H αβάστακτη υποκρισία της Ε.Ε. και η αντιρωσική υστερία

ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΛΑΛΗΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΒΑΡΝΑΣ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΒΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΙΣ. Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΩΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΚΑΝΟΥΝ. ΟΥΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΝΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ. ΠΩΣ, ΑΛΛΩΣΤΕ, ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΣΟΥΝ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ;

Είναι θλιβερό να βλέπεις σήμερα Κύπριους πολιτικούς να επικαλούνται τα «συμπεράσματα» της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. και της συνάντησης με τον Ερντογάν στη Βάρνα και να φωνάζουν εκ νέου, εν χορώ, πως πρέπει να αξιοποιηθεί η ευκαιρία για επανέναρξη των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού.

Αβάστακτη η υποκρισία των ταγών της Ε.Ε. Απύθμενο το θράσος τους, όταν εμφανίζονται πως υποστηρίζουν ένα κράτος μέλος τους, αλλά στην ουσία το αφήνουν έρμαιο στο έλεος του θύτη του. Φραστικές οι υποδείξεις τους. Καμιά διάθεση να εφαρμόσουν κυρώσεις εναντίον τού κατά συρροήν και κατ’εξακολούθησιν ανομιμοποίητου εισβολέα, σφετεριστή και παραβάτη των κυριαρχικών δικαιωμάτων κρατών μελών τους. Ενδεικτική η περίπτωση της Κύπρου και της Ελλάδας.

Η Ελλάδα, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, δέχεται καθημερινά παραβιάσεις από τη «σύμμαχό» της Τουρκία, η οποία συμπεριφέρεται ως πειρατής στα θαλάσσια ύδατα και στους αιθέρες της. Και, άμα λάχει, εμβολίζει και κανένα σκάφος, προκειμένου να προκαλέσει σοκ και τρόμο. Η βορειοατλαντική συμμαχία, όμως, υποδεικνύει στην Αθήνα να τα βρει με τους γείτονές της και νίπτει τας χείρας της.

Προκλητικότερη και πιο κραυγαλέα η περίπτωση της Κύπρου. Θύμα εισβολής και κατοχής για 44 χρόνια και οι Δυτικοί, αντί να βάλουν σε τάξη τον κατακτητή, προσπαθούν να πείσουν το θύμα πως πρέπει να δεχθεί και ανεχθεί τους όρους του. Όρους που βολεύουν και τα δικά τους γεωστρατηγικά συμφέροντα. Ή, αν δεν τους βολεύουν, θα βρουν τρόπους να τα βολέψουν τώρα, με το μοίρασμα των υδρογονανθράκων.

Όπως αναμενόταν, κανένα αποτέλεσμα δεν προέκυψε από την περιλάλητη σύνοδο Ε.Ε.-Τουρκίας στη Βάρνα, την περασμένη Δευτέρα. Παχιά λόγια, για να τα καταπίνουν αμάσητα οι αφελείς και αυτοί που προτιμούν το νανούρισμα, αντί την αφύπνιση και τον ξεσηκωμό.

Πίσω από τις γραμμές των αποφάσεων της Ε.Ε., των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δεν κρύβονται, πλέον, ποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Αναντίλεκτα, τα συμφέροντα των μονοπωλιακών και οικονομικών κολοσσών, καθώς και της άρχουσας τάξης των χωρών τους, που ζητούν ολοένα και περισσότερο ζωτικό χώρο για να πολλαπλασιάζουν τα κεφάλαιά τους. Στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί η Τουρκία να ενοχλεί τους σχεδιασμούς τους, αλλά δεν θέλουν να χάσουν έναν «σημαντικό» εταίρο και στρατιωτικό τους «σύμμαχο» στη λυκοφωλιά του ΝΑΤΟ.

Τουρκική περιφρόνηση

Αν οι φραστικές υποδείξεις Γιούνκερ και Τουσκ προς την Άγκυρα «να σέβεται τους γείτονές της» θεωρούνται «σημαντικές» και τάχατες ξεκάθαρα μηνύματα, τότε πώς εκλαμβάνεται η περιφρόνηση της τουρκικής Κυβέρνησης και πιο συγκεκριμένα του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας προς τα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. και της συνάντησης Γιούνκερ, Τουσκ, Ερντογάν στη Βάρνα; Οι νεοσουλτάνοι απάντησαν με περισσή περιφρόνηση, την οποία, ωστόσο, οι Δυτικοί καμώνονται πως δεν ακούν.Ο «κλάδος ελαίας» που ανεμίζουν σε κάθε στρατιωτική τους επιχείρηση φέρνει όλεθρο, σκοτωμούς, μαζικές καταστροφές και ερείπια.

Πίσω από τα πολιτικά παραβάν γίνονται οι συνεννοήσεις. Η Τουρκία γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως, πέρα από τις φραστικές επικρίσεις, τίποτε δεν πρόκειται να της κάνουν. Ούτε οικονομικές κυρώσεις, ούτε και ποινές, για να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις περι σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Πώς, άλλωστε, να την πείσουν να σεβαστεί αυτές τις αρχές που οι ίδιοι ποτέ δεν σεβάστηκαν;

Το διεθνές δίκαιο και ο σεβασμός στην κυριαρχία κρατών μελών του ΟΗΕ βομβαρδίστηκε με τα «έξυπνα όπλα» και την ενορχηστρωμένη προπαγάνδα τους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και σε άλλες χώρες ων ουκ έστι αριθμός, που γνώρισαν τη «φιλευσπλαχνία» της Δυτικής Συμμαχίας.

Η υποκρισία της Ε.Ε. κρύβεται πίσω από τα αιματοβαμμένα σαλβάρια της Τουρκίας, γι’ αυτό και το Κυπριακό βρίσκεται στο τέλμα ή σε πορεία διχοτόμησης. Η Τουρκία δεν πρόκειται να μετακινηθεί ούτε βήμα από τις πάγιες θέσεις της, όταν τη «λιβανίζουν» με φραστικές υποδείξεις.

Είναι θλιβερό να βλέπεις, σήμερα, Κύπριους πολιτικούς να επικαλούνται τα «συμπεράσματα» της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. και της συνάντησης με τον Ερντογάν στη Βάρνα και να φωνάζουν εκ νέου, εν χορώ, πως πρέπει να αξιοποιηθεί η ευκαιρία για επανέναρξη των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού.
Τώρα; Ειδικά τώρα, που η Τουρκία, με τον «κλάδο ελαίας» πάνω στις κανονιοφόρους της, αποδεκατίζει Κούρδους και όσους στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά της;

Η «σταυροφόρος» Μέι και τα μεγάλα ψέματα

Πνιγμένη μέσα στα προβλήματα της σουρομαδημένης χώρας της, η Βρετανίδα Πρωθυπουργός, ως νέα σταυροφόρος, κήρυξε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, με το πρόσχημα και τις χωρίς αποδείξεις και τεκμήρια κατηγορίες ότι βρίσκεται πίσω από τη δηλητηρίαση ενός πρώην διπλού κατασκόπου και της κόρης του.
Χωρίς να απαντηθούν τα ερωτήματα που εγείρει το Κρεμλίνο, η Βρετανία κατάφερε, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, να συμπαρασύρει στο υποχθόνιο ψέμα της όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε., καθώς και κυβερνήσεις άλλων χωρών, πρόθυμων να χορέψουν στους ρυθμούς της αντιρωσικής υστερίας.

Όταν το βρετανικό εργαστήριο ερευνών (χημικών όπλων) στο Porton Down δεν ταυτοποίησε ως ένα ρωσικό παρασκεύασμα Νόβιτσοκ την ουσία που συνδέεται με τη δηλητηρίαση των Σκριπάλ, πως είναι δυνατόν να πιστέψει κάποιος τους ισχυρισμούς τους; Ιδιαίτερα, όταν εγνωσμένου κύρους επιστήμονες σημειώνουν πως, «εάν το βρετανικό εργαστήριο είναι σε θέση να ταυτοποιήσει ένα τέτοιο παρασκεύασμα, τότε είναι επίσης σε θέση να το παράγει». Και, όπως συμπληρώνουν: «Αυτήν την ικανότητα έχουν πολλές χώρες, αφού η σύνθεσή του δημοσιεύτηκε πριν από χρόνια σε βιβλίο στις ΗΠΑ».

Όλοι αυτοί οι υποκριτές, που κατέβασαν μαύρες πλερέζες για τη δήθεν δηλητηρίαση από τη Ρωσία ενός πρώην πράκτορα και ακολουθούν το παραλήρημα της Μέι, είναι ηγέτες χωρών που τα χέρια τους είναι βουτηγμένα στο αίμα των λαών.

