Τι εστί Μπολσεβικισμός.Α ΜΕΡΟΣ: Ο Διωγμός της Χριστιανικής Θρησκείας.

Α ΜΕΡΟΣ 

Από της εποχής του Νέρωνος δεν γνωρίζει άλλην περίοδον καταδιώξεως η

Χριστιανική θρησκεία ει μη την τελουμένην ουχί υπό ενός αυτοκράτορος Νέρωνος,

αλλά υπό σπείρας διεθνών συνωμοτών καθ’ όλον αυτό το διάστημα των 7 ετών, καθ’

ό κυριαρχεί εν Ρωσσία, τίποτε το κοινόν μη έχουσα με τον Ρωσσικόν Χριστιανικόν

λαόν εν τω συνόλω. Διότι ο Ρωσσικός λαός μ’ όλα τα μέσα της τρομοκρατίας τα

οποία εφήρμοσε και εφαρμόζει εναντίον του και των λειτουργών της θρησκείας του,

έμεινε πιστός εις την θρησκείαν των πατέρων του και μετά αξιοθαυμάστου υπομονής

ανέχεται την απηνή καταδίωξιν, αντιδρών σιωπηλώς διά της τακτικής φοιτήσεως εις

τους ιερούς ναούς και εκπληρών ανελλιπώς τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Είνε

πράγματι συγκινητικώτατον το θέαμα να βλέπη τις κατακλυζομένας τας εκκλησίας

παρά των πιστών, ούτως ώστε πολλάκις και ο δρόμος να καθίσταται αδιάβατος.

Όλα τα σατανικά μέσα τα οποία έθεσαν εις ενέργειαν κατά της χριστιανικής

θρησκείας εν τω συνόλω των απέτυχον. Και εφ’ όσον αποτυγχάνουσιν οι συνωμόται

αυτοί της ανθρωπότητος, επί τοσούτον γίνονται λυσσωδέστεροι.

Δεν ηρκέσθησαν εις το να βεβηλώσουν τας εκκλησίας ών πολλάς μετέβαλον εις

κινηματογράφους, και αποθήκας, και σταύλους. Δεν ηρκέσθησαν εις το να

διασπάσουν τον όλον οργανισμόν της εκκλησίας διά της αυτοτελείας εκάστου ναού

και της διοικήσεως αυτού υπό εκκλησιαστικών ενοριακών επιτροπών. Δεν

ηρκέσθησαν να διαρπάξουν τα ιερά άμφια, τας αγίας εικόνας. Δεν ηρκέσθησαν ν’

αναγράφουν εις τους τοίχους ότι ‘η θρησκεία είνε το όπιον διά τον λαόν’. Δεν

ηρκέσθησαν να ρίψουν εις τας φοβερωτέρας των φυλακών πολλούς χριστιανούς και

εντίμους πολίτας.

Δεν ηρκέσθησαν να βασανίσουν και καταδικάσουν εις καταναγκαστικά έργα

σεβασμίους γέροντας ιερείς και αρχιερείς. Δεν ηρκέσθησαν να ρίψουν εις τας

φυλακάς αυτόν τον Αρχηγόν της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας τον αγαθώτατον

πρεσβύτην Τύχωνα. Δεν ηρκέσθησαν να εμπαίξουν όλας τας ιεροτελεστίας της

χριστιανικής θρησκείας ενδύοντες ανδρείκελλα με ιερά άμφια και μεταφέροντες αυτά

εις τας πλατείας και τους κήπους με προπηλακισμούς, χλευασμούς και ύβρεις όπου τα

παρέδιδον εις το πυρ ανακράζοντες ‘ιδού λάβε αυτήν την θυσίαν σύ ο έν τοις

ουρανοίς Θεός των Χριστιανών’. Δεν ηρκέσθησαν εις το να στρατολογήσουν χαμίνια

των δρόμων, να τα μισθοδοτούν και να τα διατρέφουν διά να τα μεταχειρίζωνται ως

όργανα εξυβρίσεως κατά της χριστιανικής θρησκείας και τα οποία αποτελούν τους

ομίλους τους καλουμένους ‘Κομσομόλ’, τουτέστι Κομμουνιστικός σύνδεσμος

νεολαίας. Δεν ηρκέσθησαν εις το να ωθούν τα χαμίνια ταύτα να τελούν διαφόρους

ιεροτελεστίας του σατανά έξωθεν των εκκλησιών κατά την Μεγάλην και ιεράν

εβδομάδα φθάνοντα μέχρι του σημείου να συνουσιάζωνται δημοσία. Τί πρώτον και τί

δεύτερον πρέπει ν’ αναφέρει τις από τα άπειρα μέσα τα οποία έθεσαν εις ενέργειαν

όπως καταδιώξουν, προπηλακίσουν, βεβηλώσουν πάν ότι ο Χριστιανικός Ρωσσικός

λαός θεωρεί ιερόν και όσιον. Οι τυφεκισθέντες ιερείς διαταγή της Τσέκας ανέρχονται

εις πλέον των οκτώ χιλιάδων, μεταξύ των οποίων και 28 αρχιερείς και επίσκοποι.

Αφού μετεχειρίσθησαν όλα τα μέσα της τρομοκρατίας εναντίον των ρώσσων

χριστιανών και του μαρτυρικού κλήρου του και είδον αυτά αποτυγχάνοντα,

επεχείρησαν να διασπάσουν την εκκλησίαν και παραπλανήσουν τους πιστούς διά της

δημιουργίας νέας δήθεν ‘ζωντανής’ ως την απεκάλεσαν εκκλησίας. Προς τον σκοπόν

τούτον εύρον κατ’ αρχάς ένα επίσκοπον ονομαζόμενον Αντωνίνον ο οποίος προ 10

ετών εθεραπεύετο εις ένα εκ των Φρενοκομείων της Μόσχας και εις τον οποίον

απηγορεύθη το δικαίωμα του λειτουργείν υπό του Πατριάρχου Τύχωνος ολίγον μετά

την εκλογήν του ως Πατριάρχου. Ο Επίσκοπος Αντωνίνος αυτοεχειροτονήθη ως

Μητροπολίτης της Μόσχας παρέλαβε συνεργάτας δύο ιερείς της εσχάτης

υποστάθμης, τον Κρασίνσκι και τον Βεδένσκι οίτινες υποβοηθούμενοι υπό της

Τσέκας επί τινα χρόνον ετρομοκράτησαν τον κλήρον τον επαρχιακόν. Κατόπιν

προέβησαν εις την σύγκλησιν συνόδου εις ήν τα κληρικά όργανα της Τσέκας με τον

Αντωνίνον επί κεφαλής καθήρεσαν τον Πατριάρχην Τύχωνα και ανηγόρευσαν τον

Αντωνίνον πρόεδρον της συνόδου της νέο-ιδρυθείσης ‘Ζωντανής’ Εκκλησίας και

Μητροπολίτην Μόσχας.

Μετ’ ού πολύ ο Αντωνίνος έδωσε δείγματα της ανικανότητός του όπως φέρη εις

πέρας το εκπονηθέν σχέδιον υπό της Τσέκας και μίαν ημέραν ο Αντωνίνος καθηρέθη

από του βαθμού του Μητροπολίτου της Μόσχας υπό της μικράς ομάδος του

Κρασίνσκι και Βεδένσκι τή διαταγή της Τσέκας, αύτη απετάθη τότε προς τον

Μητροπολίτην της Οδησσού Ευδόκιμον, όστις απεδέχθη τας προτάσεις της Τσέκας

και γενόμενος Μητροπολίτης Μόσχας κατήρτησε σύνοδον από επισκόπους οίτινες

διετέλουν εν αργία διά διάφορα ηθικά παραπτώματα και εγκλήματα.

Μ’ όλην την βοήθειαν και τα μέσα της Τσέκας, η σύνοδος αύτη της νέας ‘ζωντανής’

εκκλησίας δεν κατώρθωσε να καταλάβη εν Μόσχα πλέον των τεσσάρων εκκλησιών

εκ των επτακοσίων αίτινες λειτουργούν αναγνωρίζουσαι μόνον τον Πατριάρχην

Τύχωνα. Ο Αγών αυτός προς παράλυσιν της Χριστιανικής εκκλησίας εξακολουθεί

και είναι οξύτατος, αλλά μ’ όλας τας προσπαθείας και απειλάς της Τσέκας δεν έχει

ευνοικά αποτελέσματα, του Ρωσσικού λαού καρτερικώς υπομένοντος όλας τας

πιέσεις, ηθικάς και υλικάς, διότι αι εκκλησίαι αι αναγνωρίζουσαι τον Τύχωνα

φορολογούνται απηνέστατα. Αν εμβαθύνωμεν περισσότερον εις την τελουμένην

συστηματικήν καταδίωξιν της Χριστιανικής θρησκείας εν Ρωσσία θα φθάσωμεν εις

συμπεράσματα πολύ θλιβερά και θα πεισθώμεν ότι ο διωγμός αυτός έχει βαθύτερα τα

αίτια και στρέφεται αποκλειστικώς κατά του Χριστιανισμού και ουδενός άλλου

θρησκεύματος. Διότι παν άλλο πρέπει να εννοηθή αφού μέχρι τούδε ουδείς Ραββίνος

έπαθέ τι, ουδεμία συναγωγή εβεβηλώθη, ουδείς εβραίος πιστός επιέσθη ή

κατεδιώχθη, ούτε και λειτουργοί άλλων θρησκευμάτων, ως των Μωαμεθανών, των

Βουδιστών, κλπ.

