ΤΙ ΕΣΤΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ Γ ΜΕΡΟΣ . Φυλακαί

Γ ΜΕΡΟΣ

Φυλακαί.

Κατ’ αρχάς ως τοιαύτη εχρησίμευε το Φρούριον του Πέτρου και Παύλου, επί μιάς

των οχθών του Νέβα και εις το οποίον εδόθη το όνομα του Γολγοθά των Ρώσσων

Χριστιανών.

Εις το Φρούριον τούτο εύρον τον αγριώτερον θάνατον πλέον των 150.000

Χριστιανών Ρώσσων, όλων των κοινωνικών τάξεων, ανδρών και γυναικών, μη

αποκλειομένων των εργατών.

ΗΗ Τσέκα δεν ηρκέσθη εις την θανατικήν εκτέλεσιν των αρχηγών και των

επικινδύνων μελών των αστικών κομμάτων. Εξόντωσε κατά μυριάδας αθώους και

ακινδύνους πολίτας και μάλιστα κατά τρόπον θηριωδέστατον.

Εις το Φρούριον του Αγίου Πέτρου και Παύλου, το οποίον εχρησίμευεν άλλοτε ως

μαυσωλείον των αυτοκρατόρων της Ρωσσίας, έλαβον και λαμβάνουν ακόμη χώραν αι

ανατριχιαστικώτεραι ομαδικαί εκτελέσεις, λαμβάνουσαι χαρακτήρα αληθών σφαγών.

Είς εκ των συνήθων τρόπων, καθ’ ούς ενεργούνται αύται είναι ο εξής:

Οι κατάδικοι φέρονται εις την αυλήν του φρουρίου. Συγκεντρούνται εις μίαν ομάδα,

η οποία δέχεται πυρά πολυβόλων. Ο όγκος αυτών των ανθρώπων πίπτει χαμαί. Οι

πλείστοι δεν έχουν εκπνεύσει ή έχουν ακόμη τας αισθήσεις των. Οι δήμιοι επιχύνουν

τότε επ’ αυτών διαλελυμένην άσβεστον και κατόπιν τούς καλύπτουν με τσιμέντον.

Εκάστην πρωίαν εμφανίζεται ούτω το φρικώδες θέαμα. Είς μικρός λοφίσκος, εις την

επιφάνειαν του οποίου προβάλλουν χείρες και πόδες, τεταμένοι λόγω της τελευταίας

αγωνίας και των ημιθανών, οίτινες διά των χειρών των κατώρθωσαν να διαρρήξουν

το καλύπτον αυτούς στρώμα τσιμέντου.

Την επιούσαν οι δήμιοι διέρχονται από το σημείον εκείνο και κόπτουν διά του ξίφους

χάριν παιδιάς τας εξεχούσας χείρας και πόδας.

Εις το φρούριον τούτο ετυφεκίσθησαν και 12 Μεγάλοι Δούκες και Δούκισσαι.

Ως δευτέρα φυλακή εχρησίμευεν επί πολύ το πολύγωνον του Υπουργείου των

Ναυτικών, ολίγα χιλιόμετρα απέχον από της Πετρουπόλεως.

΄Εν εκ των σπαρακτικωτέρων θεαμάτων, τα οποία είχομεν το δυστύχημα να

παρακολουθήσωμεν ήτο η μεταφορά διά φορτηγίδων, καθ’ ομάδας 200-300

αξιωματικών, εις τας εκβολάς του Νέβα επί του Φιννικού κόλπου. Προσδενόμενοι εις

ογκώδεις λίθους ερρίπτοντο εις την θάλασσαν όπου εύρισκον τον σκληρότερον

θάνατον.

Από της ακτής διεκρίνοντο εις μικρόν βάθος πτώματα ανθρώπινα με την κεφαλήν επί

του πυθμένος και τους πόδας αιωρουμένους, ολίγον υπό την επιφάνειαν της

θαλάσσης.

