Ο Φόβος του Εθνικισμού

                                                          Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Τάσος Συμιγδαλάς, Εκδότης Ήλεκτρον, 

Επικεφαλής Κ.Υ.Μ.Α. Ελληνισμού

  Οι Εθνικές και τοπικής αυτοδιοίκησης  εκλογές  έγιναν κάτω από το φόβο του Εθνικισμού. Όλοι  αγωνίστηκαν, στα λόγια βεβαίως, για να ανακόψουν την άνοδο του Εθνικισμού στην Ευρώπη, λέγοντας ο κάθε ένας απίθανα πράγματα, φορτώνοντας στον Εθνικισμό όλα τα κακά της οικουμένης, ξεχνώντας ότι, μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, ο κόσμος έπαψε να ανήκει σε υπερεθνικούς σχηματισμούς και κάθε λαός βρέθηκε μόνος του ενώπιον της ιστορίας του. Έτσι δημιουργήθηκε η άνθηση του Εθνικισμού με περισσότερη ένταση στις χώρες εκείνες που γνώρισαν την κυριαρχία του «κομμουνιστικού παραδείσου». Όμως αυτό, η δημιουργία δηλαδή του Εθνικού κράτους, δεν ικανοποίησε τους αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας κυριαρχίας, γιατί μπορούν να ελέγχουν και να κατευθύνουν άτομα, αλλά τα Έθνη δεν μπορούν να τα ελέγχουν και να τα κατευθύνουν, γιατί τα Έθνη-Κράτη, της Ευρώπης ιδιαίτερα, έχουν το κάθε ένα τη δική του ξεχωριστή διαχρονική πορεία, που αποτελεί το στοιχείο που το διαφοροποιεί από τα άλλα Έθνη-Κράτη. Έτσι, μετά τον κομμουνισμό, που τον είχαν επιβάλλει σαν το πιο κατάλληλο μέσο για την παγκόσμια κυριαρχία, βρήκαν τον αντιεθνικισμό σαν συνδετικό κρίκο του κράτους για να μπορέσουν να ελέγξουν και να κατευθύνουν τα Έθνη-Κράτη. Αυτή η υστερία του αντιεθνικισμού, που έχει επιβληθεί στα Κράτη, τα οποία τα ονόμασαν Κράτη του δημοκρατικού τόξου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καινούργια προσπάθεια των παγκοσμιοποιητών να διασπάσουν τη συνοχή των Εθνών-Κρατών για να ελέγξουν τα άτομα και τις ομάδες ατόμων και όχι τα Έθνη-Κράτη. Γι’ αυτό καταδικάζουν τον εθνικισμό, θεωρώντας τον αιτία για πολέμους, αιτία για βίαιες ρατσιστικές εκδηλώσεις. Επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές την άποψη ότι ο εθνικισμός είναι το χειρότερο κακό της οικουμένης και προσπαθούν να θεοποιήσουν το ιδανικό του ανεθνικού ατόμου, του μαζανθρώπου. Προβάλλουν τον πατριωτισμό και απορρίπτουν τον εθνικισμό, χωρίς να εξηγούν τι είναι ο πατριωτισμός και τι ο εθνικισμός. Με απλά λόγια ο Πατριωτισμός των ατόμων αναφέρεται στον τόπο. Ο Πατριωτισμός είναι το σπίτι μας, ο τόπος μας, στον οποίο κατοικούμε από τότε που βρεθήκαμε στη γη. Η αγάπη σ’ αυτό το μικρό οικοπεδάκι του Θεού που κατοικούμε είναι ο Πατριωτισμός. Ενώ το Έθνος είναι οι άνθρωποι του σπιτιού. Είναι ο συγγενικός πνευματικός δεσμός που δένει τα άτομα και αυτά που κατοικούν μόνιμα στο σπίτι και αυτά που έχουν για διάφορους λόγους απομακρυνθεί από αυτό. Όταν το σπίτι κινδυνεύει, τα άτομα του σπιτιού θα σπεύσουν να το προστατεύσουν. Ο εθνικισμός δεν θέλει να κατακτήσει άλλους λαούς για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλει ξένους στην πατρίδα του, στο σπίτι του. Τίποτε δεν διασφαλίζει καλλίτερα τη Διεθνή Ειρήνη και την Ελευθερία των Λαών από τον εθνικισμό. Όταν ανακατεύονται οι ανθρώπινες φυλές τότε δημιουργείται το πρόβλημα. Εκεί γεννιέται και γιγαντώνεται ο ρατσισμός και δεν ευθύνεται ο εθνικισμός γι’ αυτό. Αυτοί που κατηγορούν τον εθνικισμό ως εχθρό των λαών, στρώνουν άθελά  τους πολλές φορές, το χαλί σε κάποιον ιμπεριαλιστή. Και ιμπεριαλιστής δεν είναι άλλος από τους παγκοσμιοποιητές, τους θιασώτες της παγκόσμιας κυριαρχίας.

  Συνεπώς, ο φόβος μήπως επικρατήσει ο εθνικισμός, δεν φοβίζει τα άτομα και τις κοινωνίες, αλλά τους παγκοσμιοποιητές που επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία.

  Γιατί ο εθνικισμός των λαών είναι ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση και στη δουλεία των Κρατών και των Εθνών.