Ηθοποιός ή βλάσφημος;

 Γράφει ο Πέτρος Νικολού,

Νομικός,

Γραμματέας Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας,

Κι εκεί που νομίζει κανείς πως αγγίξαμε τον πυθμένα της παρακμής, της σήψεως και του απολύτου εκφυλισμού, κάνοντας το λάθος να πατήσεις το χειριστήριο του τηλεοπτικού βόθρου, διαπιστώνεις αβιάστως πως το βαρέλι δεν έχει πάτο. Η λύσσα των νεοταξίτικων μέσων παραπληροφορήσεως, τα οποία επιδίδονται σε καθημερινό αγώνα για την πλύση εγκεφάλου μιάς αποχαυνωμένης κοινωνίας, η οποία έχει απολέσει τον προσανατολισμό, τις ρίζες και την ταυτότητά της και ζεί απλά για να περνά ήσυχα, ηδονικά και ευχάριστα μέσα στην κόσμική της ουτιδανότητα, σκιαγραφείται πλέον στα πρόσωπα των ανθρώπων της δημοσίας σφαίρας που έχουν συνάψει συμμαχία με τον πονηρό. Για τις βίζιτες τηλεπερσόνες και τους εξωνημένους φραγκολεβαντίνους που μονοπωλούν πληκτικά την σατανική οθόνη της προπαγάνδας ούτε η ακρίβεια ούτε η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας ούτε η υπογεννητικότητα ούτε ο αφελληνισμός της ακίνητης περιουσίας ούτε η υπερφορολόγηση των μικρομεσαίων είναι ικανά να τούς διεγείρουν το ενδιαφέρον, για να τα αναδείξουν ως μείζονα προβλήματα του μέσου Έλληνος. Τα σπουδαία και σοβαρά τα κρύβουμε, για να μην αλλοιώνουμε την ψευδαίσθηση της καλοζωΐας που έχει ανάγκη το καθεστώς να καλλιεργήσει στους νεοραγιάδες της σκλαβωμένης μας Πατρίδος. Δεν είναι -βλέπετε- ούτε όργια μετά συνουσιών ούτε lifestyle διασήμων, για να προβληθούν στον φακό της δημοσιότητος. Ένα ζήτημα, βέβαια, τούς κερδίζει παθολογικά σε σημείο ανυπόφορης αηδίας: η βλασφημία έναντι του Χριστού, της Παναγίας μας και των Αγίων. Έμπλεος αναισχυντίας, προκλητικότητος και εμπαθείας μάς δήλωσε ο σπιθαμιαίος βουλευτής της Πλεύσης Ανελευθερίας με τα λινά παρδαλά υποκάμισα, τα οποία μαρτυρούν τις ιδιαίτερες προτιμήσείς του επί της κλίνης, πως η τέχνη ως μη έχουσα όρια δεν μπορεί να τιθασεύσει την καλλιτέχνική του θέληση να αναπαραστήσει όποιον επιθυμεί, ακόμα κι αν πρόκεται για τους Οσίους της Εκκλησίας μας. Μετά θηλυπρεπείας, χάρης και γοητείας ενδεδυμένος καραβόπανα για άμφια επέλεξε να ενσαρκώσει -δήθεν στο πλαίσιο μιάς επαγγελματικής φωτογραφίσεως- έναν εκ των δώδεκα Αποστόλων, όχι μόνο κατά παρέκκλισιν της Ευαγγελικής αληθείας, αλλά με εμφανή πρόθεση διακωμωδήσεως της μορφής και της αγιοσύνης του. Κι επειδή κανείς δεν έχασε την ντροπή του, για να την βρούν οι χυδαίες καρικατούρες της τηλοψίας, οι οποίες όζουν περίσσεια ανηθικότητα λόγων και έργων, είχε το θράσος ο συρφετός των συνεργατών του περί ού ο λόγος, ο οποίος μάλιστα μετ’ αυτού πόζαρε υποκρινόμενος κι ετέρους Αποστόλους του Ιησού, να ισχυριστεί ότι η δουλειά του στόχευε τάχα αποκλειστικά στην ανάδειξη της πνευματικότητος τους. Σ’ αυτό το σημείο διερωτάται κανείς για πόσα καντάρια χαχόλους μάς νομίζουν, ώστε προτάσσοντας τέτοια προσχήματα να αναμένουν πως θα πειστούν όσοι τούς ακούν. Η κάστα μιάς σειράς αθλίων ηθοποιών, οι οποίοι μόνο ήθη δεν ποιούν, όπως δηλοί η ετυμολογία της ιδιότητός τους, αλλά ήθη διαστρέφουν, στρατευμένη στην υπηρεσία του συστήματος προς διασυρμό της Πίστεως, προσβολή της Ορθοδοξίας και απαξίωση του Αναστάντος Χριστού, έχει αναλάβει εργολαβικά να ισοπεδώσει στην ψυχή αυτού του λαού ό,τι τον συνδέει ακόμα με την Τριαδική Αγάπη, προαλείφοντας τον εσωτέρικό του κόσμο, ώστε να υποδεχτεί όχι απλά ανετότερα, αλλά μετά βαΐων και κλάδων, τον Αντίχριστο και την αυτού βασιλεία. Ο βουτηγμένος στα σκάνδαλα, την πορνική διαστροφή και τις καταχρήσεις καλλιτεχνικός υπόνομος ως συντεταγμένος εξ ολοκλήρου με την εγχώρια εξουσία ανεφάνη ως ο καταλληλότερος για την προώθηση της καταλύσεως των προτύπων, της αποχριστιανοποιήσεως της κοινωνίας και της αποκοπής των πληβείων από τις αγιοπατερικές και πνευματικές αφετηρίες της Εκκλησίας, εθίζοντάς τους ωσαύτως στην μίμηση των δαιμόνων, προάγοντας τα πάθη, την αμαρτία και τον εγωϊσμό σε αντιδιαστολή με το εμπειρικό βίωμα της ορθόδοξης παραδόσεως. Όταν δεν ασχολούνται με τη σεξουαλικότητά τους, η εναλλάκτική τους εντοπίζεται αποκλειστικά στον ευτελισμό των Αγίων μας, με απωτέρα επιδίωξη την εξοικείωση του κόσμου με την ύβρη, την ασέβεια και την αθεΐα. Πλάθουν μία κοινωνία αχρείων, χωρίς ευλάβεια, χωρίς φόβο Θεού, ετοίμων να απαρνηθούν κι όχι να μετανοήσουν, να βυθιστούν στην αγκαλιά του εωσφόρου αντί της αγκάλης του Σωτήρος Νυμφίου.