Οι δολοφονηθέντες υπό των Μπολσεβίκων επίσκοποι είνε οι εξής:

1) Μητροπολίτης Κιέβου – Βλαδίμηρος, ετυφεκίσθη,

2) Αρχιεπίσκοπος Πέρμης Ανδρόνικος – ετάφη ζωντανός, προτού τον θάψουν του

εξώρυξαν τους οφθαλμούς,

3) Επίσκοπος Τομπόλσκι – Γερμογένης, ερρίφθη εις τον ποταμόν, αφού επί δύο

μήνας ήτο εις αναγκαστικά έργα, 

4) Αρχιεπίσκοπος Τσερνίγκοφσκι – Βασίλειος, με το ξίφος τον ετεμάχησαν,

5) Αρχιεπίσκοπος του Εκατερινεμπούργκ - Γρηγόριος,

6) Ο Επίσκοπος του Βιάτσκ - Αμβρόσιος,

7) Ο Επίσκοπος του Νοβγκόροδ – Γρηγόριος,

8) Ο Βικάριος του Νονγκόροδ - Ισίδωρος,

9) Επίσκοπος Βλαδιβοστοκίου – Εφρέμ,

10) Επίσκοπος του Πολοσκί – Παντελεήμων,

11) Επίσκοπος του Νιζεγκορότσκι – Λαυρέντιος,

12) Επίσκοπος του Τουρκεστάν – Ποίμην,

13) Επίσκοπος του Αρχαγγέλου - Λεόντιος,

14) Επίσκοπος της αυτής επαρχίας - Μητροφάνης,

15) Επίσκοπος του Ορλόφσκι – Μακάριος, 

τους άνω επισκόπους αφού τους βασάνισαν, τους έσφαξαν,

16) Τον Επίσκοπον του Γιουρέβου αφού τον ήρπασαν από την κλίνην του γυμνόν,

τον έρριψαν εις το υπόγειον με 17 προκρίτους και αφού του έκοψαν την ρίνα, τον

κατετρύπησαν με τας λόγχας.

17) Επίσκοπον του Μπιλογκοροτσκίι – Νικόδημον, κατόπιν πολλών βασάνων τον

εκάλυψαν με ασβέστη,

18) Τον Αρχιεπίσκοπον Τύχονα του Βαρόνες αφού τον ενέπαιξαν, τον ύβρισαν, τον

εκρέμασαν εις την Αγίαν Πύλην του Μοναστηρίου του Αγίου Μητροφάνους,

Ιδιαιτέρως πρέπει να τονισθή το μαρτύριον του Μητροπολίτου Πετρουπόλεως,

γηραιού Βενιαμήν. Φοβούμενοι την αγανάκτησιν του λαού, όστις βεβαίως τον

εθεώρει άγιον άνδρα, οι μπολσεβίκοι, αφού τον συνέλαβον, τον εξύρισαν, έκαραν την

κόμην του και ημίγυμνον τον ωδήγησαν εις τον τόπον της εκτελέσεως. Ουδείς τον

ανεγνώρισεν τυφεκιζόμενον, αι λεπτομέρειαι αύται εγνώσθησαν βραδύτερον.

Ο Πρωθιερεύς του ναού του καλουμένου ‘Καζάνσκιη σαμπόρ’, είς εκ των μάλλον

μορφωμένων ιερέων, Ορνάτσκι, τον ετουφέκισαν μαζύ με τους δύο του υιούς, τον

ερώτησαν ποίον πρώτον να τουφεκίσουν, αυτόν ή τους υιούς του; Κατά τον

τυφεκισμόν των υιών του γονατίσας ο γέρων προσηύχετο. Διά τον πρωθιερέα εκλήθη

διμοιρία ερυθρού στρατού, αλλ’ οι στρατιώται ηρνήθησαν να τον εκτελέσουν.

Εκλήθησαν οι Κινέζοι, αλλά και αυτοί βλέποντες τον γέροντα προσευχόμενον

ηρνήθησαν. Τότε κομμισάριος εβραίος πλησιάσας τον επυροβόλησε με το

περίστροφον.

Κατά την εκκένωσιν του Τσαριτσίν συνέλαβον τον ιερέα Κουτούροβ, έσχισαν τα

άμφιά του και γυμνόν όντα με ψύχος –28 βαθμούς, τον έβρεχον διαρκώς με το νερό

το οποίον αμέσως επάγωνεν. Εντός ολίγου ο ιερεύς μετεβλήθη εις παγωμένον

άγαλμα. Είνε τόσον πολλοί οι τρόποι των βασάνων τας οποίας υπέστησαν οι κληρικοί

της Ρωσσίας, που εις το μέλλον θ’ αποτελέσουν ίδιον ογκωδέστατον μαρτυρολόγιον

εξ 8,000 και πλέον μαρτύρων χριστιανικής θρησκείας.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ Ι. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.  Τι εστί Μπολσεβικισμός σελ . 12-14 

ΤΕΩΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ

ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΑΘΗΝΑΙ 1925