Κραυγή αγωνίας από τον Έβρο:κλείνουν Λύκεια ενώ επεκτείνονται δομές λαθρομεταναστών.

    Κραυγή αγωνίας από τον Έβρο: κλείνουν Λύκεια ενώ επεκτείνονται δομές λαθρομεταναστών.

Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά

 Έντονη ανησυχία προεκάλεσε ,πρόταση -απόφαση του γραφείου δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως στον Έβρο,να κλείσουν ή να συμπτυχθούν λύκεια,μακράν ευρισκόμενα το ένα από το άλλο,λόγω μικρού αριθμού μαθητών που φοιτούν σ αυτά.Η πρόταση αυτή, κινητοποίησε τόσο την τοπική εκπαιδευτική κοινότητα,όσο βεβαίως και τον δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Ορεστιάδος.Η λογική που ακολουθείται,είναι επιεικώς απαράδεκτος,εάν ληφθεί υπ όψιν,το μεγάλο μήκος του νομού,η μή ύπαρξη πλέον συγκοινωνίας με τραίνο και φυσικά οι δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούν την μεγαλύτερη χρονική περίοδο του έτους.Οι υπολογισμοί μόνον μέσω αριθμών,άψυχοι,χωρίς να λαμβάνεται υπ όψιν ο παράγων άνθρωπος και δή μαθητής ,αλλά και η οικογένεια αυτού,οδηγούν σε αποφάσεις μη έχουσες καμία σχέση με τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στον νομό.Ήδη οι μαθητές αυτοί των λυκείων,είχαν την δυσκολία να προετοιμάζονται για τις Πανελλήνιες εξετάσεις,χωρίς την δυνατότητα παρακολουθήσεως φροντιστηρίων,όπως οι μαθητές των αστικών κέντρων.Σ αυτό συμβάλλουν τόσο οι οικονομικές δυσκολίες των οικογενειών τους,όσο και οι μεγάλες αποστάσεις από την έδρα του δήμου που ανήκει το χωριό τους,αλλα και η έλλειψη συγκοινωνίας..Ειναι κατανοητή η αγωνία της πολιτείας για την εξεύρεση πόρων για την λειτουργία αυτών των λυκείων.Ομως η ίδια η πολιτεία ευθύνεται για την ανυπαρξία υποδομών ,αλλά και προγραμμάτων ώστε να αναστραφεί η αστυφιλία που αναπτύχθηκε.Οι παρεμβάσεις των Εβριτών,ώστε να ισχύουν ειδικές και ιδιαίτερες συνθήκες για τους κατοίκους των μακρινών από τα κέντρα των αποφάσεων περιοχών ,είναι διαρκείς και εναγώνιοι.Δυστυχώς όμως γινονται ενώπιον ώτων μη ακουόντων.Οι άριστοι απλοί διαχειριστές που διαφεντεύουν τις ζωές των Ελλήνων,αρνούνται να κατανοήσουν τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες διαβιούν οι άνθρωποι της μεθορίου.Αρνούνται να δουν,ότι το τραίνο που υπήρξε συνεργός της αναπτύξεως της περιοχής για δεκαετίες,έπαψε να υπάρχει ως μεταφορικό μέσω ανθρώπων και προϊόντων.Οι σταθμοί του μένουν κλειστοί,αποδεικνύοντας ότι οι δυνατότητες ευζωΐας που εδίδοντο στους τελευταίους διωχθέντες Θράκες και Έλληνες του Πόντου,από την Ανατολική Θράκη το 1923 και εγκατασταθέντες στις παρέβριες περιοχές,ήσαν πολύ περισσότερες, από αυτές που δίδονται σήμερον.Αξιοσημείωτο είναι,ότι ενώ η κρατικη μηχανή αργεί να κατανοήσει τα προβλήματα των ακριτών και να συνδράμει την επιλυσή τους,με μεγάλη ευκολία κτίζει και επεκτείνει την δομή λαθρομεταναστών,λίγα χιλιόμετρα μακριά από εκεί που προτίθεται να κλείσει σχολεία.Στην δομή έχουν ετοιμασθεί χώροι για σχολείο ,ιατρείο,γήπεδα αθλητικών δραστηριοτήτων,χώροι αθλοπαιδιών κλπ που δυστυχώς δεν υπάρχουν αντίστοιχοι για τους Έλληνες φορολογουμένους κατοίκους της περιοχής.Στην εποχή που ευημερούν οι αριθμοί,αλλά πένονται οι φορολογούμενοι πολίτες,η κραυγή αγωνίας των Εβριτών , μοιάζει κραυγή του Έθνους για την συνέχιση της υπαρξεώς του.Απαιτείται βούληση των κυβερνώντων,για να κάνουν το αυτονόητο,να στηρίξουν τους ακρίτες με έργα και υποδομές,ως αντίδωρο των πολλών που προσφέρουν στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι ,ότι κανένα τείχος δεν μπορεί να εμποδίσει την εισβολή των Ασιατών και των Αφρικανών στην Ελλάδα,εάν δεν υπάρχει το ανθρώπινο τείχος των εθνοφυλάκων που με θυσιαστική πορεία,προστατεύουν την πατρίδα,τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους.