Πρέπει βεβαίως να παραδοθούν εις την αθανασίαν οι συνεργάται του εβραίου

Τρότσκυ (Μπρονστέιν), του [εβραίου] Ζηνόβιεφ (΄Απφελμπάουμ) και του [εβραίου]

Κάμενεφ (Ρόζενφελδ) και λοιπών κορυφαίων οργανωτών [εβραίων] της ανηκούστου

τρομοκρατίας.

Ωμίλησα ήδη περί του διασήμου πολωνού [εβραίου] Δερτζίνσκι και του εβραίου

Ουρίσκι, των πρώτων ιδρυτών της Τσέκας.

Τούτους διεδέχθη ο Γκλέβ Ιβάνοβιτς Μπόικη, [εβραίος] μηχανικός το επάγγελμα,

αιμοχαρέστατος, και κατόπιν η διάσημος κομμουνίστρια Γιακόβλεβα, [εβραία] της

οποίας τα κυνικά όργια με τον ανακριτήν Γκέλερ [εβραίον], προυκάλεσαν την

γενικήν βδελυγμίαν.

Επί της αρχηγίας αυτής ετυφεκίσθησαν και οι Μεγάλοι Δούκες και Δούκισσαι.

Ταύτην διεδέχθη η νεαρά Λιθουανή Αζολίνα, ήτις και μόνη ετυφέκιζε πολλάκις τους

φυλακισμένους Χριστιανούς χάριν παιδιάς.

Ταύτην διεδέχθη είς εκ των αιμοβορωτέρων ανθρώπων τους οποίους εγνώρισεν η

ιστορία, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς Μπόζε, Λιθουανός υπαξιωματικός, του οποίου μόνη η

εμφάνισις εις τας φυλακάς προυκάλεσε πολλάκις συγκοπήν καρδίας εις τινας

κρατουμένους.

Ο Μπόζε είχεν ως βοηθούς τον Τραγιάνωφ, Φρολώφ, Ευγένιεφ, Σίστρωφ, και άλλους

τινάς και οι οποίοι φέρουν μεν ονόματα Ρωσσικά, αλλά δεν είναι Ρώσσοι. Το διαρκές

θέαμα του αίματος, το ακατάπαυστον άκουσμα των οιμωγών εκλόνισαν τόσον το

νευρικόν σύστημα του αιμοσταγούς Μπόζε ώστε έπαθεν ούτος από μανίαν

καταδιώξεως και έκτοτε βλέπει πάντοτε εαυτόν καταδιωκόμενον από σκιάς των

θυμάτων του. Απομακρυνθείς της θέσεώς του ετοποθετήθη βραδύτερον εις την

υπηρεσίαν της Λαικής Οικονομίας ως αργόμισθος.

Τόσον μεγάλος είνε ο αριθμός των Εβραίων Κομμουνιστών, των οποίων έπαθον τα

νεύρα και οι φρένες, ώστε ο κομμισάριιος της Υγιεινής Σεμάσκο επισήμως εζήτησεν

από το Ανώτατον Εκτελεστικόν πίστωσιν διά την ίδρυσιν ειδικού θεραπευτηρίου

ψυχιατρικού αποκλειστικώς διά τους αρχηγούς του Κομμουνισμού.

Οφείλω να προσθέσω ότι οι ηγέται του μπολσεβικισμού ετυφέκισαν πολλάς χιλιάδας

Ρώσσων Χριστιανών όλων των τάξεων άμα τή αγγελία του θανάτου της Ρόζας

Λούξεμπουργκ [εβραίας] και του Καρόλου Λίπκνιχτ προς αντεκδίκησιν. Ερυθρά

θυσία του Ερυθρού Κομμουνισμού!

