τα αποχωρισθούν και να τα παραχωρήσουν έναντι προκαθορισθέντος τιμήματος σε ομόφυλα ζευγάρια, που ονειρεύονται να δημιουργήσουν οικογένεια. Γι αυτήν την ακραία βιαιότητα ,δύο φορές στην ίδια γυναίκα εκπεφρασμένη, κανείς δεν μιλάει. Κανείς δεν μιλάει ,για τον ακραίο πόνο της αναγκαστικής κυοφορίας, για λόγους επιβιώσεως, αλλά και της βάναυσης πράξης του αμέσου αποχωρισμού του βρέφους από την μητέρα του. Προκειμένου να καλυφθεί η εγωϊστική διάθεση ,η γεννηθείσα μέσα από τις συγκρούσεις του εσωτερικού κόσμου, αλλά και από την διαταραχή του φύλου από την οποία πάσχει, ο κάθε διατηρών ομοφυλική σχέση, που επιθυμεί να γίνει μητέρα, να επιτύχει δηλαδή ,το κατά θεό, φύση και άνθρωπο, ανέφικτο, εμπορευματοποιείται η ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι δεδομένη η υποχρέωση ενός εκάστου, να σέβεται τις επιθυμίες του συνανθρώπου του και τις σεξουαλικές του επιλογές, εφ όσον δεν προσβάλλουν τον ίδιο ,την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις κοινωνικές αξίες. Η υιοθετηθείσα όμως από κάποιους ελευθεριότητα και ασυδοσία, ως επιλογή, δεν δύναται να υποχρεώσει κανέναν ,να την αποδεχθεί. Ούτε όμως του επιτρέπεται να αδιαφορήσει, εφ’ όσον ζεί σε μία κοινωνία, με ηθικούς νόμους και κανόνες. Άλλωστε η ιερότητα της μητρότητος, απαγορεύει ως εκ του πολυτίμου της υπάρξεώς της, την χρήση της κατά το δοκούν. Το δικαίωμα της σεξουαλικής επιλογής ενός εκάστου, γίνεται σεβαστό, μόνον αν δεν παρενοχλεί βάναυσα την υπάρχουσα εδραιωμένη ,πάνω στα φυσικά δεδομένα της υπάρξεως μόνον δύο φύλων, κοινωνική διαχρονική ηθική. Αδήριτος η ανάγκη, της παύσεως της εμπορευματοποιήσεως των βρεφών. Η γυναίκα ως υψίστη επιλογή δημιουργίας μέσω της κυοφορίας «του κατ’ εικόνα και ομοίωση», προώρισται να μείνει στο βάθρο που ως τέτοια επιλογή, ετοποθετήθη. Μέλημα όλων οφείλει να είναι η προστασία της. Οι ονειρώξεις των σεξουαλικώς ομοφύλων συντρόφων αφορούν τους ίδιους και μόνον.Οι επιδιώξεις τους να γίνουν γονείς, μέσω θεσμοθετήσεως του γάμου ομοφύλων, εξισούμενοι με τα ετερόφυλα ζεύγη για την χρήση παρενθέτου μητρός, μένει να εμποδισθούν νομικώς. Είμαστε ανάξιοι ως άνθρωποι αξιωθέντες της ευλογία της βουλήσεως, της κρίσεως και της αποφάσεως, αν δεν προστατέψουμε την ιερότητα της μητρότητος και του παιδιού.