Πρόεδρος της Κομισιόν. Ξέρει από κονομισιόν. «Αντιστασιακοί» της οκαζιόν του κάνουνε κονσομασιόν και το ρομάνς ξέπεσε σε ντεκαντάνς
26 η Απριλίου 2018. Ομορφη μέρα στην Αθήνα, για να μην πούμε στην Ελλάδα ολόκληρη και θεωρηθούμε υπεραισιόδοξοι. Μια μέρα δημοκρατίας. Δημοκρατία πούρα, πεντακάθαρη, περιεκτικότητας 99,999% σε λαϊκή βούληση και 100% σε υπευθυνότητα και ακαριαία προσαρμογή στις μεταρρυθμίσεις. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ήρθε στην πατρίδα μας για να μιλήσει στο Κοινοβούλιο και καταπώς έδειξαν οι γονυκλισίες, οι επικύψεις και τα ορθάνοιχτα χαμόγελα της απροκάλυπτης δουλοπρέπειας, είναι το αφεντικό. Ή, τουλάχιστον, ένα από τα αφεντικά. Πρώτο τραπέζι πίστα τού δώσανε να κάτσει και το μπιζάρισμα που έπεσε στην ομιλία του δεν το είχε ούτε ο Βοσκόπουλος σε πρεμιέρα εμφανίσεων σε κέντρο διασκέδασης τη δεκαετία του '70. Τα άξιζε, όμως, ο μπαγάσας τα μπιζαρίσματα. Είπε αλήθειες. Πάρτε μία: «Ομως, η Ελλάδα, επίσης, κατέδειξε την προσήλωσή της απερίφραστα στα προγράμματα αναπροσαρμογής και δημιούργησε μια ολόκληρη πανοπλία από μεταρρυθμίσεις, συχνά οδυνηρότατες, οι οποίες, όμως, είναι και το εχέγγυο του εκσυγχρονισμού». Οπερ μεθερμηνευόμενο. Η πανοπλία και ο εκσυγχρονισμός συνοδεύονται από πόνο. Πονάνε όσοι αγαπάνε, τραγουδούσε ο Θέμης Αδαμαντίδης, και πονάνε όσοι πεινάνε από την πανοπλία του Γιούνκερ, σύντροφοι.