Σε μία περιοχή,παράδεισο για τις αγροτικές καλλιέργειες,αλλά και για την κτηνοτροφία,την αλιεία την εκμετάλλευση του υπάρχοντος υπεδαφίου πλούτου σε χρυσό και ζεόλιθο,είναι αδιανόητο να μήν διδονται κίνητρα στους κατοίκους για ανάπτυξη.Στο σταυροδρόμι της Δύσεως με την Ανατολή,είναι δύσκολο να αποδεχθεί κάποιος ότι προσπαθεί να υποβαθμισθεί η δευτεροβάθμιος εκπαίδευση.

Η περιοχή από μόνη της ,λόγω της γεωγραφικής της θέσεως,επιβάλλεται και δύναται να μετατραπεί σε κοιτίδα του πρωτογενούς τομέως.Εχει την δυνατότητα όμως να γίνει και κοιτίδα των γραμμάτων, των επιστημών και του πολιτισμού.Συμβαλλουν σ αυτό και τα πολλά μνημεία αρχαίου πολιτισμού που υπάρχουν παντού.

Όσο εύκολο υπήρξε για τις κυβερνήσεις να δώσουν επαγγελματικά δικαιώματα σε αποφοίτους των άνευ εκπαιδευτικής βαθμίδας ιδιωτικών κολλεγίων,ίσα με αυτά των αποφοίτων δημοσίων πανεπιστημίων,άλλο τόσο εύκολο είναι να ονειρευθούν και να δημιουργήσουν εκπαιδευτικές δομές στο Τριεθνές του Έβρου.Η λειτουργία αγγλοφώνων πανεπιστημιακών σχολών, εχόντων  σχέση με τις καλλιέργειες,την κτηνοτροφία ,την κοσμετολογία,την ορυκτολογία-γεωλογία αλλά και την αρχαιολογία και την ιστορία,θα ήτο μια καλή αρχή.Αρκεί η πολιτεία,αντί να σκέπτεται πως θα κλείσει σχολεία μικρής δυναμικότητος σε μαθητές,να αποφασίσει ότι θα κάνει τον διαθέτοντα πολλά προτερήματα νομό,τόπο εκπαιδεύσεως και μεταλαμπαδεύσεως παιδείας.Οι παρακαταθήκες των προγόνων πολλές.Η δική τους πορεία ,εγκατάσταση και πρόοδος σε λίγα χρόνια,αποτελεί κίνητρο αλλά και εγγύηση για την επιτυχία ενός μακροπνόου προγράμματος πραγματικής αναπτύξεως του νομού.Μένει οι κρατούντες ν ανοίξουν τα ώτα τους και τα μάτια της εθνικής τους συνειδήσεως.Μένει να αφουγκρασθούν τις αγωνίες των κατοίκων,τα όνειρα των νέων που επιστρέφουν μετά τις σπουδές τους και αυτών που θέλουν να επιστρέψουν.Οσοι κρατούντες,υπεύθυνοι κατά νόμον αλλά ανεύθυνοι στις αποφάσεις τους,δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν την ανάπτυξη αυτής της πολύτιμης γωνιάς της Πατρίδος,καλό είναι να απαλλάξουν την κυβέρνηση από την παρουσία τους.Άλλωστε ουδείς αναντικατάστατος,πόσο μάλλον όταν δεν διαθέτει αγάπη για την πατρίδα και ουσιαστικές γνώσεις για τον τομέα που καθ υπόθεσιν εποπτεύει και διοικεί.