Η ανθρωπίνη γλώσσα δεν δύναται να περιγράψη τας φρικαλεότητας αίτινες

διαπράττονται επί 8 ολόκληρα έτη, εν πλήρει εικοστώ αιώνι. Και διερωτώνται οι

Ρώσσοι Χριστιανοί, πότε θα συγκινηθή ο πεπολιτισμένος κόσμος, ίνα θέσει τέρμα εις

το κακούργον έργον των διεθνών αυτών συνωμοτών;

Διατί ο κ. Σοφιανόπουλος δεν είπεν ούτε μίαν λέξιν συμπαθείας διά τα μέχρι τούδε

[1925] θύματα της απολύτως ασυγχωρήτου ανθρωποσφαγής, τα οποία υπερβαίνουν

τα 5 εκατομμύρια Ρώσσων Χριστιανών εξ όλων των κοινωνικών τάξεων;

Με μίαν λέξιν, ουδέν τυρανικόν καθεστώς, ουδεμιάς εποχής, ουδενός λαού,

προυκάλεσε ποτέ τόσον εντατικόν, τόσον ισχυρόν, τόσον βαθύ το αίσθημα του

τρόμου, της φρίκης και του φόβου, το οποίον κατέχει έκτοτε τον όγκον των

ρωσσικών μαζών.

Και αντί της χαράς της ζωής, πηγής της πλέον γονίμου δραστηριότητος, αντί της

ευτυχίας, την οποίαν υπεσχέθη ο μπολσεβικισμός εις τον ρωσσικόν λαόν, εγέννησε

εις την ψυχήν ένα απέραντον, ένα αδιαπέραστον, ένα ακατανίκητον αίσθημα τρόμου,

το οποίον δεσπόζει σήμερον πάσης σκέψεως, πάσης ενεργείας παντός Ρώσσου

Χριστιανού, ζώντος εις την σοβιετικήν Ρωσσίαν.

Αλλά πώς δύναται όχι να ευημερήση, αλλ’ απλώς να ζήση ο άνθρωπος, ο

κατεχόμενος διαρκώς υπό του φόβου μήπως κανένα όργανον της Τσέκα παρεξηγήση

μίαν ακίνδυνον λέξιν ή πράξιν του, ή το συνηθέστερον, μήπως τον συκοφαντήση

διότι εποφθαλμιά την σύζυγον ή την κόρην του ή την εναπομένουσαν τυχόν

ελαχίστην περιουσίαν του;

Το μίσος και η βδελυγμία όλου του ρωσσικού λαού προς την λέξιν Τσεκά έφθασεν

εις τοιούτον σημείον, ώστε οι Εβραίοι Δικτάτορες της Μόσχας, ηναγκάσθησαν να

την εγκαταλείψουν. Και μεταβάπτισαν πρό τινος την αιμοσταγή των φρουράν εις

Γκε-πε-ού, εκ των αρχικών γραμμάτων της φράσεως ΓκοσουδάρσθφεναγιαΠολιτίτσεσκαγια-Ουπραβλένια

(δηλαδή Κυβερνητική Πολιτική Διοίκησις).

Η λέξις Τσεκά προήρχετο, ως γνωρίζουν ίσως τινές εκ των αναγνωστών μου, εκ των

αρχικών γραμμάτων της φράσεως Τσεριζβιτσάινα_Κκομίσιε (΄Εκτακτος Επιτροπή),

όπως ελέγετο προηγουμένως η υπηρεσία της ασφαλείας του μπολσεβικικού

καθεστώτος.

Χάρις εις την Γκεπεού, η οποία περιλαμβάνει κυρίως Εβραίους, Κινέζους,

μουσουλμάνους, Λιθουανούς και ελαχίστους Ρώσσους κακούργους, ως έγραψα ήδη ο

μπολσεβικισμός ίσταται ακόμη εις την αρχήν. Πάντως η Ρωσσία θα ηδύνατο ν’

αποκληθή η χώρα του τρόμου και του αίματος.

Από της επαναστάσεως και της ιδρύσεως της Τσέκας καθ’ όλον το Κράτος,

συνεκεντρώθησαν υπό τας διαταγάς του αρχηγού αυτής πλέον των 100.000 [εκατό

χιλιάδων] εγκληματιών του κοινού [ποινικού] δικαίου, οίτινες αφέθησαν μετά την

επανάστασιν ελεύθεροι από τα κάτεργα της Σιβηρίας και οι οποίοι μετ’ ενθουσιασμού

ανέλαβον όλην την υπηρεσίαν της Τσέκας, ήτις συνίστατο εις την συστηματικήν

εξολόθρευσιν όλων των διανοουμένων, υπαλήλων, αξιωματικών και εκείνων εκ των

εργατών και χωρικών, τους οποίους ενόμιζον μάλλον μορφωμένους και επομένως

επικινδύνους.

