Πρόεδρος της Κομισιόν. Ξέρει από κονομισιόν. «Αντιστασιακοί» της οκαζιόν του κάνουνε κονσομασιόν και το ρομάνς ξέπεσε σε ντεκαντάνς
26 η Απριλίου 2018. Ομορφη μέρα στην Αθήνα, για να μην πούμε στην Ελλάδα ολόκληρη και θεωρηθούμε υπεραισιόδοξοι. Μια μέρα δημοκρατίας. Δημοκρατία πούρα, πεντακάθαρη, περιεκτικότητας 99,999% σε λαϊκή βούληση και 100% σε υπευθυνότητα και ακαριαία προσαρμογή στις μεταρρυθμίσεις. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ήρθε στην πατρίδα μας για να μιλήσει στο Κοινοβούλιο και καταπώς έδειξαν οι γονυκλισίες, οι επικύψεις και τα ορθάνοιχτα χαμόγελα της απροκάλυπτης δουλοπρέπειας, είναι το αφεντικό. Ή, τουλάχιστον, ένα από τα αφεντικά. Πρώτο τραπέζι πίστα τού δώσανε να κάτσει και το μπιζάρισμα που έπεσε στην ομιλία του δεν το είχε ούτε ο Βοσκόπουλος σε πρεμιέρα εμφανίσεων σε κέντρο διασκέδασης τη δεκαετία του '70. Τα άξιζε, όμως, ο μπαγάσας τα μπιζαρίσματα. Είπε αλήθειες. Πάρτε μία: «Ομως, η Ελλάδα, επίσης, κατέδειξε την προσήλωσή της απερίφραστα στα προγράμματα αναπροσαρμογής και δημιούργησε μια ολόκληρη πανοπλία από μεταρρυθμίσεις, συχνά οδυνηρότατες, οι οποίες, όμως, είναι και το εχέγγυο του εκσυγχρονισμού». Οπερ μεθερμηνευόμενο. Η πανοπλία και ο εκσυγχρονισμός συνοδεύονται από πόνο. Πονάνε όσοι αγαπάνε, τραγουδούσε ο Θέμης Αδαμαντίδης, και πονάνε όσοι πεινάνε από την πανοπλία του Γιούνκερ, σύντροφοι.
Ακολουθεί ακόμα ένα κέρασμα αλήθειας από τον πρόεδρο της Κομισιόν: «Αυτή η αναδιάρθρωση των δημοσίων οικονομικών ήταν θεαματική με ένα έλλειμμα το οποίο από 15% το 2009 πέρασε σε πλεόνασμα το 2016. Είναι αλήθεια ότι κανένα άλλο κράτος-μέλος της Ευρώπης δεν μεταρρυθμίστηκε πιο γρήγορα και πιο ριζικά απ' ό,τι η Ελλάδα». Κοντολογίς, σας ρουφήξανε το αίμα πιο γρήγορα απ' όσο μπορούσαν να το καταναλώσουν. Το φαπόμετρο τελίκιασε και οι υπήκοοι του Γιουνανιστάν από μεσοαστοί βρέθηκαν ξεβράκωτοι πριν καν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν ποιος τους έγδυνε. Σύνοψις των ανωτέρω: Η Ευρώπη, καταχειροκροτούμενη από το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό, μας έραψε κατάσαρκα μια πανοπλία από μεταρρυθμίσεις. Πονέσαμε, αλλά έτσι έπρεπε. Ολα έγιναν τόσο γρήγορα και τόσο δραστικά, που απόρησαν και οι ίδιοι. Το πείραμα πέτυχε, το πειραματόζωο δεν μας νοιάζει τι απέγινε. Ζήτω το Γκρίχενλαντ και καλά κρασιά!
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου