Η Δύση αυτοκτονεί;

 Γράφει ο Θανάσης Κ.

Υπάρχουν τρείς μεγάλες κρίσεις τα τελευταία χρόνια που δίχασαν επικίνδυνα της Δύση. Και μόνο τη Δύση…

-- Η πρώτη είναι το Ουκρανικό.

-- Η δεύτερη είναι το Ενεργειακό (και οι στόχοι των "μηδενικών ρύπων" ως το 2050).

-- Και η τρίτη είναι η τωρινή σύγκρουση στη Γάζα.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ΔΕΝ «δίχασε» ακριβώς τις δυτικές χώρες. Αρχικά ήταν όλες ενωμένες στην καταδίκη της Ρωσικής εισβολής.

Στις ΗΠΑ βέβαια υπήρχαν κάποιες αντιρρήσεις. Όχι τόσο για το αν η εισβολή της Ρωσίας ήταν «νόμιμη» (που ΔΕΝ ήταν), αλλά για το αν είχαν ευθύνες και οι ΗΠΑ που επέμεναν να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ - θέμα για το οποίο είχαν εκφράσει αντιρρήσεις πολύ σοβαροί εκπρόσωποι του Αμερικανικού κατεστημένου. Όπως ο George Kennan παλαιότερα, αλλά και ο Henry Kissinger και ο John Mearsheimer πιο πρόσφατα.

Κανείς απ' αυτούς δεν ήταν "δάχτυλος της Ρωσίας"...

Πέρα όμως από τις αντιρρήσεις στις ΗΠΑ, η αντίθεση προς τη Ρωσική εισβολή της Ουκρανίας ήταν σχεδόν καθολική, και περίπου ένωνε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους (σε μια συγκυρία που τίποτε άλλο δεν τους ένωνε…)

Στην Ευρώπη επίσης όλοι ήταν αρχικά ενωμένοι κατά της Ρωσικής εισβολής. Κυρίως γιατί περίμεναν ότι θα λήξει πολύ γρήγορα με ήττα των Ρώσων.

Και με πιθανή ανατροπή του Πούτιν στη Ρωσία (regime change το λέγανε)…

Ωστόσο οι προσδοκίες αυτές δεν ευοδώθηκαν. Η Ρωσία άντεξε τις κυρώσεις, το καθεστώς Πούτιν δεν έπεσε, ενώ οι στρατιωτικές επιδόσεις των Ρώσων βελτιώθηκαν πολύ στην πορεία...

Ύστερα η μεγάλη «αντεπίθεση» των Ουκρανών δεν πήγε καθόλου καλά. Και ήδη πολλοί απ’ όσους δυτικούς παρατηρητές προεξοφλούσαν τη "νίκη" των Ουκρανών, αρχίζουν να διαπιστώνουν «αναπόφευκτη ήττα» για τον Ζελένσκι.

Το κυριότερο: ενώ η Ρωσία αρχικά έδειξε να "απομονώνεται" διεθνώς αμέσως μετά την εισβολή, με την πάροδο του χρόνου συνέβη το αντίθετο: Ολόκληρη η Ασία και μεγάλο μέρος του Τρίτου Κόσμου, συσπειρώθηκαν εναντίον της Δύσης!

Ακόμα και παραδοσιακοί εχθροί μεταξύ τους, όπως η Κίνα με την Ινδία, ή το Ιράν με την Σαουδική Αραβία, βοήθησαν τη Ρωσία να αντέξει τις δυτικές πιέσεις και να ξεπεράσει τις δυτικές κυρώσεις…

Αντί οι ΗΠΑ να στραφούν κατά του νέου ανερχόμενου γεωπολιτικού ανταγωνιστή τους – της Κίνας – ουσιαστικά έσπρωξαν την Κίνα στην αγκαλιά της Ρωσίας! Και την Ινδία στην αγκαλιά της Κίνας! Και όλο τον Αραβικό κόσμο στην αγκαλιά Ρωσίας και Κίνας - ακόμα και μεγάλο μέρος της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής.

