"Άνοδος της ακροδεξιάς". Το παραμύθι χωρίς δράκο.

 Γράφει ο Ανδρέας Παναγόπουλος,

Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με την "ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ - ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΛΑΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ",

Η καραμέλα των δικαιωματιστών, η αλλιώς, μόδα της αριστεράς, ή αλλιώς, "Woke ρητορική".

Μια woke αριστερά - πρωταθλήτρια της προπαγάνδας από τα γεννοφάσκια της, που οφείλει ολοκληρωτικά την υπόστασή της στην επίκληση στο συναίσθημα και το παιδομάζωμα κάθε μορφής. Ακόμη και η εμμονή της με τη νεολαία, η οποία εκ φύσεως έχει μέσα της την αμφισβήτηση και την επαναστατικότητα, και ταυτόχρονα την αδυναμία ορθής και αντικειμενικής σκέψης, λόγω ηλικίας, είναι ακριβώς αυτό: παιδομάζωμα.

Απόδειξη της αδυναμίας τέτοιων τεχνικών προνήπιου, είναι ότι ακόμη κι αν το αριστερό πνεύμα (η οινόπνευμα) είναι πανίσχυρο στους νέους, όταν αυτοί οι νέοι μεγαλώνουν, κι έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα της καθημερινότητας, των αληθινών προβλημάτων, της αληθινής οικονομίας και επιβίωσης, η ακόμη περισσότερο, όταν κάνουν οικογένεια, εγκαταλείπουν τέτοιες νοοτροπίες και ασπάζονται πιο γήινες ιδεολογίες, φτιαγμένες από νερό, πέτρα και ξύλο, κι όχι από αγκαλίτσες, νεράιδες και ευχές.

Για αυτούς λοιπόν τους προοδευτικούς, οτιδήποτε παραδοσιακό, αξιακό και βαθύτερο από μια σπιθαμή νερού, είναι ακροδεξιό. Γιατί είναι ΔΥΣΚΟΛΟ, οπότε πρέπει να ΠΟΛΕΜΗΘΕΊ.

Οτιδήποτε που απαιτεί σκληρή δουλειά, σήκωμα από τον καναπέ, και "σφίξιμο δοντιών" ώστε να φτάσεις την επιτυχία, είναι "ακροδεξιό".

Οτιδήποτε που δεν στηρίζεται σε αεναες συζητήσεις σε υπόγεια, παγκάκια και γιάφκες, οτιδήποτε έρχεται σε επαφή με απορρυπαντικό και σαπούνι, οτιδήποτε καθαρό, αθώο και αγνό, είναι "ακροδεξιό". Γιατί είναι ΔΥΣΚΟΛΟ. Και πρέπει να το χαρακτηρίσουμε κάπως που να προκαλεί ντροπή και φόβο.

Είναι εύκολο να μην πλένεσαι, να μην εργάζεσαι, να μην χρειάζεται να προσαρμοστείς πουθενά για να μην νιώθεις μοναχούλης, να μην πνίγεις ζωώδη ένστικτα για να παραμείνεις πολιτισμένος. Και η ευκολία, είναι το βασικό χαρακτηριστικό κάθε δικαιωματιστή.

Είναι όμορφο το πάχος, γιατί είναι δύσκολη η εγκράτεια.

Είναι όμορφη η αεργία, γιατί η δουλειά είναι σκληρή.

Είναι όμορφη αυτή με το φουστάνι και το μούσι, γιατί είναι δύσκολο το να καταπιέζεις κάθε ανωμαλία.

Είναι όμορφη η πολυπολιτισμικότητα, γιατί είναι δύσκολο να αμυνθείς.

Είναι όμορφη η αμορφωσιά, γιατί είναι δύσκολο να κάτσεις να διαβάσεις.

Είναι εύκολη η κατάργηση ατομικού γούστου, γιατί όλοι αυτοί είναι άσχημοι (οκ, αυτό δεν ταιριάζει εδώ.. Ηταν προσωπική γνώμη).

Δεν υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς, υπάρχει επαναφορά στη ΛΟΓΙΚΗ. Το reset που μόνο η επιστροφή στην παράδοση και τις αξίες μπορεί να φέρει. Και όσο κι αν πονάει, η λογική εκφράζεται από τη δεξιά. Τη συντηρητική δεξιά. ΟΧΙ την ακροδεξιά.

Η ιστορία ξέρει. Θα ήξεραν κι αυτοί, αν δεν ήταν τόσο δύσκολο για αυτούς να διαβάσουν.

Να μάθουν πώς ΚΑΘΕ αυτοκρατορία της ιστορίας (Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Κινέζοι, Ιάπωνες), λίγο πριν την πλήρη καταστροφή τους, αγκάλιασαν την παιδεραστία, την αφυλότητα, κατήργησαν τους κοινωνικούς ρόλους και την οικογένεια, πήραν αγκαλίτσα τους εγκληματίες τους και διαλύθηκαν.

Από το δευτερόλεπτο που βάλανε χέρι σε παιδιά, οικογένειες και γυναίκες, η αντίστροφη μέτρηση του "resetting" ξεκίνησε.

Πάρτε ποπ κορν, αριστεροί. Κι απολαύστε το.