Τα κακούργα αυτά στοιχεία δεν αφήκαν τίποτε, το οποίον ήτο δυνατόν να

ικανοποιήση όλα τα βδελυρά των ένστικτα. Και είδεν ο δυστυχισμένος ρωσσικός

λαός τας θυγατέρας του συρομένας εις τας ειρκτάς και εκεί αφού τας εβίαζον οι

ιδεολόγοι ‘κομμουνισταί’, διατελούντες εν κραιπάλη (καθ’ ήν εποχήν τα

οινοπνευματώδη ποτά επί θανατική ποινή απηγορεύοντο), τας υπέβαλλον εις όλα τα

είδη των βασάνων, μέχρι του να παρορμώσιν πειναλέους των σκύλους εναντίον των

θυμάτων των, τα οποία, υπό τα όμματά των, σπαρασσόμενα εύρισκον τον

τραγικώτερον τών θανάτων.

Δεν θα λησμονήσω μίαν τοιαύτη φρικιαστικήν σκηνήν εις ένα εκ των γυναικείων

Μοναστηρίων της Μόσχας όπου μ’ εφυλάκισαν εμέ και 145 ευρωπαίους διαφόρων

εθνικοτήτων, μεταξύ των οποίων ήσαν και οι εν Πετρουπόλει αντιπρόσωποι Αγγλίας,

Γαλλίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Ελβετίας, Σουηδίας, Ισπανίας, Ιταλίας, και άλλων

κρατών.

Εις το νεκροταφείον του μοναστηρίου συνήντησα κυρίαν γνωστήν μου ανήκουσα εις

την ανωτέραν κοινωνίαν της Πετρουπόλεως και ήτις άμα με είδε προσέτρεξε και

ανελύθη εις δάκρυα μη δυναμένη ν’ αρθρώση λέξιν. Κατόπιν ολίγων παρηγορητικών

λέξεων ησύχασεν ολίγον και δεικνύουσα ένα όμιλον γυναικών, πλέον των 200, εις το

βάθος της αυλής του μοναστηρίου μου είπε ‘βλέπετε τας κυρίας αυτάς, είνε αι

γυναίκες των αξιωματικών μας, τας οποίας καθ’ ημέραν εκβιάζουν και ταις έχουν

μεταδόσει όλας τας ασθενείας. Αι δυστυχείς δεν ευρίσκουν μέσον ν’ αυτοκτονήσουν.

Εάν ιατρέ μου ημπορείς να μας προμηθεύσεις δηλητήριον ο Θεός θα σ’ ανταμείψη

διά το καλόν, το οποίον θα κάμετε, θα σώσετε από τα βάσανα τόσα δυστυχή

πλάσματα.’

Μετ’ ολίγας ημέρας μας μετέφερον ημάς τους ξένους εις ένα στρατώνα όπου καθ’

εκάστην νύκτα ετυφεκίζοντο πολλαί δεκάδες Ρώσσων Χριστιανών, αφού

προηγουμένως εις τα υπόγεια υφίσταντο όλα τα είδη των βασάνων τα οποία μία

έκφυλος και αλκοολική φαντασία ενός εγκληματίου ‘κομμισάρου’ ήτο δυνατόν να

εφεύρη. Π.χ. εις τα υπόγεια ετοποθέτουν τους καταδικασθέντας εις θάνατον και τους

ηνάγκαζον να εξαπλωθούν εις το έδαφος με τους πόδας τεταμένους προς τον τοίχον.

Τότε ήρχιζε μία απεχθής και αιμοβόρος εργασία του καρφώματος των ποδών εις τον

τοίχον και των χειρών εις το έδαφος.

Κατόπιν ενεπήγνυον αιχμηράν ράβδον εις το στήθος και υπό την σιαγόνα, ούτως

ώστε εις πάσαν κίνησιν του στήθους ή της κεφαλής να αισθάνεται ο μάρτυς

φρικώδεις πόνους. ΄Αλλους περιέλουον με βραστόν ύδωρ και εν μέσω φρικτών

πόνων τους ήλειφον με νάφθην και τους έκαιον ζωντανούς.

Τους πολίτας και στρατιωτικούς παρά των οποίων εζήτουν ν’ αποσπάσουν

πληροφορίας τούς εκάθιζον εις το ηλεκτρικόν λεγόμενον κάθισμα και ενούντες το

ηλεκτρικόν ρεύμα προεκάλουν δονήσεις φρικτάς, αλλ’ ουχί θανατηφόρους και ούτω

επαναλαμβάνοντες το πείραμα εξηνάγκαζον και τους μεγίστην έχοντας αντοχήν και

θέλησιν ισχυράν να δίδουν τας ζητουμένας πληροφορίας: έστω και ανυπάρκτους.

Τόσα πολλά και ποικίλλα ήσαν τα μέσα των βασανιστηρίων των Ρώσσων

Χριστιανών ώστε θ’ απετέλουν ένα ογκώδη τόμον, ωχριούν δε προ αυτών οι

ρωμαικοί διωγμοί κατά των πρώτων χριστιανών. 

Αλλά το γενικόν μαρτύριον το οποίον εφηρμόσθη επί όλου σχεδόν του Ρωσσικού

λαού είναι η τεχνητή πείνα την οποίαν εδημιούργησαν οι ‘κομμουνισταί’ κατά το

1918-1920 διά να δαμάσουν την παθητικήν αντίδρασιν των τε εργατών και χωρικών.

Μόνον η πείνα του 1920-21 της περιφερείας του Βόλγα και της Νοτίου Ρωσσίας ήτο

αποτέλεσμα της ξηρασίας. Η πείνα του Βόλγα όπως την ωνόμαζον θα αφήση εν τη

ιστορία τής ανθρωπότητος ανεξάλειπτον μνήμην. Αι φρικώδεις σκηναί της

ανθρωποφαγίας συνεπληρώθησαν με τα απάνθρωπα μέτρα των σημερινών

συνωμοτών της ανθρωπότητος ‘Κομμουνιστών’. Οι κάτοικοι του Βόλγα, άνδρες,

γυναίκες, παιδία, διέτρεχον τας απεράντους εκτάσεις ζητούντες σωτηρίαν από την

πείνα. ΄Ησαν σκιαί ανθρώπων και ουχί άνθρωποι.

Και τι νομίζετε ότι έπραξαν αυτοί οι δήθεν προστάται των εργατών και των χωρικών;

Περιεκύκλωσαν όλην την περιοχήν του Βόλγα με αποσπάσματα της Τσέκας και

απηγόρευον πάσαν προέλασιν καταδικάζοντες τους χωρικούς και εργάτας να

υποστούν τον φοβερώτερον των θανάτων, τον της πείνης. Πας επιχειρών να διέλθη

την ζώνην έπιπτε υπό τα βλήματα των κακούργων της Τσέκας. Πολλοί νέοι

σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, οίτινες είδον το σπαραξικάρδιον αυτό θέαμα επέστρεψαν

μετ’ ολίγας ημέρας κατάλευκοι εκ της προξενηθείσης εις αυτούς φρίκης, άλλοι δε

παρεφρόνησαν.

Σήμερον οι τρομοκρατούμενοι εργάται και χωρικοί της Ρωσσίας μίαν κρυφήν δέησιν

νυχθημερόν επαναλαμβάνουσιν, εκλιπαρούντες τον Θεόν να τους απαλλάξη εκ του

ξενικού απεχθούς ζυγού. Διότι και αυτοί οι κομμουνίζοντες εργάται της

Πετρουπόλεως και Μόσχας, οίτινες έλαβον μέρος εις την κατάπνιξιν της γνωστής

στάσεως της Κροστάνδης, δεν ηδυνήθησαν να κρύψουν την φρίκην ήν ησθάνθησαν

διά τα κακουργήματα των εβραίων, των οποίων αυτοί υπήρξαν αυτόπται μάρτυρες.