* Το χειρότερο όμως ήταν ότι με την πάροδο του χρόνου, η Ευρώπη κυρίως συνειδητοποιεί ότι από την ώρα που αποκόπηκε από το «φθηνό ρωσικό αέριο», στην πραγματικότητα αποβιομηχανοποιείται!

Και πολλοί φοβούνται – δικαίως – ότι η αποβιομηχάνιση θα καταστρέψει την Ενωμένη Ευρώπη.

Βέβαια για την αποβιομηχάνιση δεν φταίει μόνο η απώλεια του φθηνού ρωσικού αερίου, αλλά η απόφαση της ίδιας της Ευρώπης να τελειώσει τη χρήση των υδρογονανθράκων μέσα στις επόμενες δεκαετίες: Ο περιβόητος στόχος των

«μηδενικών ρύπων» ως το 2050!

Πράγμα που δεν δέχεται ούτε η Ρωσία – που είναι παραγωγός υδρογονανθράκων – ούτε η Κίνα, που είναι καταναλωτής υδρογονανθράκων - ούτε ο Αραβικός Κόσμος, ούτε ο Τρίτος Κόσμος.)

Σε κάθε περίπτωση η αρχική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ένωσε τους πάντες στη Δύση κατά της Ρωσίας (εκτός Τουρκίας). Τουλάχιστον αρχικά...

* Με την κρίση στη Γάζα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά:

Εδώ η Δύση ήταν από την αρχή διαιρεμένη. Οι ΗΠΑ βέβαια, στηρίζουν το Ισραήλ, αλλά οι περισσότερες άλλες δυτικές χώρες κρατούν πιο αμφίσημη στάση.

Ενώ όλοι οι Ευρωπαίοι θεωρούν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση (πλην Τουρκίας και Νορβηγίας), ωστόσο, οι περισσότερες κρατούν πιο "ισορροπημένη" θέση ανάμεσα στην... Χαμάς και το Ισραήλ.

Πράγμα το οποίο ενθαρρύνει τη Χαμάς και εξοργίζει το Ισραήλ...

Στη Δύση γνωρίζουν κατά βάθος, ότι το πρόβλημα ΔΕΝ είναι το "Παλαιστινιακό". Το οποίο θα μπορούσε να λυθεί με τη δημιουργία 2 κρατών, πράγμα όμως που τελικά ΔΕΝ το θέλησαν οι Άραβες! Οι οποίοι στην αρχή δεν συμφώνησαν με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και προσπάθησαν να το εξαλείψουν (το 1947-48), αλλά ηττήθηκαν.

-- Στη συνέχεια προσπάθησαν να το αφανίσουν ξανά, αλλά ηττήθηκαν και πάλι (1967).

-- Στη συνέχεια δέχθηκαν την ύπαρξή του Ισραήλ οι Άραβες, αλλά δεν την δέχονταν οι Παλαιστίνιοι που επέμεναν να "απελευθερώσουν" ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Παλαιστίνη, πράγμα που ισοδυναμούσε με κατάργηση του Ισραήλ. Γιατί δεν μπορεί να δέχεται "δύο κράτη" στην Παλαιστίνη, όποιος διεκδικεί ολόκληρη την Παλαιστίνη για λογαριασμό του.

-- Στη συνέχεια οι Άραβες συγκρούστηκαν επανειλημμένως με τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι όπου πήγαν διέλυσαν ή προσπάθησαν να διαλύσουν τα αραβικά κράτη που τους φιλοξενούσαν.

-- Στη συνέχεια όταν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι πείστηκαν να αναγνωρίσουν το κράτος του Ισραήλ (μετά τις συνθήκες του Όσλο, 1994), το έκαναν "μόνο προσωρινά". Δηλαδή δέχθηκαν ότι το Ισραήλ μπορεί να ασκεί κυριαρχία στα εδάφη του (όσα έλεγχε πριν το 1967), αλλά οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι επιφυλάσσονται να ζητήσουν πίσω ΚΑΙ αυτά τα εδάφη στο μέλλον...

Πράγμα, βέβαια, που καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να αποδεχθεί.