Tις τελευταίες δεκαετίες μεθόδευσαν συγκρούσεις, πολέμους, υποδαύλισαν εθνικιστικά κινήματα, ομάδες μειονοτήτων. Και, αν δεν υπήρχαν, τις εφεύρισκαν, προκειμένου να ξαναμοιράσουν τον κόσμο, να δημιουργήσουν νέα κράτη δορυφόρους τους και νέες αγορές για τα προϊόντα τους. Ποιο, αλήθεια, σοβαρό κράτος που σέβεται την κυριαρχία του και τη νοημοσύνη των πολιτών του, μπορεί να πιστέψει ότι, τάχατες, η Ρωσία ευθύνεται για τη δηλητηρίαση ενός πράκτορα που τώρα δεν τον έχουν πια ανάγκη;

Από τον Μιλόσεβιτς στον Πούτιν…

Ο καταγέλαστος ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον, τόλμησε να αποκαλέσει τον Ρώσο Πρόεδρο Χίτλερ, παραπέμποντας ξανά και ξανά στα πλείστα τόσα ψέματα κυβερνήσεων των δυτικών χωρών, όταν ήθελαν να ρίξουν κυβερνήσεις ή να ξεκινήσουν πολέμους.

«Χίτλερ» και «δικτάτορα», «εθνικιστικό τέρας» και «χασάπη των Βαλκανίων» αποκαλούσαν και τον ηγέτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας και αργότερα της Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, όταν αντιτάχθηκε στους όρους υποτέλειαςτης Αμερικανίδας τότε ΥΠΕΞ, Μαντλίν Ολμπράιτ. Όταν αρνήθηκε να υπογράψει τον διαμελισμό της χώρας του και να την παραδώσει άνευ όρων στο ΝΑΤΟ, κατασκεύασαν κατηγορητήρια και τον έσυραν στο δικαστήριο της Χάγης με ατεκμηρίωτες κατηγορίες και ψευδομάρτυρες. Αφού πέθανε (κάτω από άγνωστες συνθήκες) στις φυλακές ασφαλείας του Διεθνούς Δικαστηρίου, 11 χρόνια μετά τον θάνατό του, το 2016, αποφάνθηκαν πως ήταν αθώος. Το 2017, το ίδιο δικαστήριο επιβεβαίωνε την αθωότητά του, αλλά πέρασε, πια, στα ψιλά των Μ.Μ.Ε. Κανένας δεν απολογήθηκε γι’ αυτό το έγκλημα. Κανένας δεν λογοδότησε για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά της Σερβίας το 1992-1995.

Παρόμοια ψέματα επιστρατεύθηκαν και για το Ιράκ, με την αλήστου μνήμης σύμβουλο εθνικής ασφάλειας τού τότε Αμερικανού Προέδρου, Τζορτζ Μπους, Κοντολίζα Ράις, να τρομοκρατεί τον πλανήτη για δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής που διέθετε ο Σαντάμ Χουσέιν. Όπλα μαζκής καταστραφής δεν βρήκαν, αλλά κατάφεραν να τον οδηγήσουν στο ικρίωμα και να διαλύσουν την χώρα.

Ακολούθησε η Λιβύη, με τη Χίλαρι Κλίντον να δίνει το έναυσμα για την καταστροφή της χώρας, με τη σιωπηρή ανοχή της Δύσης να παρακολουθεί την σαδιστική δολοφονία του ηγέτη της, Μ. Καντάφι.

Τώρα, ξαναλαδώνουν τις μηχανές προπαγάνδας μεγάλων δικτύων μαζικής «ενημέρωσης», με στόχο τη Ρωσία. Δεν τα κατάφεραν με την Ουκρανία και την Κριμαία και «κατασκεύασαν» μια δηλητηρίαση.

Ατύχησαν. Ο Πούτιν δεν είναι το είδος του ηγέτη τύπου Γκορμπατσόφ ή Γέλτσιν, που οδήγησαν τη χώρα τους στη διάλυση και τους πολίτες της σε ζητιάνους στις αυλές της Δύσης. Επανέφερε την περηφάνεια του ρωσικού λαού και δεν είναι τυχαία ότι εκλέγεται με το 77%. Η Ρωσία επί των ημερών του είναι μια στρατιωτική υπερδύναμη και το αντίπαλον δέος στα σχέδιά τους.

Όταν ο Μπόρις Τζόνσον αποκαλεί, σήμερα, τον Ρώσο Πρόεδρο «Χίτλερ», ποιος μπορεί να ξεχάσει τους τεμενάδες που έκανε στον νεοσουλτάνο Ερντογάν και τις άλλες γλοιώδεις φιγούρες του ενώπιον αιμοσταγών δικτατόρων αραβικών χωρών;

simerini