Εκ των 840 εργατών του Κρέμλ οι οποίοι έλαβον μέρος εις τα γεγονότα της

Κροστάνδης επέστρεψαν μόνον 350. Επειδή όμως ούτοι αφηγούντο αφελώς τας

φρικτάς σκηνάς, ετιμωρήθησαν σκληρώς. Εξ αυτών 210 ετυφεκίσθησαν εν μια νυκτί

εν Μόσχα εις αντάλλαγμα των υπηρεσιών των προς τους ιθύνοντας Εβραίους, οι δε

λοιποί εστάλησαν με τον αρχηγόν των Πάντσεκο εις Αρχάγγελον, όπου εκ των

κακουχιών απέθανον.

[ 311206 - Σημείωσις: Το μεταφραστικόν Τμήμα της ΕΕΕ επεμελήθη του Κειμένου

τούτου από σκαναρισμένον τοιούτον και πρόκειται συντόμως να το μεταφράση εις τα

Αραβικά, Αγγλικά, Ρωσσικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Γαλλικά και Ιταλικά, το οποίον

και θα διαθέσει ΔΩΡΕΑΝ μόνον εις σοβαρούς ερευνητάς, Πανεπιστημιακούς,

Φοιτητάς και όσους έχουν εκ των προτέρω εκδηλώσει ενδιαφέρον να γνωρίσουν με

στοιχεία ‘Τι Εστί Μπολσεβικισμός’. Ο Κομμουνισμός δυστυχώς δεν απέθανεν.

Απλώς ήλλαξε προβιάν και διά της Στρατηγικής τού Γκράμσκι, κυβερνά την

Ανθρωπότητα μέσω λακέδων του στον ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Παγκόσμια Τράπεζαν,

Παγκόσμιον Νομισματικόν Ταμείον, λοιπούς Παγκόσμιους Οργανισμούς, καθώς και

μέσω των ΗΠΑ, Αγγλίας, Αυστραλίας, Ν. Ζηλανδίας, Καναδά.

Οι διεθνείς Συνωμόται δεν έχουν εγκαταλείψει το Σχέδιόν των διά Κοσμοκρατορίαν

και αν δεν αντισταθούμε μαχητικά, δυναμικά, ανυποχώρητα, τότε όλα όσα έχουν

υποστεί οι δυστυχείς Ρώσσοι και οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης (1917-1991) θα

είναι παιχνιδάκι μπροστά σ’ αυτά που ετοιμάζουν με ψηφισμένους ήδη παγκόσμια

τους Νόμους ένός αδίστακτου, Φασιστικού, Στρατοκρατικού Δικτατορικού

Καθεστώτος! Το μόνο που προς στιγμήν τούς σταμάτησε είναι το Κοράνι, με τους

μαχητές των Ισλαμικών Ταξιαρχιών να μάχονται να σώσουν εαυτούς και τους

ανυποψίαστους κατοίκους της …Δύσης, από την επερχόμενη λαίλαπα του Διεθνούς

Σιωνισμού!!

Οι εντός αγκυλών ευρισκόμενες σημειώσεις είναι του μεταφραστικού τμήματος της

ΕΕΕ.

΄Οσοι ενδιαφέρονται να μεταφράσουν τμήμα ή ολόκληρον το κείμενον τούτο εις μίαν

των παραπάνω γλωσσών ή εις οιανδήποτε άλλην, παρακαλούνται να το γνωρίσουν εις

τον διαθέσαντα το κείμενον τούτο.]

ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ Ι. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ : Τι εστί Μπολσεβικισμός σελ. 16-20

ΤΕΩΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ

ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

  

ΑΘΗΝΑΙ 1925

Α ΜΕΡΟΣ

Β ΜΕΡΟΣ