Στη συνέχεια οι Παλαιστίνιοι διασπάστηκαν και συγκρούστηκαν ανηλεώς μεταξύ τους:

-- Σήμερα, για την Παλαιστινιακή αρχή, η Χαμάς ΔΕΝ εκπροσωπεί τους Παλαιστίνιους!

-- Για τη Χαμάς, η Παλαιστινιακή αρχή ΔΕΝ εκπροσωπεί ούτε τους Παλαιστινίους, ούτε τον αγώνα για "Απελευθέρωση της Παλαιστίνης".

Και για τους περισσότερους Άραβες - όπως και για τους Ισραηλινούς - ΔΕΝ υπάρχουν "Παλαιστίνιοι" ως ξεχωριστή εθνότητα. Αυτοί είναι "Άραβες της Παλαιστίνης". Και ως τέτοιοι αναγνωρίζονται στα έγγραφα του ΟΗΕ το 1947...

* Το Παλαιστινιακό υπήρξε ανέκαθεν ένα ζήτημα που εργαλειοποιήθηκε από διαφορετικές πλευρές.

-- Αρχικά το διαμοιρασμό της Παλαιστίνης σε Εβραϊκό και Αραβικό κράτος την προώθησαν τα Ηνωμένη Έθνη, με ιδιαίτερη επιμονή τότε των Σοβιετικών.

-- Στη συνέχεια εκείνοι που ενεργώς βοήθησαν το Ισραήλ να νικήσει τους Άραβες στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του (1948-49) ήταν οι Σοβιετικοί (επί Στάλιν) βάζοντας μάλιστα μπροστά την υπό τον σοβιετικό έλεγχο Τσεχοσλοβακία.

-- Στη συνέχεια εκείνοι που στήριξαν το Ισραήλ, το 1956, με την κρίση του Σουέζ ήταν οι Αγγλογάλλοι. Με τις ΗΠΑ και τη ΕΣΣΔ τότε να επεμβαίνουν για να αποκαταστήσουν το status quo ante υπέρ των Αράβων.

-- Στη συνέχεια το Παλαιστινιακό το "υιοθέτησαν" βαθμιαία οι Σοβιετικοί και το "εργαλειοποίησαν" για γεωπολιτικούς λόγους.

Με την πτώση της ΕΣΣΔ, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για να λυθεί το Παλαιστινιακό. Ήταν τότε που προέκυψαν οι Συμφωνίες του Όσλο και η ηγεσία των Παλαιστινίων άρχισε να συμβιβάζεται με την ύπαρξη του Ισραήλ, ενώ οι υπόλοιποι Άραβες άρχισαν να προσεγγίζουν το Ισραήλ, ανεξαρτήτως επίλυσης του Παλαιστινιακού. Με αποκορύφωμα τις "Συμφωνίες του Αβραάμ" που έγιναν την περασμένη δεκαετία και αποτέλεσαν αληθινό breakthrough στην ειρήνευση της Μέσης Ανατολής.

-- Αλλά τώρα είχε αναδειχθεί ένας νέος γεωπολιτικός "παίχτης" στη Μέση Ανατολή: Ο Σουνιτικός φονταμενταλισμός, που ήταν η σειρά του να εργαλειοποιήσει το Παλαιστινιακό.

* Οι Ισλαμιστές εμφανίστηκαν αρχικά (το 2010-11) ως "Αραβική Άνοιξη", με πρόθεση να ανατρέψουν τα "κοσμικά" Αραβικά καθεστώτα.

-- Στην αρχή οι Αμερικανοί έκαναν το ολέθριο λάθος να τους στηρίξουν (επί Προεδρίας Ομπάμα και επί υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον).

Νόμισαν ότι θα έφερναν τη "δημοκρατία" στον Αραβικό κόσμο. Στην πραγματικότητα έφερναν το Ισλαμικό φονταμενταλισμό που ήταν χίλιες φορές πιο εχθρικός προς τη Δημοκρατία (όπως την καταλαβαίνει η Δύση) από τα "αυταρχικά κοσμικά καθεστώτα" που προσπαθούσαν να ανατρέψουν.

Η Λιβύη διαλύθηκε, η Συρία βυθίστηκε σε εμφύλιο Πόλεμο, η Αίγυπτος παρά λίγο να έχει την ίδια τύχη (σώθηκε με το πραξικόπημα του Σίσι), η Τυνησία μόλις που τη γλίτωσε, ενώ τα καθεστώτα του Κόλπου (πλην Κατάρ) συσπειρώθηκαν για να αποτρέψουν την επέλαση του Ισλαμικού φονταμενταλισμού.

Ήταν τότε που η #Ρωσία προσέγγισε ξανά τους Άραβες πολεμώντας το ΙΣΙΣ στην Συρία. Και μαζί προσέγγισε το #Ιράκ, οι δυνάμεις του οποίου επίσης πολεμούσαν το ΙΣΙΣ στη Συρία. Από τότε άρχισε και η προσέγγιση της Ρωσίας με τα αραβικά καθεστώτα του Κόλπου.

Τελικά αυτή η επαναπροσέγγιση των Αράβων με την Ρωσία (και με την #Κίνα πλέον) ολοκληρώθηκε με τον Πόλεμο στην #Ουκρανία. Και επισφραγίστηκε από την προσέγγιση Αράβων-Ιράν, που ήταν στα μαχαίρια επί δεκαετίες, αλλά τώρα με τη μεσολάβηση Κίνας κυρίως - και Ρωσίας - τα βρήκαν μεταξύ τους.

-- Κι έτσι ήλθε η ώρα του Παλαιστινιακού να "εργαλειοποιηθεί" ξανά! Αυτή τη φορά από το Ιράν και τους Ρώσους που το βλέπουν σαν μια μοναδική ευκαιρία για να διαλύσουν τη Δύση.

-- Με αιχμή του δόρατος τη Χαμάς. Την οποία οι ίδιοι οι Ρώσοι ως μέλη του "Κουαρτέτου" την είχαν καταγγείλει το 2006, για την άρνηση της να αποδεχθεί τις Συμφωνίες του Όσλο.

-- Με αιχμή τη #Χαμάς, την οποία το #Ιράν (και η ελεγχόμενη από το Ιράν, #Χεζμπολάχ του Λιβάνου) την είχε καταγγείλει ως "Όργανο των Σιωνιστών" - όταν το Ιράν και η Χεζμπολάχ πολεμούσαν το #ΙΣΙΣ στη Συρία και στήριζαν το καθεστώς Άσαντ, ενώ η Χαμάς πολεμούσε το καθεστώς Άσαντ στη Συρία στο πλευρό του ΙΣΙΣ.

-- Με αιχμή τη Χαμάς, την οποία τόσο η #Ιορδανία όσο και #Αίγυπτος τη έχουν θέσει εκτός νόμου στις χώρες τους.

Η Χαμάς αυτή τη στιγμή είναι όργανο του Ισλαμικού φονταμενταλισμού - παράγωγο των "Αδελφών Μουσουλμάνων", όπως το ΙΣΙΣ - που στρέφεται άμεσα κατά του #Ισραήλ, το οποίο θέλει να αφανίσει, αλλά απειλεί και τα κοσμικά καθεστώτα του Αραβικού κόσμου και τη Δύση συνολικά, στην οποία έχουν διεισδύσει "μοναχικοί λύκοι, έτοιμοι να προκαλέσουν τρομοκρατικά χτυπήματα και αιματηρές ταραχές.

Το έκαναν ήδη για λόγος άσχετους με το Παλαιστινιακό.

Θυμηθείτε την πολύνεκρη επίθεση στο #Charlie_Hebdo το Νοέμβριο του 2015 και τη σφαγή του #Bataklan στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2015.

Τώρα το κάνουν με πρόσχημα το Παλαιστινιακό.

Το οποίο το χρησιμοποιούν μόνον ως "πρόσχημα" - ως "εργαλείο".

Η #Ευρώπη φοβάται ότι η κρίση στη #Γάζα θα προκαλέσει εκρήξεις μέσα στις πόλεις της από πληθυσμούς μεταναστών ή παράνομων μεταναστών, που δεν κατάφερε ούτε να "αφομοιώσει" ούτε να ελέγξει.