Αυτές οι φιγούρες που αντλούν δύναμη από τη δική μας προσοχή, ανοχή και έμμεση ή άμεση υποστήριξη στα πεπραγμένα τους και οι οποίες ζέχνουν μίσος για τον Χριστό και την μητέρα Ελλάδα ως εκπροσωπούσες στο κυνοβόλειον των αγυρτών όλους ημάς αντικατοπτρίζουν την αισχρότητα που ενδημεί, επεκτείνεται και αυξάνει μέσα μας. Δεν είμαστε πλέον σε θέση να εθελοτυφλούμε μπροστά στην ανιερότητα και την προσπάθεια διαπομπεύσεως της Πίστεως μας. Η παθητική αποδοχή της βλασφημίας υπό την λεοντή μιάς τέχνης χωρίς νόμους, χωρίς μέτρο και χωρίς σεβασμό ούτε κάν στην αξία του ανθρώπου, ισοδυναμεί με επιλογή της κόλασης, με συμπαράταξη με το στρατόπεδο των αντιχρίστων. Όποιος φοβάται να μιλήσει, όποιος τρέμει να ομολογήσει το όνομα του ως μόνου αληθινού Θεού έμπροσθεν των ανθρώπων, απλά για να συμβαδίσει με την μόδα, την πλειοψηφία και τους ισχυρούς, θα έχει την κατάληξη για την οποία μάς έχει προειδοποιήσει ο ίδιος ο Χριστός στην Αγία Γραφή. Στους εσχάτους καιρούς που διανύουμε, ή θα αναπτύξουμε φρόνημα εφάμιλλο του π. Αυγουστίνου Καντιώτη ή θα πνιγούμε στο έρεβος.