Ο δρόμος της αναπτύξεως για τον Έβρο,δύναται να είναι σύντομος και πολυπαραγωντικός,αρκεί να υπάρχει η κινητήριος δύναμη.Οι Εβρίτες την έχουν και το έχουν αποδείξει στο παρελθόν πολλές φορές.Τώρα λοιπόν που ο Έβρος ξεκινά την αναγέννησή του από τις στάχτες,είναι μοναδική ευκαιρία να αναγεννηθεί πραγματικώς.Ο Ίων Δραγούμης,ο Καζαντζάκης,ο Π.Μελάς,ο δικός μας Βιζιηνός,ο Αηδονίδης μας δείχνουν με τα έργα τους ,σε πραγματικά δυσκόλους περιόδους,τον δρόμο.Δυστυχώς για τους εντολοδέκτες και μόνον της νοσούσης ΕΕ,είναι μονόδρομος.Είναι όμως και φωτεινός,γεμάτος δυνατότητες οφθαλμοφανείς,πολιτισμό και πράξεων αγάπης για την πατρίδα.Το Διδυμότειχο κονταροχτυπιέται με την μεγάλη του θαμμένη ιστορία,το Σουφλί με τον αναδυόμενο από τις στάχτες πολιτισμό του, μεταξένιο και πολύτιμο όπως και το μετάξι του,η Ορεστιάδα,νεώτερη πόλη της Ελλάδος,μόλις εκατό ετών,δείχνει τον δρόμο της αναπτύξεως πολιτισμού,στηριγμένου στην πολύτιμο Θρακιώτικη παράδοση.Η Αλεξανδρούπολη ευλογημένη από την θάλασσα και τον Άγιο Εύπλου,έτοιμη να ξεκινήσει το μεγάλο ταξείδι της αναπτύξεως συν ανθρώποις.Οι Φέρρες ,φύλακας του Δέλτα του Έβρου αλλά πάνω απ' όλα της Βυζαντινής ορθοδοξίας,έτοιμοι να συνδράμουν την πρόοδο του τόπου.Ζητούνται Έλληνες του κοινοβουλίου να εισηγηθούν και να αποφασίσουν,ότι η στήριξη του Έθνους περνάει από τον Έβρο.Όπως άλλωστε και η ασφάλεια της Ελλάδος.Η πράσινη ανάπτυξη,ως μοναδική λύση,ας αφεθεί να καλπάζει με τα πράσινα άλογα σε πράσινα λειβάδια του νού κάποιων νεοταξιτών και μόνον.Η ζωή απαιτεί ενεργοποίηση της δραστηριότητος όλων των πολιτικών όντων.Με σεβασμό στην φύση,στην γνώση και στην μεγάλη παράδοση των κατοίκων του νομού,απαιτείται ΤΩΡΑ να γίνει το μεγάλο ξεκίνημα της αναγεννήσεως.Με ποιότητα,καλή διάθεση και εργατικότητα,η πύλη της Ευρωπαϊκης ηπείρου,επιβάλλεται συντόμως να γίνει παράδειγμα υγειούς προόδου,πολιτισμού μα πάνω απ' όλα τόπος ευζωΐας των κατοίκων της.Εάν ισχύει ότι η ίδρυση ενός σχολείου ,κλείνει μία φυλακή,φαντασθείτε πόσες δημιουργικές φυλακισμένες δυνάμεις θα απελευθερώσει η πρόθεση ενισχύσεως των εκπαιδευτικών δομών στον ακριτικό νομό.