Η Αμερική φοβάται ότι δεν μπορεί να κρατήσει δύο μέτωπα ανοικτά - και στην Ουκρανία και στη Γάζα.

Και όλοι μαζί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, φοβούνται ότι αν συμπέσουν τρείς κρίσεις διαρκείας:

--μια υποκινούμενη από το ενεργειακό,

--μία λόγω ήττας της Ουκρανίας, που θα προκαλέσει πολιτικούς κραδασμούς σε όλες τις δυτικές πρωτεύουσες,

--και μια λόγω κοινωνικών εκρήξεων στις δυτικές μεγαλουπόλεις ως απόηχος των συγκρούσεων στη Γάζας

αυτό μπορεί να αποσταθεροποιήσει τους πάντες και να διαλύσει τα πάντα στο δυτικό κόσμο!

Δεν είναι τρείς "άσχετες μεταξύ τους" - χωριστές - κρίσεις.

Είναι τρείς που αλληλοτροφοδοτούνται:

Ενεργειακό, Ουκρανία, Παλαιστινιακό.

Και οι αντίπαλοι της Δύσης τις εργαλειοποιούν για να αποσταθεροποιήσουν τη Δύση συνολικά.

Είναι πια θέμα υπαρξιακό για τη Δύση:

 Βασικός της αντίπαλος ο Ισλαμοφασισμός.

 Βασικοί της σύμμαχοι, όσοι πολεμούν τον Ισλαμοφασισμό - ΚΑΙ στον αραβικό κόσμο ΚΑΙ στο Ισραήλ.

 Εχθροί της, όσοι "εργαλειοποιούν" τον Ισλαμοφασισμό με διάφορα προσχήματα, για να διαλύσουν τη Δύση,

 Βασική της προτεραιότητα, να σταματήσει και να αντιστρέψει τις "ροές" που καθιστούν τη Δύση όλο και πιο ευάλωτη στην υπονομευτική δράση του Ισλαμοφασισμού και τη θέτουν σε αληθινή ομηρεία των Ισλαμοφασιστών.

Η Χαμάς απειλεί τα αραβικά "κοσμικά" καθεστώτα, όπως ακριβώς και το Ισραήλ.

Και έχει θέσει σε "ομηρεία" τα κοσμικά Αραβικά καθεστώτα, όπως ακριβώς προσπαθεί να το κάνει και στην Ευρώπη.

Η Δύση πρέπει να αναθεωρήσει τα πάντα - και να ξαναβρεί τον εαυτό της - για να μην χάσει τα πάντα.

ΥΓ. Στη Δύση διαδηλώνουν σήμερα εναντίον του Ισραήλ - και δυστυχώς υπέρ της Χαμάς - όλο εκείνο το συνονθύλευμα του κινήματος woke, που καταγγέλλει την ίδια τη Δύση διαχρονικά περίπου για τα πάντα:

-- από τη δουλεία (η οποία υπήρχε πάντα, αλλά ο σύγχρονος δυτικός κόσμος την κατήργησε)

-- ως την "πατριαρχία" (η οποία ανθεί στον Ισλαμικό κόσμο όπου οι γυναίκες φοράνε μπούργκα, ενώ η σύγχρονος δυτικός κόσμος έδωσε για πρώτη φορά πλήρη δικαιώματα στη γυναίκες).

Ένα τμήμα της Δύσης αυτοκτονεί γιατί επικαλείται "ιδανικά" και συμμαχεί με όσους τα πολεμάνε!

Ένα τμήμα της δυτικής "διανόησης" αυτομαστιγώνεται για ό,τι θα έπρεπε να είναι υπερήφανη.

Ένα μέρος των δυτικών κοινωνιών - και των ηγεσιών τους - παίζουν το παιγνίδι όλων των εχθρών της Δύσης, καταγγέλλοντας τον δυνητικούς συμμάχους της και συμμαχώντας με τους εχθρούς της.

Για την ώρα η Δύση δεν έχει ανάγκη τους εχθρούς της.

Μόνη της αυτοκτονεί!